Vriend ontwijkt kinderwens

"'Hij ziet duidelijk geen toekomst met mij en kinderen (of wil daar in ieder geval nog niet aan denken)

Er is geen sprake van trouwen, er is geen sprake van samen een huis kopen en dus ook geen kinderen.

Hij vind het allemaal goed en fijn zoals het nu is.""

Besef je wel dat dit jouw aanname is, een negatieve gedachte wellocht die jij hebt omdat dingen niet gaan zoals jij wil.

Iemand zei eens er is jouw waarheid en de waarheid van de ander, de echte waarheid ligt in het midden.

Ik zou als advies geven "luister!" Als hij iets vertelt vraag waarom en luister actief, dat is hedendaags echt lastig geworden voor veel mensen. Sinds ik echt ben gaan luisteren (ook al ben ik het niet met hem eens) opent mij. Man zich veel meer en praten we ook meer.

Als ik heel eerlijk ben, als jullie al naar de fertiliteit arts moeten want het gaat allemaal niet vanzelf daar komt een hele hoop bij kijken. niet alleen maar hormonen prikken enz, het is samen heel goed blijven communiceren wat je voelt en er over blijven praten want het is echt en dan ook echt mentaal zwaar.

spreek uit ervaring het is niet niks zoals hier onder al gemeld staat, je gaat samen aan iets beginnen en dit moet echt samen! en begrijp uit jou verhaal dat jullie nu ook niet echt goed communiceren. het traject waar we nu helaas nogsteeds inzitten heeft bij ons wat scheurtjes gemaakt in de relatie omdat ik heel erg in de put zit/zat en mijn gevoel niet kon uiten en er communicatie problemen waren door alle gevoelens die erbij komen kijken en ieder het anders oppakt. en dus hierdoor elkaar niet goed begrepen

dus mijn tip ga praten met je man en kom je er samen niet uit begin er niet aan niet nu... en wacht... hoe moeilijk ook😊 of kies voor jezelf.

veel succes en sterkte!

Ik begrijp jou verdriet en leef erg met je mee. Het is ook net of ik mijn eigen verhaal lees. Mijn mijn is ook niet een toekomst denker. Hij leeft in het nu. Wij zijn gelukkig gelijk getrouwd na 3 jaar daten. Na de bruiloft pas samen wonen. Maar toen begon de ellende. We wonden in een studiootje maar hij wou nooit verhuizen naar een appartement. Na 2 jaar heb ik zelf een appartement gekregen op mijn naam en op mijn salaris en toen zijn we verhuisd. Wij verdienden allebei best veel geld maar hij wou nooit een auto kopen. Het heeft me veel moeite gekost en veel ruzie om eindelijk een auto te kopen. Na die auto. 2 jaar later weer gedoe en ruzie om een huis te kopen. Dit wou hij ook niet. Het was voor mij erg vermoeiend elke keer. En hij is ook geen prater. Ik ben degene die elke keer moest beginnen met belangrijke gesprekken. En hij zei niet vee. Ik moest letterlijk vragen stellen om aantworden te krijgen. Maar ja. Inmiddels waren we 4 jaar getrouwd en kwam ik erachter dat hij geen kinderen wou. Terwijl tijdens het daten wou hij zelfs 4 kinderen. Dus weer tranen, en ik probeerde vaak me zelf aan te passen naar wat hij wou. Dus ik probeerde met pijn in mijn hart de kinderloosheid te accepteren, maar het lukte niet echt. op dat moment was ik 28 jaar. Veel met hem gepraat en gehuild. Na een tijdje is hij van gedachten veranderd. Na 5 jaar huwelijk zijn we begonnen met proberen voor een baby. Dat Lukte niet gelijk. Na een miskraam en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap eindelijk weer zwanger en is nu een 8 maanden oude lieve baby. Mijn man is blij met onze zoontje. Maar de weg erheen was niet makkelijk.

Wat onze erdoor heen heeft gesleept is dat we echt van elkaar houden. En dat lees ik bij jou ook terug. Je wilt niet bij hem weg. Je houdt van hem. Dus je moet sterk blijven en doorzetten. Blijf wel met hem praten. Maar haal ook jou kracht in jouw vrienden of familie. Praat met hun over dingen waar jou man niet over wilt praten. Dan kan je sommige dingen een plek geven. Dit heb ik ook gedaan.

