Steeds spannender, maar heb nog steeds goede hoop

Voordat ik verder schrijf móet ik erbij zeggen dat ik een beetje 'bang' ben om te schrijven, maar ik wil gewoon van het bijgeloof af dat het zogenaamd ongeluk brengt. Dat is complete onzin en dus probeer ik daar aan te denken, want ik wil wel graag vertellen/ van me af schrijven.

Korte samenvatting: 30 oktober is een embryootje bij me teruggeplaatst en ik mag testen op 14 november. Vandaag zou hCG in mijn bloed zijn gekomen volgens het schema. 

Nou, ik zei dat november onze maand zou worden! En ja hoor, na maaaaanden (we zijn 7 juli getrouwd) kwam eindelijk onze trouw album deze week binnen. Hij is prachtig en het wachten waard geweest. Ook de albums voor de ouders kwam toevallig in dezelfde week binnen (ik had zelf bij Albelli een album gemaakt). Ik blijf in de positieve fibe! 

Nou, nu iets wat ik niet durf te schrijven, maar ik wil dolgraag schrijven. Ik heb dus de hele week expres alles weg lopen drukken. Ieder steekje, pijntje, krampje, maar ook alle gevoelens. Doodsbang om dingen te fantaseren. Ik heb dan ook niets gevoeld. Niets van de innesteling en geen steekje of wat dan ook. Tot vandaag... Of eigenlijk, tot gisteravond. Gisteravond begonnen mijn darmen te rommelen (letterlijke zin), maar dat kon natuurlijk toevallig zijn. Bovendien zou het hCG wel ècht minimaal zijn. Toch, ik zat op de bank, manlief was al in bed en het was laat. Ik zou niet veel later gaan. Ineens jeukte mijn borsten. Heel lichtjes en dat verwarde mij. Ik probeerde dat toch weer weg te drukken. Het zou best kunnen dat ons embryootje ietsjespietsjes voor op schema zou lopen, maar zo bang voor fantasiën. 

Vandaag gebeurde er nog meer. Toen ik ging douchen dacht ik een donkere kring te zien om één van mijn tepelhoven. Over de andere loopt een dikke blauwe ader (altijd al, niets bijzonders), dus kan ik daar het niet goed zien. Het is ook maar iets van kleurverschil. Toen ik het mijn man liet zien zei hij wel dat hij dacht dat het altijd zo was, dus misschien toch mijn fantasie? 

En vanavond: ik krijg steken in mijn borsten! Dit is echt geen jeuk meer, dit zijn steken. Ze komen en gaan hoor, niet de hele tijd door, maar het wordt wel steeds sterker en ook steeds vaker. Geen fantasie, laat het geen fantasie zijn! 

En steekjes in mijn onderbuik. Beetje heftiger als ongesteldheid, maar dan heel kort... en slechts twee keer vandaag gehad hoor. Stelt niet veel voor. 

Mijn ongesteldheidsdag zou maandag zijn (als ik een cyclus van 28 dagen heb). Vandaag is dag 9 na terugplaatsing en dus automatisch morgen dag 10 na terugplaatsing. Vorige keren werd ik op dag 9, 10 of 13 ongesteld (13 is donderdag). Vrijdag mag ik testen. Ik probeer de positieve fibe te houden. Ik heb in iedere geval niet eerder pijn in mijn borsten gehad. Fantasie of werkelijkheid?

(Met het schrijven van deze blog ging wel mijn temperatuur heel hoog en werd ik serieus angstig. Wat een stom bijgeloof! Onzin! Maar ja, hoop dus niet morgen alsnog ongesteld te worden...)

Edit: Oja! En vaker plassen, maar dat kan ook gewoon toevallig zijn.