Bevallingsverhaal 11-6-2013

Na flink wat gerommel en voorweeën de afgelopen dagen en nachten was het Maandag 10 juni. Iedere 20 minuten kwamen de weeën. Met de gedachte dat dit ook weer zou kunnen stoppen ben ik nog naar het winkelcentrum geweest en kocht nog een jurkje voor na de bevalling en ik had een controle bij de verloskundige staan. Ook die vertelde dat het alle kanten op kon gaan. Aan het einde van de middag begon het toch wel vervelend te worden en ben ik naar huis gegaan.
S avonds kwamen de weeën om de 10 minuten en vanaf 22.00 uur kwamen ze om de 5 minuten en ze waren best heftig. Ik had vooral rugweeën en ik kon ze niet opvangen in bed, dus de hele nacht heb ik zo ongeveer naast mijn bed gestaan en wee op wee opgevangen al puffend. Ook een paar keer de douche ingestapt en met heet water over mijn buik en rug gespoeld tijdens de weeën, dat hielp wel iets verzachtend.

06.15 uur. Werden ze nog heftiger en had ik het idee dat ze om de 2 minuten kwamen. Manlief wakker gemaakt (die heb ik laten slapen s nachts) dat ik moeite had ze op te vangen (met de gedachte; als dit voorweeën zijn dan red ik dit niet nog uren achter elkaar) en of hij de verloskundige wilde bellen. Nou hij wilde toch wel eerst even timen. Pff okee timen dan maar!

07.00 uur. De weeën komen inderdaad om de 2 minuten, manlief belt de verloskundige. Die laat weten er over een uur te zijn (o het is de eerste? ik kom over een uurtje wel eens kijken..)

08.15 uur. De verloskundige komt. In de tussentijd puf ik het hele huis bij elkaar op handen en knieën op de bank, zo kon ik ze het beste opvangen. Manlief drukt hard op mijn rug waardoor de weeën wat minder pijn doen en masseert mijn rug tussendoor wat de boel iets verzacht.

08.30 uur. Ik heb 5-6 cm ontsluiting. Yes de bevalling zet door!! Toen heeft ze het vruchtwater gebroken en die was helder en ook de slijmprop kwam mee. Even dringt het niet tot me door dat ze dat zegt.. dit betekent dat ik thuis mag bevallen, weer blij! Op advies van de verloskundige ben ik de douche ingegaan want de weeën zouden nu nog heftiger worden en inderdaad dat gebeurde.
Ze zou rond half 11 terugkomen en 2 visites rijden maar mocht er wat zijn dan konden we bellen. In de douche bedenk ik me dat vandaag 11 juni onze dochter geboren zal worden alhoewel die gedachte direct onderbroken werd door de volgende wee.

10.19 uur. Ik voel lichte persdrang. Manlief belt de verloskundige ze komt eraan. Zij belt ook de kraamzorg en die arriveert om 10.35.

10.47 uur. De verloskundige arriveert. Ontsluiting zit al op 7 cm. Ze vertelt dat de rechterkant bijna geheel ontsloten is en de linkerkant een groter randje heeft. Ze gaf het advies op mijn linkerzij te gaan liggen zodat er op die kant druk ontstaan wat de ontsluiting zal bevorderen. Ondertussen zijn de weeën echt heel heftig, nog steeds rugweeën (en soms buik en beenweeën) en ik moet me op mijn ademhaling concentreren en de persweeën tegenhouden.
Tussendoor krijg ik de vraag welke pufcursus ik gevolgd heb omdat ze vinden dat ik het zo goed opvang. Ik glunder van binnen en vertel ze dat ik geen cursus heb gevolgd. Ik heb vertrouwen in mezelf dat ik dit kan zolang ik me maar concentreer op mijn ademhaling. En zolang zij zeggen dat het goed gaat heb ik er ook vertrouwen in.

11.34 uur. Ontsluiting is 9 cm en een randje, ik mag voorzichtig meepersen gelukkig, beter dan tegenhouden.