Er zijn geen perfecte relaties of huwelijken. Er is er altijd wat bij iedereen. Dus hou vol.

Mijn vriend wou ook elke keer niet zeggen wanneer die Kinderen wou, nu ben ik Zwanger van een donor nadat ik hem gedumpt heb! BAM Moederschap is niet voor iedereen, maar wat voel ik me vrij.

Bedankt voor alle reacties dames.

Misschien was ik iets onduidelijk; het is pas sinds kort dat hij zich meer afsluit voor het hele medische traject omdat dit nu dichterbij komt.

Op de natuurlijke manier was het meer: het komt als het komt.

Maar toen bleek ik endometriose te hebben werd ik op een wachtlijst gezet.

Mijn operatie is nu 2 weken geleden geweest en 8 oktober een gesprek bij de fertiliteitsarts ter inlichting.

Ik heb inmiddels vanmiddag een gesprek met hem gehad.

Hij begrijpt mij volledig dat ik graag kinderen wil, maar als ik vraag waar zie jij jezelf over 3 jaar zegt hij: "weet ik niet, ik ben niet zo'n denker"

En hij weet niet of hij nu de hele medische mallemolen in wil. Hij weet niks op dit moment. Ik heb gezegd dat ik niet kan blijven wachten totdat hij het weet. En hem geadviseerd even met vrienden en zijn ouders hier ook over te praten.

Ik heb hem gezegd dat ik meteen verder wil; als de fertiliteitsarts zegt om meteen voor iui te gaan bijv, dat ik dat meteen wil doen.

En met iemand die dat mét mij wilt doen.

Hij moet keuzes maken, een gezin met mij of uit elkaar.

En sinds dat gesprek heb ik alleen maar gehuild.

Ik wil niet zonder hem. We houden van elkaar.

Maar ik wil ook niet blijven stilstaan.

Ging hij nou maar godverdomme voor de volle 100% voor een gezin samen.

Ik weet niet of ik nog een keer zo'n breuk kan doorstaan. En ben uiteraard ook bang om nooit meer een leuke man te ontmoeten. Zeker in mijn leeftijdsgroep :-(((

Een goed gesprek is toch het enige wat zal helpen! Ik vond dat met mijn vriend ook heel lastig, omdat ik het idee had dat hij het onderwerp kids wat ontweek, maar dat bleek meer in mijn hoofd te zitten.

Na ons gesprek kunnen we er open over praten en zijn we het nu aan het proberen.

Maar praat met hem, als hij écht niet aan de toekomst wil denken, dan is hij waarschijnlijk niet de juiste man om een gezin mee te beginnen.

Je hebt elkaar vrij laten en langs elkaar heen leven.....

Liefde is soms ook loslaten !

Ik lees zoveel tegenstrijdigheden dat ik bijna niet kan geloven dat jullie een goede gezonde relatie hebben.

Je geeft aan dat hij bijna vijandig wordt als je het onderwerp kinderen aansnijdt. en even verderop geef je aan dat jullie van elkaar houden. Maar in mijn optiek is het niet zo dat als mensen écht van elkaar houden, ze afstandelijk en vijandig reageren op een bepaald onderwerp, of dat ze de ander compleet negeren. Als je van elkaar houdt, dan zou ieder onderwerp bespreekbaar moeten zijn, en wil je ook de ander gelukkig zien.

Wat ik hieruit op maak, is dat jullie A. compleet langs elkaar heen leven, want als jullie allebei veel werken zien jullie elkaar nauwelijks, en als je elkaar wel ziet, kun je niet eens samen een gesprek hebben over jullie gezamenlijke toekomst.

Daarnaast vind ik het ook bijzonder dat jij wel wilt proberen zwanger te worden van iemand die duidelijk laat weten het eigenlijk helemaal niet te willen. En je bent nu al zo veel alleen, dat zal er met een baby erbij echt niet anders zijn, maar zie je dat zitten? Want hij leidt zo te horen zijn eigen leven wel.. en doet niets om jou ook maar in zijn plannen mee te nemen en te betrekken.

Ik zou echt dat gesprek aan gaan en voor je zelf ook even een aantal dingen op een rij gaan zetten alvorens je aan kinderen begint..

