38 weken, emotioneel incontinent

En van mij mag ons kindje nu wel komen :D
Alles staat klaar en deze warme dagen vul ik met het soppen in huis als ik een energie piek heb, wasjes buiten uit laten hangen (ruikt zo lekker!) of gewoon met de voetjes omhoog. Zo hoop ik ook niet veel vocht te gaan vasthouden.
Verder wandel ik een paar keer in de week naar het dorp om het papa-pakket aan te vullen. Ik had dat idee gelezen op een internetforum en vond dat zó leuk om de papa to be in het zonnetje te zetten, dus daar ben ik een week of 3 geleden mee begonnen. Een tas vol met zijn favoriete dingen / spullen. Tijdschriften die hij graag leest (maar niet zo snel voor zichzelf koopt, maar wel altijd in de boekenhandel in loopt te snuffelen), zijn favoriete bier, natuurlijk een 'i love papa' mok, favoriete snoepjes, douchegel 'revitalising' dat kan hij met de brakke nachten straks goed gebruiken * cheese* , kokos (om zijn favoriete kokoscake te maken), een tegoedbon van de plaatselijke slager zodat hij zichzelf (eh.. ons haha) kan trakteren op heerlijke verse spareribs. En met als toppunt een favoriete dvd die hij nergens kon vinden in NL. Nadat ik flink onderzoek had gehouden bleek die dvd in NL niet uitgebracht te zijn, alleen in Amerika. Via vrienden die een creditcard hebben kon ik de bestelling gelukkig doen en als het goed is ligt deze dvd nu op een schip op zee, kan niet wachten om zijn gezicht te zien bij dat cadeau :D. Vandaag heb ik nog een 'vaderdag' kaart gekocht en daarin een tekst geschreven aan mijn lieve man, tranen met tuiten (heerlijk die hormonen).

Verder gaat het prima en ga ik wel merken wanneer de bevalling begint! Er zijn genoeg kwaaltjes die me parten spelen (heel slecht slapen want die buik ligt écht niet meer lekker ook mijn zij niet en op mijn rug, mijn bekken doet zeer en onderrug, ik voel me moe en daardoor sinds een dag of 5 behoorlijk labiel. Zelfs om een lief klein konijntje kan ik in huilen uitbarsten. Emotioneel incontinent. Maar ik geniet ontzettend van deze laatste weken, naar mijn dikke buik starend die af en toe flinke bewegingen maakt en het gevoel dat ze nog even in mijn buik zit en we 'samen' zijn.

Afgelopen weekend nog wat mooie foto's gemaakt (gewoon thuis) als herinnering aan de zwangerschap, ik zal er 1 bijvoegen voor een impressie :)

Het enige waar ik nog over twijfel is borstvoeding / flesvoeding. Zo'n 12 jaar geleden heb ik een borstverkleining gehad en toen werd vertelt dat de kans groot is dat ik geen borstvoeding kan geven. Totdat ik rond de 22 weken ineens vocht/wittig verloor uit mijn tepels dat ik dacht 'hmm blijkbaar werkt het toch' en sindsdien ben ik aan het nadenken. Heel gek om hierover na te denken terwijl ik 12 jaar lang gedacht hebt en ervanuit ben gegaan dit niet te kunnen geven.
En wie weet lukt het niet, maar dat is een kwestie van uitproberen en gewoon doen en ervaren. Ga ik er spijt van krijgen als ik het niet doe? Nee dat denk ik niet. Maar het lijkt me wel heel mooi en intiem om mijn kindje voeding te kunnen geven, of in ieder geval het ervaren te hebben. Al is het maar bijvoeding als het deels op gang komt.
Ik hou het maar een open boek voor mezelf... eerst bevallen... en dan maak ik die beslissing en dat voelt goed!