Toen ik met ICSI 1 begon, voelde ik me zo zeker. We hadden voor het eerst een eerste echte kans om een kindje te krijgen. Die klap kwam toen ons eerste embryootje niet bleef plakken, 6 embryootjes niet goed genoeg waren om in te vriezen en de enige embryootje die wel goed genoeg was om in te vriezen ook niet bleef plakken. Ook al heeft elke poging, elke terugplaatsing een kans van slagen, het betekend dat er ook een kans bestaat dat het niet zou lukken. Er is een slagingspercentage, maar de andere kant bestaat ook...
Toen ik ICSI 2 inging had ik goede moed. Ik was er weer klaar voor. Ondanks dat ik me zo verslagen had gevoeld, voelde ik me nu er weer helemaal klaar voor. We hebben weer een nieuwe kans. Nieuwe ronde, nieuwe kansen...
En nu? Nu ben ik zo onzeker als wat. Ik ben nog steeds positief, maar tegelijkertijd zo ontzettend bewust ervan dat het net zo goed niet kan lukken (deze ronde). In welke percentage gaan wij dit keer vallen? In slagingskansen? Of vallen we in de andere groep. Voel me zo onzeker...
reacties (0)