Oneerlijk

Vanmiddag de uitslagen gehad.
Er kwam uit dat mijn hormonenspiegel ietsjes laag is en dat daarom ook mijn eisprong waarschijnlijk ongecontroleerd is, wat betreft mijn vriend zijn sperma is te weinig.
Pijnlijke uitslag dus we waren allebei ondersteboven.
We moeten dus gaan denken aan een IVF of IUI behandeling, en daarvoor moeten we nu naar een ander ziekenhuis dus weer wachten en niet wetend wat ons te wachten staat.
En dan te bedenken dat wij zo goed onderweg waren, en dat hoor je dat er iemand zwanger is die zwaar aan de drug en alcohol zit, en dat wij met dit probleem zitten.
Zo oneerlijk is de wereld dus, ik ben boos, verdrietig en onzeker tegelijk. Er gaan allemaal vragen door mijn hoofd, 'lukt het me om zwanger te raken', 'wat gaat er gebeuren', 'wordt ik ooit mama?'.
Maar het meest pijnlijke is dat mijn vriend zijn excuus aanbiedt aan mij, alsof hij er wat aan kan doen. Ik zie de angst in zijn ogen, bang om me kwijt te raken. Maar ik geef niet op en blijf proberen samen met hem.
Wij komen er wel, ook al is de wereld zo oneerlijk, samen staan wij sterk.
Op naar het volgende ziekenhuisbezoek, alleen moet ik nu nog wachten op de afspraak.

Ik hou jullie op de hoogte.