De eerste weekjes

Komende maandag is onze babyboy alweer 2 weken oud. En zoals gewoonlijk vliegt de tijd. /
Op de geboortedag van T. mochten we al snel naar huis. Ik hoefde niet eens naar de kraamafdeling. Maar ik vond het belangrijk dat mijn zoontje kennismaakte met zijn kleine broertje in een neutrale omgeving dus ben ik op de verloskamer gebleven tot mijn man hem opgehaald had. We hadden voor de baby een knuffel, mijn zoontje zou deze geven bij wijze van cadeautje. En voor J. hadden we natuurlijk ook een leuk cadeautje. Deze kreeg hij dan van T. Playmobile doet het altijd goed he... J. reageerde heel nuchter op zijn broertje. Het cadeautje en alle apparatuur in de kamer kregen meer aandacht. Wat ik op zich een goed teken vond. Geen afwijzing in ieder geval, daar was ik een beetje bang voor.

Om 16.00u mochten we naar huis. We hadden de kraamzorg al gebeld. Zij zou er ook om deze tijd zijn. Ik voelde me erg goed. Liep nog net niet de verloskamer uit. Had een knipje gehad, deze was gehecht dus toch in de rolstoel.

Bij thuiskomst zijn we eerst eens rustig binnen gekomen. We hebben op de kraamzorg gewacht en hij mocht al snel weer een flesje. Deze dronk hij goed op. De kraamzorg is tot een uur of 20.00 gebleven 's avonds. Niet dat ik er veel van meegekregen heb want ben snel naar bed gegaan.

De volgende dagen verliepen goed. Ik voelde me goed, wat een verschil met de vorige bevalling! Dat was een keizersnede geworden dus was natuurlijk veel minder mobiel. Ook stond mijn wereld toen helemaal op zijn kop. Ik had ontzettend last van mijn hormonen, was niet blij en super super onzeker. Nu was het al zo snel weer 'normaal'. De roze wolk was er meteen en de band met T. ook. Bij J. heeft dit echt moeten groeien.

Vrijdag kwamen de kraamtranen. Volgens de kraamverzorgster dronk hij toch niet actief genoeg, zijn gewicht bleef stabiel en hij zag erg geel. Dus ik even in paniek. Zag meteen hetzelfde gebeuren als bij J, daar hebben we de eerste maanden afgezien met de flesvoeding. Kreeg helemaal dat rotgevoel van toen terug en moest me echt even herpakken. Gelukkig hebben we een hele fijne en lieve kraamverzorgster gehad die precies de goede tips en adviezen had en mij ook goed gerust kon stellen. De verloskundige werd gebeld en zij is even komen kijken. Ze vond het niet zorgelijk genoeg om te laten prikken. De dagen erna zijn we een beetje zoekende geweest over hoe we het beste de voeding aan konden bieden. Omdat we bij J. er uiteindelijk achter kwamen dat hij niet goed aanhapte met als gevolg luchthappen en buikpijn zijn we T. zijn kinnetje tegen gaan houden met drinken. Dit was al meteen een verschil. Hij pakte de speen beter en sabbelde niet zoveel meer aan de fles. Dus ik blij natuurlijk.

Maandag was de laatste dag van de kraamzorg. Ook al had ik het gevoel het allemaal wel aan te kunnen vond ik het erg jammer. Ik had een hele fijne kraamweek achter de rug en zou hem zo nog eens over willen doen. We houden het bij twee kinderen dus het voelde voor mij echt als een afsluiting van een bijzonder periode. Een periode in mijn leven die nooit meer terugkomt. Dus nooit meer zwanger willen worden, nooit meer die spanning van zwangerschapstesten doen. Nooit meer die spannende en mooie echo's. Nooit meer een verloskundige uitzoeken, nooit meer kraamzorg regelen. Nooit meer een eerste pakje kopen, babyspullen shoppen en ook nooit meer een bevalling, kraamweek en al die andere speciale eerste momentjes. Dus hoe goed ik mij ook in probeerde te houden, toen ik een knuffel kreeg van de kraamverzorgster voor ze wegging kwamen toch de tranen. We hadden haar als bedankje een cadeaubon gegeven, een bedankkaart en een geboortekaartje. Vond ze erg leuk.

Ook de volgende ochtend kwamen de tranen alweer snel. Ik voelde me alleen, onzeker en natuurlijk dronk onze babyboy weer slechter uit de fles. Gelukkig kwam de verloskundige nog even langs en die verzekerde mij dat ik het allemaal goed deed. Zijn kleurtje was nog wel reden tot twijfel maar wederom besloten om niet te laten prikken.

De dagen erna had ik gelukkig minder last van mijn emoties. Met momenten kwam het om de hoek kijken en werd ik weer onzeker. Maar gelukkig kreeg dit niet de overhand. T. is wel een ontzettend lui mannetje tot nu toe. Vind het heerlijk om bij je te liggen en lekker te slapen. Ook in de reiswieg in het zonnnetje is genieten. Valt ook nog steeds erg snel in slaap onder de fles. Daarom gisteren toch weer de vk gebeld. Ook omdat hij nog steeds geel ziet. Vandaag is hij toch geprikt om dit te checken. Gelukkig was het niet te hoog. Hier ligt het dus niet aan. Ook vandaag een speentje nr2 geprobeerd bij de fles. Zodat hij niet zo hard hoeft te werken om de fles leeg te krijgen. Dit is even afwachten hoe het bij de volgende voedingen gaat.

's Nachts ligt meneer nog lekker bij ons op de kamer. In de reiswieg. Vandaag ben ik begonnen om hem boven te laten slapen op zijn eigen kamer. Ik zet dan de reiswieg in zijn bedje. Hem al in zijn ledikant leggen vind ik niets. Veel te groot en te koud haha. Hij is ook nog zo klein. Het scheelt toch bijna 1kg met zijn grote broer destijds. Verder vind hij de tummy tub heerlijk. Was ook een idee van de kraamverzorgster. Bij J. nooit gedaan en nu was mijn eerste reactie ook liever niet. Maar toen dacht ik, waarom niet eens proberen. Vandaag wringde hij zich zo dat hij tot zijn oortjes onder water zat. Zo zat hij in totale ontspanning mij aan te kijken. Begon zelfs te gapen. Heerlijk vond hij het. En mama daarom ook natuurlijk.

En dan zijn grote broer. Wat is hij trots op zijn grote broertje en wat is hij lief. Hij wil de hele tijd helpen en kusjes geven en is heel nieuwsgierig. Tot nu toe nog niets van jaloezie gemerkt bij hem. Het is gewoon zo, T. gaat mee in het ritme en het lijkt vanaf het begin vanzelfsprekend dat we met vieren zijn. Nu hebben we hem natuurlijk goed voorbereidt op de komst van zijn broertje, goed nagedacht over de kennismaking en we proberen hem zoveel mogelijk aandacht te geven en voor hem alles in een normaal ritme te houden. Natuurlijk, hij is wel een paar dagen van slag geweest. Maar dit heeft hij vooral op ons gericht. Grote mond, brutaal, sjagrijnig. Maar dit mag allemaal.

Als het door gaat zoals nu, ik teken ervoor! Wat een rijkdom! Wij genieten!