Vreemde situaties...

Op mijn werk zijn 2 collega's die ook in de fertiliteitstraject hebben gezeten. Van eentje wist ik het vooraf, van de ander hoorde ik het pas toen het gelukt was. We hebben alle drie een ander probleem. 

Nu het bij beide dames het gelukt is, zijn ze erg open over hun toestand, maar van mij weet niemand het behalve die ene collega en ik vermoed dat die ander het ook weet. Maar de rest van mijn collega's weten het niet. Vandaag in de pauze ging het over hun zwangerschap. Ze deelden ervaringen met elkaar en gevoelens. Ze schijnen bijvoorbeeld beide nog niets gekocht te hebben, want dat durven ze nog niet. Ze zijn nog veel te bang dat hun droom alsnog niet uit mag komen. Veel zwangere vrienden van hun begrijpen dat niet, maar ze begrepen elkaar wel, want bij hen is het nu eenmaal anders dan bij anderen. Dit was slechts een klein onderdeel van het gesprek. 

Ik voelde me zo ongemakkelijk tijdens de pauze. Ik wilde eigenlijk weglopen, maar ik zat er net en dat zou veel te veel opvallen. Ik wist er niet mee om te gaan, want wat moest ik zeggen. Ik weet eigenlijk niet eens wat ik nu moet bloggen. Het was een hele aparte situatie. Heel anders dan bij 'gewone' zwangere dames. Daar voel ik me ook niet op mijn gemak, maar dit ging over gevoelens en dingen die ik nog niet mag ervaren en misschien was het wat het heel ongemakkelijk maakt...