Waar ik al een klein beetje bang voor was...

We zijn vanmiddag terug gekomen van een weekje vakantie en dat is me goed bevallen!
Zo goed, dat alle kwaaltjes die tot dan toe weg gestopt waren door keihard door te bikkelen op mn werk en thuis er ineens uitkwamen.
Dagen waarop alleen al het denken aan iets actiefs als opstaan uit mn luie stoel, al de longen uit mn lijf deden springen.
Of al het vocht wat ergens heeft zitten wachten (al had ik daar voorheen ook al wel wat last van), spontaan tot uiting is gekomen in mn voeten, enkels en vingers, waardoor het dragen van mn skinny, mn trouwring (wat ik misschien nog wel het ergste vind) en schoenen niet meer als vanzelfsprekend zijn.
Mn rug die heeft besloten om aan de hele rechterzijkant maar eens flink zeurderig pijn te gaan doen, hoe je ook staat, loopt, ligt, zit of tilt!
Hormonen die ineens de kop op steken en ik soms het ene moment onuitputtelijk kon janken om vervolgens weer helemaal in een slappe-lach-bui te raken omdat ik tijdens een potje Yatzhee 3x achter elkaar 5 dezelfde stenen gooide!

Ik heb het heerlijk gehad, begrijp me niet verkeerd...ik denk juist dat het goed is geweest dat ik even "tot mezelf" ben gekomen! Ik heb 30 weken lang mezelf groot lopen houden, dacht nergens last van te hebben, wilde dat ook niet toegeven aan anderen, maar vooral niet aan mezelf! Want he...ik ben toch niet zo'n zielige zwangere die bij de pakken neer gaat zitten bij ieder pijntje....! Daarbij wil(de) ik maar al te graag, tegenover de mensen die vanaf het begin riepen dat ik het einde van mn werk niet zou halen met 36uur op het kdv, eens een poepie laten ruiken...
Onbewust heb ik alle kwaaltjes als klein en zeurderig bestempeld en vooral weggewuifd, maar deze week ben ik tot inkeer gekomen...Ik weet/voel nu beter dan voorheen dat ik zwanger ben...dat ik daar van moet genieten en eens echt aan mezelf moet gaan denken!
Ik moet mn grenzen aan gaan geven en accepteren dat niet alles met zo'n bolle toeter waar ons prachtige kleine mannetje in groeit, meer vanzelfsprekend is...

Nou ja...over 3 1/2 week dan...(als ik met verlof ben, hahahahaha)!


388 x gelezen, 0

reacties (0)


  • Triesje31

    Thanx voor jullie lieve reacties!
    Ik heb vandaag weer gewerkt en kwam erachter dat ze me de laatste anderhalve week zelfs te weinig uren in willen plannen. Zou je haast zeggen: Top toch? Maar ik wil juist geen uren uit eigen zak opnemen, die laatste anderhalve week moet dan ook nog wel lukken! Maar nu willen ze me waarschijnlijk over 5 dagen laten werken, op allemaal verschillende groepen en waarschijnlijk ook bijna alle late diensten. En dat terwijl ik altijd 4 dagen op mijn eigen groep werk. Dat werd me net allemaal even teveel, willen ze nog net die laatste paar dagen verpesten! Maar dan moet ik ook echt tegen mezelf zeggen: "Geef die grenzen aan, dan ben je maar vroegtijdig spontaan ineens ziek"!!!!

    Was ik maar zo...!

  • roodkapje89

    Sterkte met alles! Heel herkenbaar. Ik heb bij mn eerste zwangerschap 40 uur gewerkt maar was tegen mn verlof aan ook echt helemaal uitgeput!!!!

  • miertje39

    Ja, het accep is vaak al moeilijk zat. Zoo herkenbaar! Ik ka de ene dat gewoon meer dan de andere, dus steeds opnieuw grenzen bepalen, herkennen en erkennen. Best lastig voor bezige beitjes!

  • iljadepilja

    Oh jee, ja als je dan 1 ding toegeeft, dan komt alles achter elkaar. Ik heb vanaf moment 1 dingen moeten zeggen vanuit medisch aspect en voelde me een enorme zeur! Maar wat pas echt stoer is, is zeggen dat het best zwaar is en dan gewoon de dingen doen die moeten in een prettig tempo waarbij (bij mij ten minste) uiteindelijk blijkt dat je meer werk verzet dan vóór je zwanger was

    Rustig in eigen tempo dus! Succes!!

  • wondertje.

    Nou meis fijn dat je ff tot jezelf bent gekomen .. Ik heb nu 2weekjes vakantie. Daarna nog 4weekjes werken. over 2weken de shoot. leuk