11.40 uur. Volledige ontsluiting, de weeën komen nu ook iets minder vaak op elkaar, om de 2-3 minuten. En als ze dan komen moet ik heel hard meepersen. Even krijg ik de gedachte 'mag ik nu stoppen en morgen doorgaan?' maar zo werkt dat natuurlijk niet!
Op een gegeven moment gaat de verloskundige klaarzitten en vertelt dat ze zo de baby op gaat vangen. Huh wat baby opvangen? Ik kan dat niet geloven op dat moment in the head of the persweeën.. En dan ineens staat het hoofdje en moet ik de rest van de perswee wegpuffen. Met de volgende mag ik weer meepersen en toen...

12.18 uur. R.osalynn wordt geboren! Het glibberige lijfje wordt op mij gelegd en al brullend komt ze de wereld in. Wauw daar is ons meisje, eens kijken hoe ze eruit ziet en oooo wat is ze mooi! Ze weegt 3300 gram en is 52 cm lang.

Manlief knipt de navelstreng door en vlak daarna krijg ik een prik in mijn been (zodat de placenta eruit komt) en gaat de verloskundige al duwen op mijn buik en vertelt dat ik met de volgende persdrang nog even hard moet persen.. en jahoor daar is de placenta en ziet eruit zoals het eruit hoort te zien, mooizo! Ondertussen plast ze mij helemaal onder.. het kan maar goed werken :-) 
Dan wordt ons meisje bij manlief op de borst gelegd (die helemaal ondergepoept wordt, ook de darmen werken :-) ) zodat ik gehecht kan worden (2e graads ruptuur, ze kwam met haar armpje naast haar hoofdje de wereld in). Eigenlijk was ik heel verbaasd dat ik ingescheurd was, niets van gevoeld.
Ons meisje heeft zichzelf zo ontzettend ondergepoept daar kan geen doosje billendoekjes tegenop met die meconium en dus werd ze gebadderd, wat ze heerlijk vond!
Ondertussen werd ik gehecht en na een heerlijke douche stond daar een heerlijk schoon bedje klaar waar ik zo in kon stappen, hoe blij kan een mens zijn met een frisse douche en schoon bed, zalig!
Daarna gingen we haar aanleggen omdat ik borstvoeding wil proberen. Lukt het niet dan helaas maar dan heb ik het in ieder geval even kunnen ervaren is mijn gedachte.
Nu een week na de geboorte kan ik vol trots vertellen dat ik zo'n 30 cc borstvoeding produceer per voeding (en dit loopt nog steeds op) en de rest vullen we aan met flesvoeding. Ze doet het er harstikke goed op. En dat terwijl de chirurg jaren geleden vertelde na de borstverkleining dat ik naar alle waarschijnlijkheid (ze zeiden 90%) geen borstvoeding kan geven gezien de hoeveelheid klierweefsel ze weg hebben gehaald. Hoor ik toch even bij die 10% uitzonderingsgevallen :D

En morgen.. is ze alweer 1 week oud. We hebben een heerlijke kraamtijd (en kraamverzorgster, die heeft zo kunnen regelen dat ze er de hele week is, zo fijn! Mijn tranen borrelen dan ook al op aan de gedachte afscheid van haar te moeten nemen.. lang leve kraamtranen. Waaaarr kan ik die kraan uitzetten).
Maar wat een geluk, voel me zo ontzettend gelukkig en ik vind haar zó mooi lief prachtig geweldig. Na al die jaren is ze er gewoon. Hoppa en daar gaan die tranen weer, tranen van intense geluk.
Ze is een heel tevreden meisje. Iedere 3 uur krijgt ze voeding en na haar voeding van 01.00 uur slaapt ze zo ongeveer door tot 07.00 uur, al vanaf de 2e nacht.
Haal huiltjes kunnen we steeds beter onderscheiden (vieze luier, honger, darmkrampjes, zuigbehoefte, knuffelen en vastgehouden worden door papa of mama)
waardoor we haar goed kunnen troosten. Of gewoon even uit laten huilen waarna ze na een paar minuten vanzelf stopt, ook dat hoort erbij.
Vandaag zijn we voor het eerst met haar naar buiten gegaan. Even een klein rondje gelopen in de straat met de kinderwagen, nu als gezin!
Helemaal geweldig en na een kleine 10 minuten waren we weer terug. Genoeg voor mij met mijn zere bekken en onderkantje (en borsten, bij iedere stap voel ik ze) en mijn
lijf die voelt alsof ik door een vrachtwagen overreden ben.
Vol trots zal ik nog even een foto bijvoegen van mijn lieve mooie meisje :D