13 weken, termijnecho was goed!

Weer even een update. Wat een spannende weken waren het zeg. Gaat alles nog goed daarbinnen?
Vandaag hebben we antwoord gekregen op deze vraag; JA het gaat goed!
Toch nog een inwendige echo, nouja dan heb ik er maar gelijk afscheid van genomen!
Al gelijk zag ze een kloppend hartje voordat ik goed en wel zag dat ons kindje op het scherm was. Hartje klopt goed, alles gecontroleerd en alles is goed. Nou toen schoot ik wel even vol en pakte manlief's hand vast. Ons kindje, het gaat toch écht gebeuren!

Ik durfde het voor vandaag nog steeds niet te geloven. Ik bleef maar zeggen tegen de mensen die het wisten; jaja, eerst maar de termijnecho afwachten. Als dat goed is dan gaat de vlag echt uit. Ik durfde niet gelijk voluit te genieten uit zelfbescherming mocht het toch niet helemaal goed lopen. Een soort mechanisme die ik de afgelopen 3.5 week heb gebruikt om mezelf staande te houden in het dagelijks leven en onze kleine grote wens. En nu mag alles lossssssssssssss. Tranen van geluk, verdriet en spanning eruit en nu alleen nog maar genieten. Ik heb het gezien en het kindje deed het goed! Bewoog lekker (lag er vooral in standje relaxed bij met de armpjes achter het hoofd), af en toe een zwaai van een paar vingertjes in het scherm of een voetje. Zo bijzonder hoe het eruit zag, alle ribben konden we tellen en de ruggegraat, de 2 hersenhelften. Het ukkie is nu 7 cm groot en vulde het hele scherm; de laatste keer dat we onze uk in 1 scherm gezien hebben want nu gaat ie nog meer groeien!

Ik vroeg ook naar de statistieken van iui versus geslacht. Ik dacht met de zwemmers in de buurt van het eitje dat een jongen vaker voorkomt, maar dat blijkt niet te zijn, het is 50/50. Nou over 7 weken weten we het!

Nu deze week nog een verloskundigepraktijk bellen en regelen en kraamzorg regelen. En oja ook mijn eerste positiebroek want ik pas mijn spijkerbroek al weken niet meer! En wennen aan het idee dat we het nu openbaar gaan maken, ook wel een beetje gek maar zoooooooo leuk hihi. Eindelijk genieten.

Lieve meiden die in de medische molen zitten, hou moed, hou vol! Het kost een hoop tranen en ellende maar weet waar je het voor doet, hou dat voor ogen en probeer die schouder eronder te zetten en positief te blijven. Mijn duimen blijven draaien voor jullie!!