Thuisblijfmoeder en soms even teveel, tips?

Als je te weinig wordt uitgedaagd, kan je een bore-out krijgen. Dat is het tegenovergestelde van een burn-out, maar het geeft veelal dezelfde klachten. En je moet het serieus nemen.

- Gebruik de tijd dat je peuter op de psz zit, ook gewoon voor jezelf. Of één van de 2 ochtenden. Gewoon een ochtend heerlijk met een bak koffie of thee op de bank. De andere ochtend reserveer je dan voor klusjes. Je hebt oplaadtijd nodig als thuisblijfmoeder. En daarna kan je er weer fris tegenaan. Maar gun jezelf die tijd. Als je 2 ochtenden nodig hebt om bij te komen, is dat ook oké.

- Maak een realistische weekplanning. Wat doe je wanneer in het huishouden? Klaar is klaar.

- Leg de lat voor jezelf niet te hoog.

Is weer gaan werken een optie?

Thuiszitten met de kinderen lijkt mij vreselijk. Elke dag hetzelfde redelijk. De hel op aarde.

Kijk eens bij activiteiten in een buurthuis in de buurt of in de bibliotheek. Consultatiebureau had 1 x in de week speeluurtje.

Thuisblijfmoeder zijn is heel zwaar en je wereld is dan klein. Is gaan werken een optie?

Ga wandelen!

Goed voor je lijf, goed voor je hoofd, goed voor je kinderen.

Elke dag op een vaste tijd eindje lopen.

En plannen. Maak een vaste dagindeling. Dat is voor je peuter ook super fijn! Als je een vaste tijd hebt dat hij buiten gaat spelen, wordt dat voor hem (en jou!) Een gewoonte. Hier gingen ze altijd smorgens na de koffie buitenspelen.

Het kost wat oefening. Misschien speelt hij de eerste keer maar 10min buiten. Maar als ze het gewend zijn, is de ervaring hier, gaan ze vanzelf ook langer spelen.

Maak zo ook vaste momenten voor poetsen en ontspannen. Hier was het ritme ongeveer zo

Opstaan

Aankleden

Ontbijten

Aanzetten tot spel. Bijvoorbeeld Duplo. Bouw vast samen een huis oid.

Zelf of samen schoonmaken.

Koffie

Buitenspelen (zelf nog een poetsklusje)

Buiten wandelen

Eten

Middag dutje / ontspanning (geen middagdutje? Dan even zelf spelen. Hier konden ze dat echt! Tot de wekker mag je niet met mama praten. Voor mama lekker, maar voor henzelf ook! Even bijkomen)

Fruit eten

Spelen / eten klaarmaken, voor bereiden

Avond eten

Opruimen

Douchen

Slapen

Nou succes!

Wat je ook doet in het leven... Maak een planning! Thuis ben je eigen baas.. dat is natuurlijk ergens fijn.. maar probeer te voorkomen dat alles in elkaar overloopt.

Maak eens een realistisch schema van een dag. Maaltijden.. slaapjes... vaste dingen als de was... keuken/ aanrecht en schoonmaakwerk.

Maak blokken van tijd.

Is het blok om... dan is het tijd voor het volgende. Krijg je alles af? Nee... maar er is een systeem... jullie komen buiten... er is tijd voor de winkel of wat dan ook.

Mijn Tip: probeer zo min mogelijk boodschappen te doen... koop alles 1x per week ... of 2 x max.

Plan de maaltijden voor de hele week. Loop niet achter de feiten aan. Plan het leven. Dat geeft rust en ruimte om wat voor jezelf te doen. Kijk waar je zelf blij van wordt... en plan daar tijd voor.

Maar even om je gerust te stellen: je zit nu gewoon in tropenjaren... zo blijft het geen 30 jaar hè?

Dus doe gewoon je best.... meer kan je niet doen.

