Mama zijn is het leukste beroep!

Hier heb je niks aan, maar wat ben ik (positief) jaloers op dit gevoel wat jij beschrijft. Ik houd ziels- en zielsveel van ons kindje maar na een mama-dag (ik heb er 2 doordeweeks) kijk ik ontzettend uit naar de eerstvolgende werkdag. Ik voel me daar best schuldig over. Ik heb laatst voor haar verjaardag een cadeaudoos gekocht bij de Hema en die volgestopt met kinderkoekjes. Dat was de traktatie voor het KDV. Geen geknutsel te bekennen hahahaha! Het zit gewoon niet in me en soms voel ik me daar bezwaard over..

Heel veel plezier met je baby straks!

Hier heb je niks aan, maar wat ben ik (positief) jaloers op dit gevoel wat jij beschrijft. Ik houd ziels- en zielsveel van ons kindje maar na een mama-dag (ik heb er 2 doordeweeks) kijk ik ontzettend uit naar de eerstvolgende werkdag. Ik voel me daar best schuldig over. Ik heb laatst voor haar verjaardag een cadeaudoos gekocht bij de Hema en die volgestopt met kinderkoekjes. Dat was de traktatie voor het KDV. Geen geknutsel te bekennen hahahaha! Het zit gewoon niet in me en soms voel ik me daar bezwaard over..

Heel veel plezier met je baby straks!

Ik werk ook sinds de 3e geboren is niet meer en heb absoluut geen spijt van.De tijd en de band die ik met mijn baby heb is onbetaalbaar...daar kunnen geen dure laarzen of een luxe vakantie tegenop.

Ik zeg als het financieel wel kan doen!Je zal nooit spijt krijgen dat je veel tijd aan je kind hebt besteedt,andersom wel.

Mijn verhaal is natuurlijk niet het jouwe, maar ik wil het wel graag met je delen.

Ik ben gestopt met werken kort voor mijn bevalling van de oudste. Mijn interimcontract liep af en het leek me wel gezellig om helemaal mama te kunnen zijn. Ik wist altijd al dat ik mama wilde worden, en had weinig ambitie in werken en carrière, ondanks mijn twee universitaire masterdiploma's. Ik ben 3 jaar thuis geweest en intussen is ook nummer 2 geboren. Maar ik werd doodongelukkig. Ik had contacten genoeg met vriendinnen en andere mama's, ik vulde mijn dagen leuk met peuter en baby (uitstapjes, naaien, koken, knutselen). En toch was het helemaal niets voor mij. Mijn dagen gleden voorbij, ik had het gevoel dat de wereld aan mij voorbijging. Ik heb toen nummer 2 iets meer dan een jaar was opnieuw werk gezocht. Dat was een grote stap, het was moeilijk, mijn vertrouwen in mezelf op vlak van werken was 0,0. Maar achteraf de beste beslissing die ik kon maken. Intussen is nummer 3 al 3 geworden, werk ik voltijds en heb ik een bijberoep. Ik kan gelukkig heel flexibel werken en de 3 kids gaan naar school (België). De kinderen moeten nooit naar de voor- of na-opvang, mijn moeder komt 1 dag per week helpen. Het is druk en hectisch, maar ik voel me zo veel gelukkiger dan toen ik veel tijd had. Financieel hebben we het nochtans niet nodig, we kunnen perfect leven (ook vakanties enzo) van het loon van mijn man. Maar emotioneel heb ik het heel hard nodig. Ik ben nu een veel gezelligere moeder voor mijn kinderen en ben ontzettend blij dat ik ook mijn andere talenten kan ontplooien op de werkvloer.

Mijn advies voor jou: probeer het eens een hele periode, maar wacht met een definitieve beslissing. En vertrouw erop dat, wat je ook beslist, er zijn altijd herkansingen en je komt uiteindelijk wel op je pootjes terecht.

Ik heb 3 kids en toen de jongste is geboren december 19 heb ik ontslag genomen. Geen moment spijt van gehad!

Ik hoop dat ik ooit ook deze keuze mag maken maar zie het somber in.

Veel geluk!

Ik vind het fijn om niet te hoeven werken nu de kleine er is. We komen rond op het inkomen van mijn man. Niet veel geld voor extra's maar wel ruim genoeg voor onze basis behoeftes. Maar als ik moet kiezen tussen dure vakanties, regelmatig uit eten gaan, meer kleding kunnen kopen etc en thuis zijn bij de kleine met minder geld dan ben ik liever thuis bij de kleine. We doen alsnog veel uitjes maar dan gratis of goedkoop. En ik denk dat ik de kleine op deze leeftijd blijer maak met naar het bos en de kinderboerderij gaan dan naar de dierentuin.

