Een heus kerstcadeautje

Vanmorgen zijn manlief en ik naar de fertiliteitskliniek geweest. We hadden daar een gesprek met de fertiliteitsverpleegkundige over de medicijnen die we gaan gebruiken. Er is een verandering! Omdat de wet is veranderd (zie blog over Verzekeringen enzo), moest de fertiliteitskliniek onderhandelen met de apotheek van het ziekenhuis (nooit gedacht dat zij dat ook moesten doen). Hierdoor hebben zij een hele goede deal kunnen sluiten! Ik krijg nu andere medicijnen. Makkelijker in gebruik, ik hoef niet meer zelf op te lossen. Pregnyl is nu vervangen voor Ovitrelle die in een pen zit. Ik hoef dus niet te gaan klungelen met ampulles enzo... Maar omdat die regeling pas 1 januari van start gaat, kunnen we dit medicijn ook pas na 1 januari op gaan halen. We hebben wel al het recept meegekregen. Dit medicijn is zo ontzettend nieuw dat deze er niet eens op het standaard formulier staat, maar er apart bijgeschreven moet worden. We zouden wel een probleem kunnen krijgen met ophalen omdat vanaf 1 januari alles digitaal aangeleverd moet worden bij de apotheek, maar dan mochten we bellen. Ik reken op dat probleem, maar ik ga ervan uit dat dat in een wip is opgelost. 

Tijdens het gesprek kwam ook ter spraken wanneer ik wat moest gebruiken. We mogen 25 december starten! Dat is eerste kerstdag en ik beschouw het als een heus kerstcadeautje. Dat zei ik ook tegen die verpleegkundige en zij reageerde dat het niet zo'n leuk cadeautje zou zijn... maar ik zei: 'het is wel weer een stapje dichterbij.' Natuurlijk is het niet fijn en natuurlijk gaan we ook tegenslagen meemaken. Maar het is ten alle tijden beter als 50 jaar geleden toen nog helemaal niks mogelijk was. Het is voor ons een hele fijne mogelijkheid om onze wensen uit te laten komen. Voor ons een cadeautje. 

Ze vertelde ook wanneer we de punctie en terugplaatsing hebben als alles goed zou gaan. In week 4 van 2014. 

(Owjee... Tijdens het schrijven van deze blog moet ik ineens huilen... Waar komt dat ineens vandaan. Ik was juist heel blij...)

Ook zei ze dat ik me eerst moest aanmelden in Radboudziekenhuis als het embryootje teruggeplaatst wordt. Manlief en ik hebben afgesproken om dit te doen op de dag zelf, maar we gaan 1 uur vroeger zodat we ruim de tijd hebben om mij aan te melden.

We hadden twee formulieren meegekregen. Een voor drie recepten die we nu al af konden halen en een voor Ovitrelle die pas in het volgend jaar opgehaald kan worden. Eerst moest ik aangemeld worden bij de apotheek en werd mijn huidige apotheek gekoppeld aan die van het ziekenhuis. Toen werd alles gehaald... Man! Zoveel doosjes! Ja, je wist wel dat het veel was, maar pas als je het ziet realiseer je het echt. Ineens zei ze dat we nog een 'kleine eigen bijdragen moesten betalen.' Eigen bijdragen? Daar hadden we niet op gerekend en ik had geen geld over gemaakt van de spaarrekening op de betaalrekening... Ik schrok daar toch wel van en later hoorde ik van manlief dat hij ook geschrokken was. Gelukkig was die eigen bijdragen slechts 10 euro... Pfieuw! We gaan met duizenden euro's aan medicijnen terug naar huis... 200,- euro had net zo goed 'een kleine bijdragen' kunnen zijn. Maar 10 euro stond wel op onze betaalrekening. Gelukkig. Ik kreeg ook een emmertje mee voor de naalden en na afloop moest nog een tweede apotheekmedewerker komen controleren voordat we definitief het meekregen. 

Daar gingen we dan... Naar huis met een grote tas vol medicijnen. We hadden besloten dit in de kofferbak te plaatsen. Daar is het koudst in de auto. Niet dat we ver van de kliniek af wonen, maar gewoon voor alle zekerheid. Manlief zei in de auto op de terugweg: 'over een jaartje hebben we een autostoeltje....'