Poep praat

Ik heb nooit zo bij hondenpoep stil gestaan. Ik kon gewoon wandelen en de drollen ontwijken en wandelde nooit over een grasveld. Tot bijna 1,5 jaar geleden. Tom werd geboren. Vol trots ging ik uit wandelen met mijn spik plinter nieuwe kinderwagen met daarin mijn mooiste en dierbaarste bezit. Een beetje mijn conditie weer opbouwen na de bevalling en natuurlijk een beetje pronken. Maar daar begint ook meteen mijn voordurende gevecht met de drollen. Als je namelijk achter een kinderwagen loopt kun je veel minder goed voor je kijken dan wanneer je alleen wandeld. Zo kwam ik op een dag thuis na een wandelingetje, Tom was lekker in slaap gevallen en ik wilde nog even lekker genieten van een heerlijk kopje koffie nu ik mijn handen vrij had. Zachtjes rijd ik de kinderwagen naar binnen en parkeer hem in de hal. Maar nog tijdens het uittrekken van mijn jas en schoenen ruik ik het al. Hondenpoep! Na een korte zoektocht vind ik het hele profiel van de band van mijn kinderwagen vol met dit goedje. En wat nu...Ik kan niet het wiel onder mijn kinderwagen uithalen zolang mijn kind erin ligt. Ga ik hem eruit halen wordt hij wakker en gaat hij huilen, want Tom huilde wat af in zijn eerste weken, en kan ik het wiel nog niet schoonmaken. Uiteindelijk heb ik een stapel boeken bij elkaar gezocht om de kinderwagen op te laten steunen zodat ik het wiel kon schoonmaken. Zodra ik al kokhalzend het wiel schoon had werd Tom wakker en kon ik mijn kopje koffie wel vergeten. Helaas volgde er nog vele keren poep peuteren.

Nu een jaar later word de kinderwagen een stuk minder gebruikt. Tom kan inmiddels flink doorstappen en wil niks liever dan dat. De kinderwagen is voor babies en dat is hij allang niet meer. Maar mijn kleine dreumes loopt niet graag op de stoep. Hij loopt liever op het gras, want daar zijn immers ook de speeltoestellen te vinden. Maar nu zijn er op het gras niet alleen speeltoestellen te vinden maar ook hondendrollen zo groot (of groter) als de voetjes van Tom. En natuurlijk kijkt Tom niet waar hij loopt, hij kijkt naar de auto's, poes of glijbaan. Die leuke stoere schoentjes met grof profiel lijken ineens een stuk minder handig dan in de winkel. Zeker wanneer Tom na het spelen te moe is om naar huis te lopen en gedragen wil worden. Nu moet ik niet alleen misselijk van de stank een schoentje schoon maken maar kunnen mijn kleren ook meteen de al overstromende wasmand aanvullen...

Nou vraag ik me af waarom de bezitters van deze viervoeters niet even de moeite nemen om een plastic zakje in hun jaszak te stoppen en bij een ongelukje op de stoep of speelveld even de drol in het zakje doen en in de eerst volgende vuilnisbak weg gooien? Of gewoon een paar meter verder te lopen met je hond naar een hondenuitlaadveld? Zij zouden het ook niet leuk vinden als ik elke ochtend een volle luier van Tom voor de deur leg zodat zij erin gingen staan en die shitzooi op moesten ruimen van mijn kind, toch?