Ik geniet ervan om hem te zien opgroeien en hem helemaal zelf (vooruit met man) op te kunnen voeden en dit niet uit handen te moeten geven aan bijvoorbeeld de kinderopvang. Dit geeft mij ook bepaalde vrijheden voor mijn gevoel in mijn opvoed keuzes. De kleine valt bijvoorbeeld nog steeds in slaap aan de borst, een bewuste keuze. Maar op de opvang gaat dit natuurlijk lastig.

Er zitten af en toe wel dagen tussen dat ik mij eenzaam voel of dat het even te veel is. Meestal heb ik in die week geen goede balans in de activiteiten en thuis zitten. Ik weet van mezelf dat ik het nodig heb om minstens 3 keer in de week volwassenen te spreken. En dagelijks buiten te komen. Dus meestal regel ik dat. Ik kan mij voorstellen dat wanneer je het niet gewend bent om thuis te zitten het echt even wennen is en je je draai moet vinden.

Ik zeg: wanneer het kan zeker doen!

Zeker weten! Thuismama en zou nergens anders willen zijn, ik heb nog nooit iets van baby hoeven missen, en zij niet mama (of partner want die werkt gewoon vanuit huis, ook zonder corona). Partner werkt 4 dagen, we redden het gelukkig goed met 1 inkomen. Maar zelfs in maanden met meer rekeningen of uitgaven, zou ik niet anders willen. Zo gelukkig dat we elke dag met zijn drieën mogen zijn ❤️. Ik zou persoonlijk alleen werken als het echt niet anders kan (financieel of voor sommige mama's mentaal), vind het veel te belangrijk om erbij te zijn.

Soms lijkt het me heerlijk om helemaal thuis te zijn, maar ik 'moet' werken. Als ik deze blogs zie voorbij komen, ben ik wel eens lichtelijk jaloers haha..

Toch heb ik sommige dagen ook wel weer dat ik het fijn vind om er even uit te zijn en gezelligheid met collega's. Even iets anders is het niet, want ik werk met kleine kindjes.

Hierin zeg ik; volg je je gevoel.. Je kan altijd over aan paar jaar weer eens kijken hoe je het vindt. Als je de kans hebt lekker genieten van je opgroeiende kindjes!

Ik ben minder gaan werken en alleen nachten. Zo ben ik 21 dagen per maand vrij. Maar ik blijf zo nog wel onder de mensen, wat ik wel echt nodig heb om te praten over andere dingen dan de kinderen🙈

You go girl ! Mama zijn rules! Je krijgt helemaal geen spijt . Misschien dat je de contacten mist, daar kun je wat voor regelen. Maar verder mis ik helemaal niks aan werken. Waarom zou ik het missen dat we “ moeten opschieten want mama moet werken” of de nachten extra zwaar waren met de gedachte “ ja maar ik moet morgen ook werken” en last but not least : waarom zou ik het missen dat ik mijn kinderen moet missen!”

Met een krantenwijk s ochtendsvroeg hark ik nog wat geld binnen, maar dan slaapt iedereen. Als ik dan terug ben om 6.00 dan komt de vierde al “ mamaaaa” aanrennen in dr pyjamaatje

Mijn situate is ietwat anders, maar:

Ik Ben zelfstandige geworden en werk vanuit huis. Ik werk tijdens schooluren en avonduren wanneer de kids op bed liggen...

Is zeker niet altijd ideal - ik voel me toch best wel eens 'opgesloten in huis', maar denk dat dat anders gaat zijn wanneer ik een kantoor buitenshuis kan krijgen... Mijn werk is mijn passie en om dat te kunnen combineren met 'thuismama' zijn vind ik toch wel iets speciaals

Voordat je je ontslagbrief schrijft, misschien is het een idee om ouderschapsverlof op te nemen, allemaal achter elkaar. Dan kan je het thuis zitten uitproberen zonder dat jij je baan opgeeft. Geniet je hiervan en weet je zeker dat dit de juiste keuze is, dan dien je alsnog je ontslag in. Blijkt dat je toch je werk mist, kan je na je ouderschapsverlof gewoon weer aan de slag.

Geloof me... ik denk dat je spijt gaat krijgen 😅