Heb je ritme of een structuur in de dag of week? Dagelijkse dingen doen rond dezelfde tijd (opstaan/eten/activiteit/schoonmaak/wandelen/fruit/boodschap/lunch/ontspanning) etc geeft ook structuur aan de dag en mogelijk voor jezelf het gevoel van vrijheid om ook echt even te kunnen en mogen zitten of je me-time te nemen. En natuurlijk kun je de blokken in de dag "husselen" als iets even anders loopt of als dat nu beter uitkomt.

Bedenk net als voor de kindjes als voor jezelf een activiteitenkaart: een vel papier met daarop activiteiten die jij (en zij) kunt doen; van tijdschrift lezen tot recepten verzamelen, 10 min meditatie, serie kijken, 30 min lekker op je telefoon scrollen (en dan weer wegdoen ;-) ), iets creatiefs o.i.d. Ook als je zoontje niet meer slaapt daarin een rust moment plannen: juist even voor de tv of boekjestijd en voor jezelf even ontspannen - dus niet dingen gaan doen - en na die tijd wel weer even iets actiefs of erop uit.

Plan ook vooral die momenten dat je er op uit gaat - dagelijks - en dat hoeft niet groots: rondje markt, bieb, speeltuin e.d. Een keer per week probeerde ik wel met iemand met kids ook af te spreken. Was door onregelmatig werken ook vaak 2-4 dagen achter elkaar met 2 kinderen en ondanks dat het anders is dan fulltime thuis vond ik het toen ook geregeld heftig; nu denk ik dus waar is die tijd en kon ik maar even terug 🤭 de jongste wordt volgend jaar 4 en de dagen met de kinderen samen voelen als te kort.

Qua eten: mindfull proberen te eten. Als je even hap-snel-eet-weg eet tussen het smeren en hapjes van de kinderen door registreert je lijf het amper en heb je ongewild zin in meer. Of samen eten en in een meer rustige modus of toch apart als je jongste bijvoorbeeld wel ligt en je oudste even ontspant. Ik lunch graag (en alleen) aan tafel met een tijdschriftje erbij. Dochter kijkt dan wel eens tv of eet en speelt wel naast me aan de eettafel. Je kunt ook vooruit bedenken of klaarzetten wat je kunt/wilt eten op een dag. Geen ongezonde dingen in huis halen en hebben werkt hier ook 🙈 je brein weet het gewoon. En iets hebben liggen wat je wel even mag "snaaien" maar wat geoorloofd is of wat je na een handje weer zat bent: ongezouten noten, rauwkost, fruit of zoiets als druiven om te knabbelen, toch klein bakje naturelchippies (en dus niet alle andere lekker(der)e smaakjes 😋 een blokje pure chocola. .

Misschien twijfel je (ooit) wel weer aan werken, maar probeer eerst voor jezelf en de kinderen, je gezin, een modus te vinden waar jullie allemaal prettig op gaan. En begin klein met bijvoorbeeld een dagschema als je dat nog niet hebt en rol dat verder uit.

Ik zou 1,5 / 2 dagen weer gaan werken. Ook goed voor de kinderen omgaan met leeftijdgenoten in de kinderopvang. En dan voel jij je ook niet meer alleen moeder van maar ben je weer een collega, kan je misschien nieuwe vriendinnen maken. Als je 1,5 dag gaat werken maar de kinderen voor 2 volle dagen naar de opvang brengt kan je ook nog een halve dag wat voor jezelf doen. Mocht je man heel weinig verdienen kan je ook een sociaal medische indicatie aanvragen zodat de kinderen uit een potje van de gemeente naar de opvang kunnen.

Ik kreeg de opdracht van mijn psycholoog om eens aan mijn vriendinnen te vragen of zij ook wel eens ‘geen zin’ of ‘moeite’ ervaren als moeder zijnde. Ik dacht namelijk dat dit alleen mijn gedachten en gevoelens waren omdat er zo’n plaatje wordt geschetst dat het allemaal fantastisch is en je dankbaar moet zijn etc. Uiteraard ben ik dankbaar voor mijn kids maar ik heb het wel heel zwaar gehad. En soms nog steeds. De antwoorden van mijn vriendinnen waren verrassend (omdat ik dacht dat ik de enige was) en ook zij herkenden mijn gedachten. Misschien eens peilen bij een vriendin of zus en een eerlijk gesprek erover voeren. Dat was voor mij enorm helpend en zo doorbreken we ook een taboe denk ik :)

Ik lees heel veel "ik moet" maar lees niks " waar laad ik van op". Wat doe je nou echt voor jezelf? Geen boodschappen doen in je eentje oid. Festival? Boeken? Spa dag?

