Even helemaal niks

Hi lezers,

Ik moet even iets van me af schrijven. Ik zit er even helemaal doorheen. We zijn nu 5 rondes verder met Clomid. En iedereen heeft zo een medelijden met me man omdat ie het zo zwaar heeft met mijn gedrag. Ik voel me gewoon ontzettend eenzaam en ik kan er met niemand over praten. Dus sluit ik me af en zet ik het masker maar weer op.

Wij zijn op vakantie geweest samen met een ander stel (vrienden) naar curacao en hebben echt intens genoten.. althans mn man.. ik had uiteraard mijn menstruatie daar en dus ook weer een kuur Clomid. Ik kan je vertellen dat 38 graden buiten temperatuur, opvliegers en geen airco echt niet samen gaan. Maar ik zeur niet.. ik heb de laatste 2 dagen honds beroerd op bed gelegen en niks gedaan... Toen was ik weer niet gezellig..

Deze week lijken de emoties wel heel erg te worden. Ik vind alles k*t en heb nergens zin in. Ik ben gewoon even het vertrouwen kwijt. Als ik er over begin bij me man begint ie al te zuchten... Daar komt ze weer met der gezeik..

We hadden afgelopen week en met name woensdag en vrijdag moeten klussen.. ik heb dit keer gewoon geweigerd. Zelfs dat kon ik even niet opbrengen. Ik heb geprobeerd uit te leggen dat het allemaal wat te veel word..

Iedereen heeft ook goeie raad voor ons en zegt wat we moeten doen en dan zijn we binnen mum van tijd zwanger.. maar ze beseffen niet wat ze daar mee zeggen.. (alsof ik niet alles al heb geprobeerd). Ook de opmerking: "maar je moet het loslaten dan accepteerd je lichaam het vruchtje wel" "het komt wel goed bij jullie" en ook op zulke opmerkingen mag ik dan niet reageren.

Sorry voor dit vreselijk zeurend bericht maar moest het kwijt.. Ik raak mezelf kwijt.. k wil heel graag kindje(s) maar dit valt echt heel zwaar als je het alleen moet doen..

Reacties zijn welkom maar willen jullie rekening houden met mijn overbelaste brein/hart.