Even schrikken!!!

Ons kleine mannetje is inmiddels 10 daagjes oud en wat is het toch een lekker tevreden ding! Hij poept en plast en slaapt er wat op los, maar wat betreft zijn voeding heeft ie al een hele hoop onrust bij zijn mama veroorzaakt (of mama doet het gewoon zelf!!!). Hij drinkt nooit zijn fles leeg en omdat hij iedere dag met 10cc omhoog moest, zat er bij mij behoorlijk wat druk achter om hem maar aan die hoeveelheden te laten komen. Het leek wel alsof hij elke dag achterliep op de opgeschroefde hoeveelheid. Zo moest ie 70cc drinken, dronk ie maar 50cc, maar zodra hij naar de 80cc moest, dronk hij weer 60cc. Toch vreemd. Daarbij deed hij er in het begin met de Avent-fles gewoon 1uur tot 1 1/2uur over om zijn fles te drinken en dan nog was ie niet leeg, het was te vermoeiend voor hem. De frustratie bij mij begon dus al in zijn eerste weekje. Op advies van de kraamhulp probeerden we de Difrax-fles die immers ook in de koelkast stond. Dat ging even goed, maar eigenlijk gaat die weer te snel. En ook dat was van korte duur. Ook deze fles dronk (en drinkt) hij niet leeg, daarbij kwam de voeding vaak ook weer volop terug! Voor niets zitten voeden dus! Nog meer frustratie en een hoop was erbij, haha.

Vannacht was het niet veel anders. Sen kreeg om 3uur zijn nachtvoeding en ook deze keer ging het drinken niet van een leien dakje. Omdat de kraamhulp me verschillende tips had gegeven trok ik alle registers open, sokjes uit, beentjes bloot, Sen apart leggen, verschonen (tot 2x toe een poepbroek), weer apart leggen, laten boeren enz enz...Binnen een uur tijd (want zolang was ik er weer mee bezig) had Sen hetzelfde effect opgelopen als wanneer je in de vrieskou met je blote billen bent gaan bungee-jumpen, tenminste...zo moet het voor hem hebben gevoeld! En we waren maar 50cc verder. Ik was moe en inmiddels weer behoorlijk stressed-out, met het gevolg dat ik boos werd, mijn man boos werd op mij en we een beetje ruzie kregen. Gezelligheid zo in de vroege uurtjes. Ik besloot Sen in zijn bedje te leggen en terwijl manlief het flesje naar beneden bracht en ik weer een par spaarzame uurtjes wilde inluiden, hoorde ik Sen zijn voeding weer opboeren. Terwijl ik boven zijn wiegje kwam gesprint zag ik dat praktisch zijn gehele voeding er weer uit lag, over zijn pyamaatje en Sen die zijn voeding zelf niet weggeslikt kreeg. Omdat dit niet de eerste keer was en dus wist wat te doen, legde ik hem op zijn zij om hem een handje te helpen. Dat mocht niet baten, hij kreeg het niet weg en bleef er zowat in. De minuten die daarop volgden wens ik niemand toe...je kindje te zien lijden onder de voeding, het slijm en de ademnnood die hij moest verwerken, maar wat niet lukte, maakte van deze mama ineens 1 brok paniek. Ik ging toch zeker niet mijn kindje na een week al verliezen? Ik wist me geen raad en ook niet wie te bellen. Ik besloot 112 te bellen, gewoon om te vragen of zij nog andere tips hadden dan die wij al uitvoerde, terwijl mijn kind daar inmiddels al minutenlang naar adem lag te smakken.

Na mijn verhaal te hebben gedaan besloten ze vanuit de meldkamer de ambulance voor de zekerheid te laten komen. Poeh, dat duurde me een eewigheid zeg...En nog steeds had Sen het er moeilijk mee. Toen de ambulance arriveerde leek Sen het iets beter te kunnen handelen en werd iets rustiger, maar de verpleegster zag toch dat ie het moeilijk had gehad. Ik mocht van haar kiezen of we thuis zouden blijven en na een paar uur de VK te bellen of toch even mee naar het ziekenhuis om de kinderarts ernaar te laten kijken.Omdat dat me in eerste instantie zo overdreven leek, maar ik wist dat ik ook geen oog dicht zou doen als we weer alleen achter zouden blijven, zijn we toch meegegaan.Meteen Sen en mama's eerste ritje in de ambulance, en hopelijk ook de laatste!!!!! Na controle bleek alles oke te zijn met Sen, al ben ik nog steeds aan het bijkomen van alles wat zich vannacht af heeft gespeeld! De tranen zaten me al hoog door alle hormonen en dit maakt het er niet beter op. Het bleek ook dat de hoeveelheid voeding die volgens de richtlijnen gegeven moet worden, veel te veel is voor Sen omdat hij maar een klein mannetje is met zijn 2680gram en dus mogen we hem nu minder geven. Hij was in 2 dagen tijd 80gram aangekomen op veel minder voeding, dus groeien doet ie! Al moeten we wel iedere week naar het CB voor het weeguurtje om te kijken of hij zo goed blijft groeien als hij nu heeft gedaan.

Hij drinkt nog steeds niet zijn fles leeg, maar ik heb besloten hem niet meer te dwingen. Genoeg is genoeg en we worden er alledrie rustiger van als mama niet zo de paniekvogel uithangt!