Ik denk eigenlijk als ik dit zo lees dat jullie niet bij elkaar passen. Veel sterkte en succes met je keuze!

Ga met hem het gesprek aan. Ik voorzie alleen wel dat als je zwanger zou raken, hij niets zal veranderen aan zijn levensstijl dus de kans dat je dus in de avond alleen op de bank zit 's avonds zit er best wel in ja. Het is aan jou of je met hem verder wilt of niet.

Het lijkt niet alsof jullie bij elkaar passen. Ieder heeft een ander toekomst voor ogen. Je man is amper thuis.

Is dit echt de man van je dromen en de vader van je kinderen? (Ik vraag dit bewust omdat ik een hele lange relatie heb gehad en dit ook speelde bij ons en uiteindelijk was dit niet de man voor mij)

Jullie willen allebei hele andere dingen. Snap zo goed dat je je dan alleen voelt.. ik zou echt wel met hem praten en dan zeggen hoe jij je toekomst voor je ziet. Tip! Doe dat dan in een leuk café oid. Maak er een speciale avond van.

Het is echt belangrijk dat jij je gehoord en begrepen voelt.

Aan de andere kant is het ook mooi hoe hij in het leven staat met “wat komt dat komt” en je kan niks plannen in het leven. Maar het is natuurlijk niet de bedoeling dat je hier niet over kunt praten. Veel sterkte meis!

Ik.lees in je blogs dat je wel heel bewust bezig bent met zwanger worden. Is je vriend hiervan op de hoogte? Praten jullie hier wel over? Waarom zo bewust voor een zwangerschap gaan terwijl 1 van de personen dat blijkbaar niet wil? Als ik voor mijzelf spreek zou ik het zelf nooit zo willen. Een baby moet gewenst zijn door beide ouders.

Het enige advies wat ik je kan geven is: ga ik gesprek en kom erachter of deze relatie überhaupt is wat je zoekt.. Succes

Ik zou toch een keer tijd uittrekken voor echt een goed en duidelijk gesprek over hoe jullie de toekomst zien. Zo te lezen liggen die heel ver uit elkaar. Jullie doen t nu onveilig.. maar wat als je wel zwanger wordt? Wat dan? Ergens raar dat jullie het zo op zijn beloop laten,hij omdat hij geen kinderen wil. En jij,wil je zwanger worden van een man die geen kinderwens heeft? Wil je dat je kind aandoen? Weet hij dat jij ook geen anticonceptie gebruikt? Ik was sowieso zelf anticonceptie gaan gebruiken totdat ik echt duidelijkheid had.

Mijn kinderwens is groter dan die van mijn vriend.

Mijn vriend en ik zijn bijna 13 jaar samen. En al sinds 6 jaar vrijen wij onveilig. Ook nooit een kindje uit gekomen. Wel 2 x een miskraam gehad.

Toen ik hem vertelde dat ik naar de huisarts zou gaan voor de kinderwens. Was hij daar niet blij mee. En toen we begonnen met het traject ook niet. Heb hem toen heel duidelijk de vraag gesteld. Van wil jij samen met mij voor een kindje gaan. Of kunnen we beter uit elkaar gaan. En ieder zijn eigen weg.

Wij zijn nu voor de 4e keer bezig met iui. Nu met hormooninjecties. Maar als mensen aan hem vragen hoe hij er in staat. Dan zegt hij dat hoe zijn leven nu is ook prima vind. (Zonder kindje) maar hij gaat wel mee naar het ziekenhuis en doet ook de onderzoeken als die nodig zijn bij hem. Maar er over praten met mij. Doet hij niet. Dan ontwijkt hij het ook 🥺

Ik zou eerst alsnog een gesprek aangaan. En mocht het niet veranderen of tot andere inzichten komen, dan zou ik hard gaan nadenken of dan samen een toekomst nog haalbaar is.

