Doodmoe

Ik ben dood- en doodop. Die emotie-achtbaan is slopend. Ik ben eerder van werk gegaan, want ik was echt heel erg moe. Ik merkte dat toen ik gebeld had met de arts dat ik doodop was. Na het werk ben ik nog naar de winkel gegaan (ik moest toch voor mijn werk). Ik heb pizza's gehaald, want ik heb echt geen 'zin' of 'fut' om te koken. Net lekkere pizza's op en ik ga zo lekker naar bed met een laptop. We hebben geen tv op de slaapkamer, maar ik heb zo'n zin om in mijn pyjama onder een warme deken een film ofzo te kijken. (Of een serie, ik heb nog geen keuze gemaakt). Daar heb ik zin in. Misschien een kat op het voeteneind en dan in een lekker warm bedje. Mijn man gaat vanavond cursus doen op zijn werkkamer, dus ik kan lekker iets opzetten wat ik leuk vind zonder rekening met hem te houden. En dan vroeg gaan slapen. Bijna weekend, nog een paar dagen. Morgen heel erg druk op werk. Aan de ene kant fijn, want dat is lekker veel afleiding. Aan de andere kant had het voor mij ook wat minder druk mogen zijn. Maar thuis zitten liever niet. Dat zou ik pas echt niet fijn vinden. Ik vind de reacties die ik heb gekregen ook echt heel fijn. Het is ook allemaal zo verwarrend. Ik denk niet dat het gelukt is, het is weer roodbruin, maar ik kan alleen wachten. Alleen maar afwachten.