Bevallingsverhaal

Donderdag 6 maart had ik controle bij de gynaecoloog in het ziekenhuis. Alles was goed. De kleine was goed ingedaald. Vruchtwater goed en beweging was ook goed. We waren snel klaar en ik zei nog tot volgende week want deze prul blijft lekker zitten.
Later op de dag merkte ik dat ik af en toe lichte menstruatiekramp had. De voorweeën waren begonnen…
Vrijdag was dit nog hetzelfde.  Deed niet echt zeer, was me er wel van bewust. Zaterdag begon het toch echt aardig te rommelen. Krampen in mijn onderbuik en rug die kwamen en gingen. Ik hield een beetje de tijd bij. Vaak om de 10 minuten maar nog niets regelmatigs. Ik ben overdag nog lekker met J naar de winkel gelopen om cakemix te halen. Daarna samen cake gebakken. Wij kwamen de dag wel door. Ik had wel hoop dat door het wandelen er iets op gang zou komen maar helaas. ’s Avonds ben ik gaan slapen en nergens last meer van gehad. Ja, regelmatig wakker en dan voelde ik wel de voorweeën. Maar de volgende ochtend uitgerust wakker geworden.
Het was zondag prachtig weer, ik had bergen energie dus wij op tijd naar mijn moeder gereden. Daarna in Zundert wat gewinkeld, met J naar het aardbeienterras en daarna nog naar het bos gegaan. Ondertussen werden de voorweeen steeds pijnlijker en regelmatiger.
Toen we ’s avonds thuis waren ben ik weer begonnen met timen. Ze kwamen om de 10 minuten. Ik had nog niet het idee dat het begonnen was maar merkte wel dat de krampen pijnlijker werden.
Vanaf 18.00u werden ze toch weer onregelmatig. Later op de avond werden ze zelfs minder sterk aanwezig. Om 00.00 ’s nachts zat ik nog beneden te huilen omdat ik dacht dat het niet door zou zetten. Het idee om zo nog een week door te lopen stond me erg tegen. Ik ben naar bed gegaan en vervolgens kwamen we weer om de 10 minuten. Heb die nacht ook niet kunnen slapen. Het waren nu toch wel weeën, al bleef ik twijfelen. Ze zeggen altijd, als je weeën heb weet je het. Dit is dus niet waar. Tegen 3.00u begonnen ze elkaar wat regelmatiger op te volgen. Ik besloot om 3.45 naar het ziekenhuis te bellen.

De vk hoorde mijn verhaal even aan en had het idee dat het beginnend kon zijn maar nog niet echt urgent. Ze liet de keus aan mij of ik langs wilde komen of nog even te wachten. We besloten dat we om 4.45 in het ziekenhuis zouden zijn. Manlief is mijn vader op gaan halen. Hij zou op J passen.
Om 4.45 waren we in het ziekenhuis. Ondertussen om de 5 minuten een flinke wee. We hadden de spullen wel in de auto laten liggen voor het geval we terug naar huis zouden gaan.
In de verloskamer ben ik aan de ctg gegaan. Daarna zouden ze kijken of er ontsluiting was en zouden ze verder beslissen. Ik bleek 1 cm te hebben en de baarmoedermond was al goed aan het verweken.
Ze twijfelden nog of we terug naar huis mochten of afwachten. Uiteindelijk besloten nog 2 uur te wachten omdat we anders op een neer zouden blijven rijden. Als ik dan nog op 1cm zou zitten mochten we terug naar huis.

Maar ik bleek om 7.00u 2cm te hebben! Ik was helemaal blij want het was toch echt begonnen.
 Als ik na 2 uur nog op 2 cm zou zitten zouden ze de vliezen breken. Had ik meer zouden ze gewoon lekker afwachten. Zodoende, om 09.00u weer gecheckt. Toen had ik 2 cm. Mijn vliezen werden doorgeprikt. Is wat tot die tijd al flink aan het puffen. Had even hulp nodig want was aan het hyperventileren. Na het breken van de vliezen werden de weeen al  snel heel heftig. We hadden al besproken dat ik een ruggenprik zou krijgen en mocht gelukkig snel naar boven. De ruggenprik vond ik heel eng maar viel heel erg mee. Maar helaas, hij pakte weer maar aan een kant. Net als bij J toen. Alleen bij J schoot hij goed, deze helaas niet. Dus nog steeds aan 1 kant hele heftige weeen.

Om 10.00u had ik al 4 cm ontsluiting. Dit ging vervolgens zo snel dat de ruggenprik al snel niets meer uithaalde. Ik denk dat hij rond half 11 niets meer deed. Ik heb nog extra pijnstilling bij gekregen maar ook dit deed niks. Ik heb gegild, geroepen, gekrijst. Niet normaal. De kraamzorg en vk hebben streng op me in moeten praten. Maar had bij 4 cm al persdrang en dit werd heftiger en heftiger. Raakte in paniek, kon niet normaal ademen, kon alleen maar gillen of persen. Rond 11 uur had ik 8cm. De vk maakte nog snel een echo om te ligging te bepalen. En helaas, een sterrenkijker. Omdat J ook zo lag en dit reden was voor de ks (naast te groot hoofd) wilden ze dit nu voorkomen. Dus terwijl ik niets meer kon moest ik toch op handen en knieen gaan zitten. Met mijn kont in de lucht. Heel charmant. Zo ben ik een eindje blijven zitten. Weet niet meer hoelang. Was in trance. Mocht bij een wee al wel mee gaan duwen. Uiteindelijk mocht ik terug draaien. Dit zal rond 11.15 geweest zijn. En ik mocht actief gaan persen. Maar wat was ik moe. Ik dacht echt dat dit niet meer ging lukken. Maar jawel, na 45 minuten persen is T geboren. Om 12.05u. Ik vond het een hele mooie bijzondere ervaring om hem meteen op mijn borst te krijgen. Het enige wat ik bleef herhalen was “daar istie” en “hallo, daar ben je dan”.
Hij is toch nog goed gedraaid gelukkig. En hij woog bij zijn geboorte 3720gr. Hij deed het  erg goed. Apgar score van 9,9,10. En om 16.00 ’s middags waren we alweer thuis. We zijn volop aan het genieten nu.

(de naam houden we op babybytes anoniem ivm openbaar profiel)