En nu?

Wat een schatje! Fijn dat het goed gaat ondanks de allergie.. hopelijk groet ze er snel overheen! Lastig he.. Dilemma. Ik kan alleen zeggen wat ik zelf heb gedaan. Ik kan ook niet goed tegen stressvolle situaties en heb bewust voor een 'simpele' administratieve functie gekozen. Op die manier laat ik het werk op werk en neem ik daardoor geen stress mee naar werk. Dat bevalt mij al jaren. Ik heb nog 2 stiefkinderen en nu dus ook 2 kids. Je bent nog jong en over een aantal jaren kan het weer anders zijn. Succes met je keuze

Moeilijk hoor meis; ik kan je helaas niet echt veel tips geven, maar hoop dat je baat zult hebben bij het nadenk-traject. Zou het een optie zijn om eens met een loopbaancoach of zo'n soort iemand te praten om te kijken wat je wensen en opties zouden kunnen zijn? XXX

Hey meiden, dank voor jullie reactie.. Ik ben bang dat ik een aantal dingen niet goed of duidelijk heb verwoord: - allereerst zie ik het niet als minderwaardig om onder niveau te werken, maar ik ben bang dat ik dan misschien te weinig geestelijke uitdaging heb waardoor het mij gaat vervelen. Ik ken mezelf een beetje haha. - ik zie het niet zo zeer als een keuze tussen carreiere/moederschap. Want mijn grote droom was en is nog steeds het laatste hoor dames!! Ik ben ook zielsgelukkig met mijn kleine meisje.. Het is meer dat ik ook wel denk dat het gezond is om je te blijven ontwikkelen. En ook voor de verhoudingen tussen man en vrouw. Als de ene zich blijft ontplooien en de ander staat een beetje stil.. dan zou je daardoor uit elkaar kunnen groeien. (zeg ik als kind van gescheiden ouders) Hoe dan ook.. heel erg bedankt voor jullie nuttige tips. Heb overigens maandag een sollicitatiegesprek voor 10 uur in de week. Fijne avond nog!! xx

Wat leuk om te lezen dat ik niet de enige ben die hier last van heeft ... Ik ben 30, twee kinderen via ICSI, gestopt met werken na de geboorte van de eerste, sinds kort twee dagen in de week 4 uurtjes bij mijn man in zijn bedrijf aan het werk want het begon allemaal toch wel te kriebelen. Ik heb alles wat mijn hartje begeert, maar toch denk ik wel eens na over de toekomst en wat ik ermee wil... Ik weet het namelijk ook niet... Ik vraag me wel eens af dat als ik straks een jaar of 80 ben, ik tevreden terug kan kijken op mijn leven, want voor nu haal ik er niet uit wat eruit te halen valt. Soms zie je van die verhalen op tv van mensen die in hun droomland een nieuw leven opbouwen, dat zou ik ook wel willen maar durf het niet, terwijl nu mijn kans is, de kinderen zijn nu nog klein en zouden zich zonder problemen kunnen aanpassen, over een paar jaar niet meer zo makkelijk... en mijn man die gaat achter elkaar mee dus dat is ook geen probleem. Ik zou willen dat ik dat zou durven... Het is heel moeilijk als je niet weet wat je wilt.... Onder je niveau werken hoeft geen probleem te zijn zolang je maar voldoening uit je werk kunt halen. En idd zoals Keesjes76 al zegt, misschien is het wel goed om even een tijdje onder je niveau te werken om erachter te komen wat je nu precies wilt... Lastig zeg. Succes meid!

Jeetje meis, heb je dat nu al. Ik ben 38 en zie dat gelukkig nog niet zo. Nee hoor dat is een flauw grapje. Het is heel rot om je zo te voelen. En je doet er niks aan, een gevoel is een gevoel. Ik kan je natuurlijk geen echt advies geven. Wel weet ik nu uit ervaring dat de stap van geen naar een kind veeeeel groter is/voelt dan van 1 naar 2 kinderen. Het is lastig : kies je voor een tweede kindje of voor je werk/carriere. Ik persoonlijk haal veel voldoening en uitdaging aan/uit de kids. Wat mijn werk betrefd zit ik prima op mijn plekje (al bijna 13 jaar) en heb geen ambities voor iets nieuws. Natuurlijk nog wel in het werk wat ik (graag) doe. Lastig meis. Ik hoop dat je snel verbetering ziet met de behandelingen. Misschien is het dan ook makkelijker de goede keuze te makenxxx

Ik snap wel wat je zegt, je droom was een kindje, dat heb je en wat nu? Dat moet je helaas zelf invullen. Hier hetzelfde, ik heb een erg leuke baan, maar zou nog veel meer kunnen. Echter, dan moet ik inleveren op die droom, de droom van mama zijn. Voorlopig gaan wij over een tijdje voor nr 3 en blijf ik gewoon doen wat ik doe, zonder al te veel schommelingen ze.d. Maar het zal altijd af en toe weer boven komen en ik blijf altijd denken. Als je toch voor een 2e gaat, dan zou ik ook tevreden zijn met een baan onder mijn niveau. Ik ben bij de eerste ruim 6mndn thuis gebleven en bij de 2e 10 maanden. Gelukkig kon dat financieel en qua functie, maar die rust voor die kinderen was zo fijn! Heb genoten en zij ook!

Welke opleiding heb je gedaan als ik vragen mag? Ik heb een tijdje geleden naar aanleiding van mijn werkeloosheid een coach gehad die mij heeft geholpen dergelijke vragen te beantwoorden. Ik wil me wel gaan omscholen en niet meer door op mijn oide carrierepad. Voor nu betekent dat inderdaad dat ik waarschijnlijk een tijdje onder mijn niveau moet gaan werken, maar dat vind ik zelf geen probleem. Ik denk dat het goed is om mischien eerst jezelf te vinden voor je verder gaat voor een tweede kleintje?