Groen licht

Vandaag hadden we onze derde afspraak met de fertiliteitsarts. Wat een schat van een mens is het ook. Ze is zo lief en heeft zoveel geduld. 

Vandaag had ze een co-assistent. Of we dat erg vonden. Nee hoor, we hebben daar beiden geen problemen mee. Ze vroeg hoe de voorlichting was. We zeiden dat we eigenlijk alles al wisten en ze vond dat goed. Ze gaf ons de ruimte om vragen te stellen en dit keer had ik steekwoorden op een briefje gezet. Ik klapte steeds dicht. 

Eerst had manlief een vraag. Hij krijgt elk jaar de griepprik. Niet noodzakelijk, maar gewoon omdat het kan (vanuit zijn werk). De arts adviseerde om het dit jaar toch maar even niet te doen als het niet noodzakelijk was. Een griepprik kan namelijk ook koorts veroorzaken en dat veroorzaakt een zaadkwaliteitvermindering voor 3 maanden (omdat zaadcellen er 3 maanden over doen om gemaakt te worden). 

Toen had ik een vraag over foliumzuur. Ik had gelezen dat foliumzuur ook goed kan zijn voor de man. Ik heb er zelfs een keer een poll over geopend. Ze zei dat helaas niets het zaad kan verbeteren. Alleen dingen die het zaad kan verslechteren (zoals koorts en andere dingen waardoor de temperatuur te hoog wordt). Hij hoeft dus geen foliumzuur te slikken.

Ik had eigenlijk een aantal dingen opgeschreven, maar eigenlijk had ik maar één echte angst: Hoe groot is onze kans. 

In ons vorige gesprek zei ze dat er net genoeg zaadcellen was voor een ICSI. Vandaag vroeg ik hoe 'net genoeg' net genoeg was. Ze zei dat ze denken dat het net voldoende was om de verkregen eicellen te bevruchten. Dat er net voldoende zaadcellen waren gevonden. Maar dat kon wisselen en ik ben bang dat we de volgende keer niet net voldoende hebben. We hebben maar een beperkt aantal ICSI-kansen. (In Nederland krijg je 3 vergoed.) Ze zei dat ze kon overleggen om mijn eicellen dan in te vriezen. Ik wist niet dat dat kon, dus was ik verbaasd. Dit maakt dat de kans niet in één klap verloren gaat. Ik knikte en dit geeft mij geruststelling. Ik weet wel dat er een kans is dat het eicelletje (of eicelletjes) het niet overleeft, maar dan hebben we het in iedere geval geprobeerd.

Ook vertelde ik over mijn ongerustheid over mijn gewicht. Ik ben zo bang dat mijn gewicht een factor is dat de kansen verkleint. Ze was zo lief en begripvol. Ze legde uit waarom het ziekenhuis wilt dat ik 2 BMI punten ging zakken. Dat was niet omdat ik dan meer kansen had, maar omdat ik dan minder kansen had op zwangerschapscomplicaties zoals zwangerschapssuikers. Ze zei dat ik niet minder kans maak dan een ander. Dit was zo'n opluchting voor mij. Ik wil natuurlijk nog steeds afvallen, want hoe lichter hoe beter, maar ik hoef geen angst meer te hebben over de ICSI zelf. 

Daarna heb ik nog een inwendig onderzoek gehad. De vorige keer waren mijn eierstokken namelijk moeilijk te vinden. Dit keer was het weer moeilijk. Bij eentje zag ze goed de folikels (eicellen die zich aan het ontwikkelen zijn). Volgens mij telde ze er 4. Maar die andere was een heel ander verhaal. Het was echt niet fijn! Dat deed best pijn... Niet dat ik verging van de pijn, maar prettig kan ik het nu ook weer niet noemen. Na een tijdje was ze er achter wat er aan de hand was... Mijn eierstok ligt op mijn baarmoeder!!! Ik wist niet dat die dingen een beetje los bungelde in mijn lichaam. Ik wist wel dat bij een stimulatie de eierstokken zullen zakken door het gewicht, maar dat ze letterlijk los liggen te bungelen wist ik niet... Nu ja, de arts zei dat het geen probleem op hoeft te leveren voor de punctie. Ze verwacht dat ze door het gewicht toch wel naar beneden zullen zakken. Oké, ik denk dat ik dat wel wil geloven. 

Hierna nog eventjes de laatste dingetjes zoals of wij cryo's willen enzo. Officiële dingen. En ze vroeg mijn gewicht. Ik stotterde. Dat komt omdat ik denk aan getallen zoals Engelsen dat doen en niet zoals Nederlanders dat doen (omgekeerd noemen en dan terug naar wat er achter de komma staat). Toen ik mijn gewicht zei, ging ze opzoeken hoeveel BMI ik had... en ze zei: 'je bent er al!' Ik was helemaal verbaasd. Ze zei: 'je komt nog 200 g te kort, maar dat geloof ik wel. Wat mij betreft hebben jullie groen licht'. Ik wist even niet hoe ik moest reageren. We zijn er al! Ik ben er al! We hebben groen licht! Ze adviseerde me wel om door te gaan, maar dat ben ik echt wel van plan! Hoe minder, hoe beter. 

Omdat ik niet voor de winterstop ongesteld zal worden, mogen we na de winterstop starten zodra ik ongesteld ben wat ongeveer 10 december is... mits er plaats is. Anders moeten we nog een maand extra wachten (dus twee maanden in totaal). 

We hebben ook even bloed moeten laten prikken voor hepatitis en HIV. Dat hebben we meteen gedaan. We waren toch al in het ziekenhuis. 

Buiten de deur, we waren nog niet eens de gang uit... Gaven manlief en ik elkaar een lange kus. We hadden groenlicht. 

Thuis viel post van Freya op de deurmat. Alsof ze wisten dat we vandaag groen licht zouden krijgen. 

En aan tafel, tijdens de lunch, fantaseerde manlief: 'dus in februari krijgen we te horen of je zwanger bent.' (En hij zei nog een paar mannelijke stoere opmerkingen die ik hier maar niet zal plaatsen. :P HAHAHA!)