25 weken , magisch!

Magisch is het om te schrijven dat ik nu alweer 25 weken zwanger ben. Nu mijn buik ook flink aan het groeien is voel ik me echt op en top zwanger! Met die misselijkheid die 18 weken lang aanhield was dat natuurlijk ook wel zo, maar nu voel ik me stralend zwanger zegmaar :)

Ondertussen heb ik 1.5 week geleden op advies van mijn manager een afspraak gehad met de arbo arts om te kijken wat reeël is wat werktijden betreft. Dat was een fijn gesprek, heb alles kunnen vertellen (kort gezegd: ik werkte en sliep. At slecht door erge vermoeidheid, lage HB en lage bloeddruk) en toen kreeg ik het advies direct 50% te gaan werken en eerst eens voor die kleine en mezelf te gaan zorgen. Wat me vooral geruststelde waren de woorden dat ik het gewoon moest accepteren. De ene zwangere fietst fit erdoorheen met 'gewone lichte'vermoeidheid en de ander niet, en dan moet je een stapje terug doen. Begrip, zo fijn!! Dat mistte ik wel op de werkvloer. Sinds ik rustiger aan doe lijkt mijn buik ook ineens hard te groeien, of dat er ook mee te maken heeft.. who knows..

Verder voel ik me goed nu ik mijn rust neem. Ik geniet van haar schopjes en interne verbouwingen in mijn buik. Of de nachtelijke karate trappen als ik half op mijn buik/zij lig en zij het er niet mee eens is, ze laat duidelijk weten dat ze er is! Vorige week kon manlief haar ook voor het eerst voelen dat was zo bijzonder, en sinds vorige week beweegt mijn buik ook als ze een beetje kracht zet in haar beweging.
De eerste keer was zo grappig; vanuit mijn ooghoek zag ik iets op buikhoogte omhoog schieten. HUH?
Dus ik kijk eens goed op mijn blote buik en hoppa alsof ze een armpje of beentje door mijn buikwand heen wilde duwen, dat was zo grappig om te zien!
In het begin voelde ik ook alleen schopjes/armpjes onderin mijn buik maar nu voel ik ze overal, ook een bijzondere gewaarwording.
Ik geniet enorm en manlief ook, wat een wonder dat we dit mogen meemaken!
Sinds een week heb ik echt het gevoel van 'ja , het gaat gebeuren, wij gaan echt een kindje krijgen'. Daarin merk ik dat het gevoel van de afgelopen jaren wegge-ebt is grotendeels en plaatsgemaakt heeft voor enorme vreugde. Maar toch geeft zo'n medische traject en jarenlange kinderwens wel eelt op de ziel vind ik, vergeten doen we het nooit.

Ondertussen ben ik begonnen met dikke buiken zwemles, jaja zwangerschapszwemmen, en wat heerlijk zo wendbaar je dan bent in het water! (en hoe log en hoe zwaar je je dan voelt als je weer op de kant staat). Ik dacht dat wordt een uurtje dobberen maar niets is minder waar, we werden gewoon aan het werk gezet. Maar dat is wel goed, sport & ontspanning is een prima combi en ik kan het iedereen aanraden :-)