Het houd je bezig

Ik blijf maar malen. Sjongejonge. Sinds ik officieel de medicijnen in huis heb, blijft het maar malen in mijn hoofd. Ik merk ook dat ik ineens ook veel onzekerder voel. Ik heb vragen die ik eerder niet had en voel me sneller emotioneel worden. Het is toch wel een dingetje, dit traject. 

Ik voel me nog steeds enorm gekwetst dat mijn schoonzusje haar mond niet heeft kunnen houden. Ik ben normaal gesproken heel erg open en ik houd niet zo van taboes... maar ik wil niet dat mensen die er totaal geen verstand van hebben gaan oordelen en dan vooral veroordelen. Ik wil niet horen dat dat komt omdat ik te dik ben, want dat is gewoon niet zo. Mijn cyclus is gewoon prima. Maar ik wil ook niet dat ze te weten komen dat het aan het zaad van mijn vent ligt, want dan zou hij niet meer een vent zijn en dat is onzin! Het is wel míjn vent. Dus om dat soort achterlijke veroordelingen te voorkomen wilde ik voor mijn kant van de familie het geheim houden. Het zijn allemaal specialisten, aldus hunzelf en daar pas ik voor. Ik voel me nu heel naakt en ik heb totaal geen controle erop hoe dit zich gaat verspreiden. Dat maakt me angstig. Ze had nooit haar mond voorbij mogen praten. 

Maar dat is niet het enige. Ik heb ook leuke dingen. Zo hebben we de namen al. Ik vind het leuk om de namen op te googlen (zonder echt een doel voor ogen te hebben) en ik vind het leuk om ze (digitaal) op te schrijven (en met verschillende lettertypes te zien). Ik doe dat elke dag wel en minstens een miljoen keer... bij wijze van. Ik heb op de middelbare school nooit namen in mijn agenda gezet met hartjes eromheen, maar ik heb het gevoel dat ik het zelfde effect heb als dat ik als tiener verliefd zou zijn. Ik ben verliefd op mijn kindjes. Oké, ze zijn er nog niet, maar ze komen. En manlief en ik hebben hele mooie namen voor ze bedacht. Het grootste en meest persoonlijke cadeau wat je je kind kunt geven; een naam. 

Daarnaast ben ik met berekeningen bezig. Als ik een punctie heb in week 4, dan ben ik 15 oktober uitgerekend. En als ik 15 oktober uitgerekend ben, dan kan ik bij 4 weken 18 september zwangerschapsverlof opnemen die tot 6 januari 2015 duurt, of bij 6 weken van 4 september tot en met 23 december verlof opnemen. Ja, belachelijk dat ik dat nu al allemaal aan het 'bestuderen' ben, maar ik vind het leuk en het houd me echt enorm bezig allemaal. 

Al met al tolt mijn hoofd wel. Ik ben blij dat vandaag de laatste werkdag is voor de vakantie... Hoewel ik bang ben dat ik na de vakantie nog veel meer ga zitten malen...