Een dik jaar later... en nog niet zwanger

Afgelopen september is ons sterretje al weer een jaar geleden geboren. Wat gaat de tijd toch hard als je dat juist niet wilt...
Ondertussen zijn we vele geboortekaartjes van anderen verder. En ook vele terugplaatsingen van IVF-ICSI. Helaas allen zonder resultaat.

Ik ben nu bezig met de voorbereidingen van de laatste cryo-terugplaatsing van poging nummer 2. Aangezien ik de vorige behandeling last had van bloedverlies, hebben we besloten die behandeling stop te zetten en geen terugplaatsing te doen. Nu is het gevolg daarvan dat ik nu een dubbele hormoondosering moet slikken om tussentijds bloedverlies te voorkomen. Ik heb maandagnacht boven de pot gehangen, zo misselijk was ik. En ook vandaag ben ik nog niet in orde. De hele dag super duizelig en enorme hoofdpijn. Nu lig ik met twee paracetamols met een dekentje op de bank mijn gevoelens van me af te schrijven.

Ik had het er vanmorgen met mijn man nog over. Dat ik mezelf niet ben met al die hormonen. Ik ben zeer lichtgeraakt en kan niet veel hebben. Ik heb momenteel bijna pleinvrees en durf me nauwelijks nog in het openbaar te vertonen als mijn man er niet bij is. Met mijn eigen bedrijf loopt het ook al niet lekker. De conclusie na maandenlang nadenken is dat ik ermee wil gaan stoppen. Het is gewoon niet meer te doen, zo'n jarenlange behandeling en een eigen bedrijf waar je hard aan moet trekken.
Ik ben op. Ik kan niet op twee fronten tegelijk vechten. Ik ben al niet zo'n vechter, dus dat gaat mij niet lukken.
Mijn man ziet gelukkig het verschil nog tussen de homoon-mij en de ware mij. Ik ben blij dat hij de ware mij nog kent.Volgens hem moet ik op de bank zitten met een kop thee, geen stress, niet teveel willen en accepteren dat ik hier doorheen moet. Hoe moeilijk dat ook is, maar volgens hem ziet hij de vrolijke en energieke ware-mij daarna wel weer. Wat is hij toch een enorme steun! Ik had het vooral ook voor hem zo graag anders gezien.Toen ik hem dat zei, reageerde hij door te zeggen: 'Ja, wij allebei. Maar ik kan ook heel goed leven met jou die er alles voor over heeft om moeder te zijn en offers brengt.Dan is het accepteren van niet happy zijn een no-brainer'.

Nu dan nog maar een kopje thee, en diep zuchten. Medestrijders, ik weet wat jullie meemaken!

xxx