Twins : Week 27

Vandaag 27 weken en 5 Dagen zwanger, ik zal mijn blogje alvast nu schrijven. Manlief is bezig op de playstation wat aan het relaxen, dus zal ik me nu ook wat 'nuttig' maken. ;-) Gisteren hebben we leuk nieuws gehad. Ik lag net in de zetel wat te rusten toen mijn gsm rinkelde, ik keek op en zag het foto'tje van mijn nicht. 

Vol spanning nam ik de telefoon op. Ik vroeg haar direct EN EN EN ??? Ja hoor ze is geboren, mijn nicht haar kleine meid!! De emoties en tranen gingen de vrije loop hoe ik me ook onder controle wilde houden. Aaahh die dubbele hormonen toch :-) Het is een knappe meid van 3800 gram en 50.5 cm! Ze kreeg de naam Fien van haar trotse ouders. Wat een prachtig nieuws, ik ben zo blij voor hen. De volgende zijn wij! Ik kijk ernaar uit! Nog 72 dagen! Ik tel de dagen echt af!

Deze week verschilt niet veel met de weken ervoor. De kwaaltjes zijn nog steeds aanwezig. Als ik wandel krijg ik pijn aan mijn stuitje, en soms val ik precies door mijn heup! Heel vreemd. Ik begin ook al te waggelen! Mijn buikje zit echt in de weg! Ik ben zo blijven hangen aan het slotje van de deur. Ik dacht dat ik erdoor paste,.. maar nee hoor. En net met mijn navel! Best pijnlijk, het is zo'n gevoelig plekje! Maar goed, ik moest 's nachts zoooooo dringend naar toilet! :-)

Wij hebben ook besloten een tijdje verlof te nemen! Van rust komt hier niet veel in huis, ookal heb ik aan iedereen gevraagd ons wat meer tijd voor onszelf te gunnen. Dus vluchten wij naar mijn schoonouders om daar lekker te relaxen en uit te blazen. Het gaat hem niet zo zeer om fysiek ( wel toch een beetje..) maar vooral mentaal. Ik zit er gewoon door. Deze morgen had ik zo'n moeite om mijn tranen in te houden. Er word steeds op ons gerekend en allerlei dingen gevraagd, waardoor wij zelf geen tijd hebben voor ons eigen of voor elkaar. Binnenkort zijn mijn twee knullen weer thuis van vakantie, en ik wilde zoveel doen. Alles voor bereiden op de komst van de tweeling, maar daar is door tijdsgebrek voor anderen nog niets van gekomen. Als mijn zoontjes terug zijn zal dit praktisch onmogelijk zijn. Ik begin de hoop een beetje op te geven.. En om dit tegen te gaan vertrekken we voor een tijdje naar het binnenland. Ik zie er naar uit! Oh ik zal er op wolkjes zitten en ze zullen eens voor mij zorgen! In plaats dat het omgekeerd is :-) Ik heb ook geen zin om emotioneel te breken en depri te worden, want door alle omstandigheden en druktes begin ik angst te creeëren naar de toekomst toe... En dat is in feite voor niets nodig!

Het genieten van mijn meisjes, wel het is minim.. Maar toch probeer ik even de tijd te nemen om te genieten van hun bewegingen. Kleine voetjes die onder mijn huid zacht, strelend voorbij glijden en de reacties van de baby's als ik met mijn hand over mijn buikje aai. Ze zijn beiden zo actief! 
Morgen moeten we naar de gyneacoloog op controle, ik zie er zo hard naar uit! Opnieuw zal ik even uit de drukte getrokken worden en zal ik onze twee prinsesjes mogen bewonderen. Hoe gaat het met hen? Hoeveel wegen ze? Hopelijk krijgen we opnieuw een 3D poging! Want de vorige was wat mislukt!
Dus morgen word er een update gegeven hoe het met onze tweeling gaat! :-)