Vorige week woensdag zijn we van start gegaan met een hormoonbehandeling voor een cryo-terugplaatsing (ingevroren embryootje). Het is een ander hormoon als vorige keer en het valt me werkelijk zwaar. Ik heb echt negatieve gedachtes en gevoelens. Het gevoel hebben dat ik geentoekomst heb (zowel korte termijn als lange termijn). Alles voelt extra zwaar aan, extra beladen. Mijn man kwam ermee aan, ikzelf had het niet eens door totdat hij het zei. Toen werd alles gewoon ook logisch en besefde ik dat dingen gewoon op die manier aanvoelde door mezelf, niet omdat het ook zo is. Ik ben moe. Ik weet wel dat dit gevoel niet echt is, maar ik vind het moeilijk om reëel na te denken. Ik zet het maar gewoon opzij. Ik doe er niets mee, want echt goed nadenken kan ik niet.
Ik heb al (vrijdag al) een mail gestuurd naar de kliniek, maar nog geen antwoord. Ik ben bang dat ik het antwoord al wel weet: Of doorzetten of stoppen. Maar als het doorzetten is, dan zeggen ze: 'utrogestan erbij gaat nemen, dan komt je lichaam vaak weer in evenwicht'. (Tegenhormoon ofzo). Dat zeiden ze de vorige keer ook, maar de vorige keer had ik andere medicijnen en ondanks dat ik daar ook depri van werd, voelt dit veel zwaarder aan. Als ik ooit nog eens een cryo-ronde in moet, dan doe ik dit echt niet nog eens. Of een ander medicijn of in natuurlijke cyclus. Ik ben ook de hele dag doodmoe. Echt. Ik weet alleen niet of dat ook een bijwerking is, of dat het te maken heeft dat ik de hele dag me zo somber voel.
Edit:
Op de vraag waarom ze niet in natuurlijke cyclus doen: Dat kunnen ze wel (in natuurlijke cyclus), maar dat doen ze liever niet omdat dan timen een stuk moeilijker is (aldus mijn arts).
reacties (0)