Oh wat lastig… ik herken het deels wel van mijn man, denk dat veel mannen er wat relaxter in staan mbt kinderen en niet zo die biologische klok voelen als wij… we hadden wel samen besloten dat ik zou stoppen met de pil en dat het leuk zou zijn als het raak zou zijn, maar ik was er veel meer mee bezig als in cyclus bijhouden in een app, na een aantal maanden aan ovulatietestjes begonnen en gezorgd voor seks op de juiste momenten zonder dat we dat heel erg uitgesproken hadden… en qua verdeling in taken is het uiteindelijk helemaal goed maar daar was in het begin ook niet zo goed over te praten, merkte dat hij het echt moest ervaren om bijna een kindje te hebben. Maar als je aan een traject in een ziekenhuis begint lijkt het me wel belangrijk daar samen al bewust mee bezig te zijn. Van mensen om me heen hoor ik hoe zwaar dat kan zijn en dat wil je niet alleen doen, gaat denk ik tussen jullie in staan. Ook zul je denk ik moeten bedenken of je met hem een kindje wil als hij de ambitie heeft die hij heeft. Opzich is dat natuurlijk zijn goed recht, maar passen jij en kind daarin? Vind je het evt goed dat jullie kind meer op jou aangewezen is? Antwoord kan natuurlijk ook ja zijn, als jij het ook liever wilt…

Misschien iets heel geks of niet.

Hij wil geen kinderen jullie doen onveilig en je raakt niet zwanger.hulp zoeken wil die niks over weten.Heeft hij geen vruchtbaarheid problemen onvruchtbaar dat hij dat al wel weet.Lijkt me best gek om niet met elkaar deze wens te bespreken.Dat hij vijandig word en jij niet durft te praten.Zou echt denken zit meer achter.

Vreemd dat hij er duidelijk niet klaar voor is, maar het niet erg vindt onveilig te vrijen.

Ik zou echt een goed gesprek aangaan en je grenzen hierin aangeven.

Je overweegt bij hem weg te gaan om je kinderwens in vervulling te laten gaan, dat is ene behoorlijk heftige stap en die wil je niet voor niets zetten.

Hij maakt geen ruimte om de kinderwens bespreekbaar of mogelijk te maken en geeft geen enkele vorm van toekomstperspectief.

Als hij er nog niet klaar voor is, maar wel kinderen wil is het een questie van afwachten, maar uit alles klinkt door dat hij het eigenlijk helemaal niet wil.

Mijn man en ik zaten ook echt niet op een lijn over wanneer er kinderen zouden komen, maar het was wel altijd duidelijk dat hij er in de toekomst wel voor zou willen gaan. Dat geeft dan in ieder geval houvast om de periode van wachten door te komen.

Het zou zo zonde zijn als je bij hem blijft om uiteindelijk over 5 jaar alsnog het alleenstaande moederschap aan te gaan. Buiten dat lijkt het me sowieso heel eenzaam om zo veel alleen te zitten en klinkt het qua werktijden alsof je er met kinderen ook alleen voor komt te staan als je bij hem blijft.

Mijn vriend was er eerst ook niet klaar voor, zag veel beren op de weg. Ik ben als sinds 2019 van de pil en als we het deden dan was dat onveilig.. ook nooit een zwangerschap uit gekomen. Er over praten was ook lastig, reageerde een beetje zoals jouw vriend, afstandelijk en ongeïnteresseerd. Heb me heel erg eenzaam gevoeld in die tijd. Ik heb hem vorig jaar gevraagd hoe hij de toekomst zag binnen nu en 3 jaar want ik werd een beetje ongeduldig ;) .. en daar zag hij wel een gezinnetje voor zich. Sinds begin dit jaar is hij ook zichtbaar teleurgesteld als ik weer ongesteld ben geworden en is bij hem echt de knop om, het had gewoon tijd nodig.

Misschien kan je hem eens vragen hoe hij zijn toekomst ziet binnen nu en 3 jaar met jou..? Dan kan je daar je keuze op baseren wellicht?

Zou goed met hem praten laat bom maar is barsten.Jij geeft daarlijk alles op voor iets wat hij niet wil.Hij wil andere dingen hij is straks gelukkig en jij zit ongelukkig op de bank je hele leven te wachten.Oh hele leven nou je gaat uiteindelijk uit elkaar maar dan is het voor jou te laat.Kies voor je eigen geluk als jullie er niet gaan uitkomen.Je bent nu nog jong maar over een paar jaar word alles moeilijker.

Hij wil duidelijk (nog) geen kinderen. Je zegt ook letterlijk "Hij ziet duidelijk geen toekomst met mij en kinderen (of wil daar in ieder geval nog niet aan denken)", dan weet je toch genoeg?

