Ineens is `ie 7 maanden

We zijn op vakantie; weer een jaar voorbij. Terugdenkend aan vorig jaar: ik begon een buikje te krijgen, voelde hier op vakantie de eerste schopjes, hadden een datum gepland om met mijn oma een babybadje te kopen en de 20-wekenecho zou snel plaatsvinden na thuiskomst.
Nu een jaar later is onze Guus al 7 maanden geweest... ik keek heel erg uit naar deze vakantie: lekker relaxen, spelen met de kleine, wandelen. Want dat kan Allemaal met een grotere baby.
Maar wat is het snel gegaan, zeg! Toen hij een mini baby was, keek ik ernaar uit dat 'ie groter zou zijn, nu met 7 maanden is het volop rollen, de hele dag dadada tatata, eet hij volledige potjes maaltijden weg en hij heeft zo zijn gewoontes. Ook heeft hij een vast ritme dus kunnen we best wat uitjes doen (we maken het niet te gek maar toeren naar een stadje en daar een kopje koffie doen terwijl hij de fles krijgt). Hij is een mini mens en het baby-baby is er vanaf. Het is heerlijk zo met die kleine man, maar soms denk ik: was je nog maar klein...
We genieten volop van elkaar en Guus gedraagt zich super braaf zo op vakantie en slaapt als een os, allemaal gemakken van een grotere baby.
Maar goh, ik mis dat kleine frutje wel hoor... blijf nog maar even klein, Guus. Het gaat me iets te snel...