Ik denk dat die heel belangrijk zijn

Ik kom bij op mijn werk! Als ik gewerkt heb, trek ik het thuis ook beter. Ik kan het huishouden stukje bij beetje ook beter loslaten. 1 keer niet stofzuigen op een dag kan ook. Na een vakantie ben ik blij dat ik weer aan het werk kan. Voordeel is dat ik docent ben en alle vakanties thuis ben.

Ik ben ook thuisblijf moeder, maar ik maakte gewoon schoon als ze wakker waren hoor. Gaf mijn peuter dan ook een stofdoek in de handen en hij ging dan op zijn eigen manier schoonmaken. Vaak deed ik het ook als mijn man thuis kwam, dan nam hij het stokje over en kon ik even ongestoord een uur naar boven verdwijnen om daar de boel op orde te brengen. Maak een schema in je hoofd met wat je op welke dag gedaan wilt hebben. Tja, ik heb me nooit verveeld of zo. Mijn jongste is nu 4 en gaat naar school, nu heb ik weer zeeën van tijd en weet niet eens waar ik met mijn tijd heen moet haha. Ik doe nu ook wat vrijwilligerswerk en vind het wel prima zo!

Enige wat ik kan bedenken om het jezelf makkelijker te maken is te gaan werken 🙈 als ik fulltime met de kids thuis zou zitten kun je me wegdragen. Mijn hoofd zou gek worden, voornamelijk van verveling en geen uitdaging hebben (of althans verkeerd soort 🤪 geduld wordt behoorlijk getest).

Werken naast je gezin hoeft echt niet per se meer te kosten. Je hebt tijd voor jezelf, bent even niet moeder. En op die momenten wordt je huis ook geen smerige puinhoop dus minder schoon te maken en op te ruimen 😅 win-win

Heel herkenbaar ik voel me een stuk nuttiger als ik werk. Dan kan ik ook veel meer genieten van de kinderen. Hier ook de luxe dat ik niet moet werken, ik volg een opleiding en zit daarnaast is de flexpool. Bewust gekozen om wel wat te werken. Niet elke week.

Een vast moment om een rondje te lopen. Gewoon lopen met de wagen + loopfiets, of even eendjes voeren. Of een paar simpele boodschapjes. Hier is dat 's ochtends na het koffie drinken. Hier stopt het gejengel vaak buiten. Laden we allemaal even op.

En de buitenkant is maar schijn…

Bij ons gaat het ook niet makkelijk hoor. Dagen met mijn dochter vind ik heel fijn, maar de momenten voor mijzelf zijn ook broodnodig. Ik ben momenteel ook op zoek naar andere vormen van sporten/bewegen en dat is best een zoektocht. Maar ik doe het wel, want wil niet verder achteruitgaan en wel gezond blijven. Wat dan helpt: iets minder leuks combineren met iets leuks.

Dat is het leven als moeder. Met of zonder werk.

Ik zou op een psz ochtend een half uurtje zwemmen gaan inplannen. Doe daarna een kopje koffie ofzo daar, desnoods samen met een vriendin (ik weet lastig overdag want iedereen werkt)

Doe die grotere schoonmaakklus in delen of samen met je peuter. Die vinden dat ook leuk om te helpen

Fulltime Thuis is ook best pittig en helemaal met pijn

Met lichamelijke klachten is thuisblijfmoeder zijn echt zwaarder dan werken hoor ;-) ik was dus heel blij dat ik weer ging werken. Zorg dat je in de zwaardere dingen in huishouden ontlast wordt. Regel hulpmiddelen als je pijn hebt en ga iets uitvinden wat je leuk vindt qua bewegen. Sportschool vindt bijna niemand leuk ..