Ik zou inderdaad met hem gaan praten, maar ik vermoed dat het niet heel erg uit gaat maken. Als hij (nog) geen kinderen wilt, kan je praten als brugman.... Zijn gedachtes er over gaan waarschijnlijk toch niet veranderen. Het moet ook niet zo zijn dat hij met kinderen wilt gaan beginnen, voor jou en hij later spijt krijgt. Zou hem dus niet gaan pushen hierin.

Hij ziet duidelijk geen toekomst met jou.

Nou die woorden zouden mij doen besloten om alleen verder te gaan.je hebt nu nog een paar jaar om een kindje te kunnen krijgen ga daar voor.Je voelt je nu al zo slecht wat denk je als jij alles opgeeft hoe dat gaat vreten met de jaren.Met als had ik maar.Jou leven jou toekomst jij bepaalt daar ook in mee.

Ik denk dat je al weet wat je te doen staat kies voor jezelf, want buiten om je leeftijd heb je nog meer factoren waardoor een zwangerschap minder gauw gebeurd.

Ik snap helemaal hoe erg dit voelt! Mijn ex was 11 jaar ouder en toen ik een relatie kreeg met hem gaf ik aan dat ik nog kinderen wilde, hij vond dit goed toen het eenmaal zo ver was wilde hij het helemaal niet.. hierna wilde hij het toch want hij wilde mij terug maar ik twijfelde aan zijn geloofwaardigheid en heb voor mezelf gekozen. Een jaar later kwam ik de man van mijn dromen tegen en nu 20 weken zwanger van ons meisje! Zoooo blij dat ik voor mezelf en mijn Kinderwens heb gekozen en dat ik nu een zwanger ben van een man die net zo enthousiast is als ik! Kies echt voor jezelf en jouw wens is mijn advies 😘

Ik snap helemaal hoe erg dit voelt! Mijn ex was 11 jaar ouder en toen ik een relatie kreeg met hem gaf ik aan dat ik nog kinderen wilde, hij vond dit goed toen het eenmaal zo ver was wilde hij het helemaal niet.. hierna wilde hij het toch want hij wilde mij terug maar ik twijfelde aan zijn geloofwaardigheid en heb voor mezelf gekozen. Een jaar later kwam ik de man van mijn dromen tegen en nu 20 weken zwanger van ons meisje! Zoooo blij dat ik voor mezelf en mijn Kinderwens heb gekozen en dat ik nu een zwanger ben van een man die net zo enthousiast is als ik! Kies echt voor jezelf en jouw wens is mijn advies 😘

Ik herhaal de woorden die je geschreven hebt: Hij ziet duidelijk geen toekomst met mij en kinderen (of wil daar in ieder geval nog niet aan denken)

Er is geen sprake van trouwen, er is geen sprake van samen een huis kopen en dus ook geen kinderen.

Als ik het zo lees, zitten jullie niet op een lijn. Helaas ken ik genoeg relaties die om exact deze reden gestrand zijn. Open een gesprek aan gaan, en aangeven hoe jij er in staat en kijken hoe hij reageert zou mijn advies zijn. En van daaruit kijken of deze relatie houdbaar is, of dar hij bijv hulp kan krijgen bij eventuele angsten voor de toekomst.

Vervelend zeg! Het is niet zo leuk om te horen maar ik zal toch heel duidelijk tegen hem zijn jij bent tenslotte niet meer de jongste.. en ik zou persoonlijk niet een kind willen met iemand die zoiets heeft van als het komt komt het en anders niet. Als mijn man zich niet zo in had gezet als mij met het ziekenhuis etc had ik het niet eens met hem gewild een kindje is niet niks

Wat naar dat je je zo voelt. Geen ervaring, maar wel een dikke knuffel

Jullie hebben wel erg verschillende toekomstwensen... Willen jullie de toekomst wel echt samen delen?? Dan zullen julliectoch echt stappen naar elkaar toe moeten doen.... En iets verder denken dan: "ik vind het vandaag wel gezellig met jou".... Dat is nl de indruk die je vriend nu wekt. Ga samen écht praten. En vraag of jij in zijn toekomstplannen zit en op welke manier er dan ook ruimte voor jou is. Het klinkt nl niet als een echte liefdesrelatie, als je niet over deze onderwerpen kunt praten....