Heel herkenbaar, dat heb en zo voel ik mij ook.

Ik werd gek thuis! Mijn tip: zoek iets buitenshuis zonder de kinderen. Thuis is harder werken dan bij mijn betaalde baan

Aan de buitenkant lijkt het bij ons ook altijd goed te gaan. Hoe ik mij soms echt voel weten alleen mijn man en soms mijn moeder. Elk huis heeft zn kruisje hoor, het ene kruisje is alleen wat groter dan de andere, maar bijna nergens gaat het altijd goed.

Ik ga de eerste jaren niet meer aan het werk (als het financieel niet nodig is). De tropenjaren wil ik bij de kinderen blijven want ik zit 10x lekkerder in mijn vel dan daarvoor. Het stukje vervelen snap ik wel, ben ook blij als mijn oudste binnenkort naar school gaat. Dan krijg ik wat meer structuur op een dag (daar ga ik gewoon beter op).

En grote klussen doen als de kinderen weg zijn doe ik ook, maar ik pak soms ook momenten om wat leuks te doen (fotoboeken maken bijv.). En ik kan ook intens genieten van een kop koffie met een filmpje zonder kinderen om mij heen 😊

Maar wat zijn die 100 dingen die je leuker vind dan sporten? Is daar geen (potentiële) hobby bij? En probeer de ene ochtend een grote klus te doen en de andere ochtend tijd voor jezelf te nemen (of de halve ochtend keihard werken en daarna nog een poosje rust nemen).

Aan mij heb je niks. Ik moet er niet aan denken!!! 😀

Laat je niet gekmaken door hoe anderen overkomen. Je ziet nog niet eens de helft, waarschijnlijk zien ze aan jou ook niets. Sommigen vinden het heerlijk en gaan er goed op, andere moeten er niet aan denken en er zit nog van alles tussen. Allemaal oké.

Ik ben zo'n anderhalf jaar thuis geweest met de kinderen, en al voor het einde van dat eerste jaar keek ik weer rond naar werk. Ik vond het echt fijn om bij de kinderen te zijn, maar ik vond het niet fijn om alléén maar bij de kinderen te zijn. En ik ging genoeg de deur uit hoor, met vriendinnen met kinderen op pad, bij m'n ouders langs, zulke dingen. En ik deed in de avonden als mijn man er was ook wel eens iets met vriendinnen of een oppas en met mijn man weg. Maar toch, mijn wereldje voelde zo snel klein en op een gegeven moment werd elke dag hetzelfde voor mijn gevoel. Ik vond het niet meer zo leuk, en soms had ik er gewoon even helemaal geen zin in.

Ik was teveel moeder en huisvrouw, en te weinig nog de andere delen van mezelf. Ik ben dus weer gaan werken.

Parttime, en mijn man heeft ook een dag ingeleverd. Ik werk er 3, hij 4 en de kinderen hebben daarmee maar 2 dagen in de week opvang nodig. Dat bevalt iedereen heel goed. Zo zijn de kinderen het grootste deel van hun tijd gewoon bij ons, maar hebben we wel allebei werk.

Met parttime werk er bij vind ik mezelf leuker, mijn kinderen leuker en de balans tussen wat mijn man en ik doen in gezin en huishouden voelt veel fijner. En de kinderen gaan met plezier naar opvang/bso. Kortom: ik heb het geprobeerd, een jaar was prima maar ook lang genoeg.

Als eerst: Mensen lopen niet de deur uit om te klagen en huilen.. meestal zet je een masker zodra je de deur uit stapt. Dat betekent niet dat mensen geen zorgen hebben of alles goed gaat.‘iedereen heeft zo zijn struggels.

Ten tweede; als ik je zo hoor, verveel je je misschien een beetje. Waarom ga je niet 2 ochtenden werken of vrijwilligers werk of iets.. het is lekker om uit je sleur te komen.

Ik heb ook jaar thuis gezeten, met als doel dat te doen tot de kids naar school zijn. Langer dan een jaar trok ik niet.. ik werk nu weer 2 dagen en ik vind het heeeeeeerlijk.