Non-binair en een kinderwens

Toen ik 32 was, was ik er helemaal klaar mee. Ik wilde gewoon ouder worden! 

Toen ik werd geboren vertelde iedereen me dat ik een meisje was, zo heb ik dat echter nooit gevoeld. velen vroegen wel eens wil je dan liever een jongetje zijn? NEE ik ben wie ik ben klaar. 

Op die leeftijd zo rond 9-10 dacht ik dat er alleen jongetjes en meisjes waren, ja en soms veranderen mensen en werden dan van het andere geslacht dat kon. Maar ik voelde me geen meisje maar ook geen jongetje. Niet dat ik daar enige problemen mee had hoor, werd alleen heel boos als ik iets moest doen omdat ik een meisje was, want dat was ik niet.

fast forward 16 jaar later, toen leerde ik meer over de lhgbtqia+ gemeenschap en leerde ik of de termen gender-fluid en non-binair en het was als een wereld die voor me open ging. Ik ben gewoon hartstikke queer en dan specifiek non-binair. Ik hoor jullie al denken wat is dat, dat is als je niet in het binaire van man of vrouw valt. En dat kan zich op heel veel verschillende manieren uiten. Bij mij is het dat ik  geen jurken en rokken draag, nogal mannelijk loop/ overkom. Draag zelden make up en er zijn vast wel meer dingen die ik niet eens weet van mezelf. Maar het allerbelangrijkste ik voel me geen vrouw.

Heel lang had ik het idee mijn man wel te kunnen vinden, alleen voor veel mannen was ik niet vrouwelijk genoeg. Te zelfstandig en droeg ik te weinig leuke kleren, waarom doe je geen makeup op....  Maar hoe ouder ik werd des te minder had ik het idee dat het een man moest zijn, kon ook een vrouw zijn of een ander non-binair persoon, ik val niet op uiterlijk maar op innerlijk en dat is wat voor mij telt ongeacht het hulsje er omheen.

maar ja ik had wel al vanaf mijn 8ste ofzo een kinderwens, en dan ga je denken hoe moet dat dan..... dus na 32 was ik er helemaal klaar mee en ben ik de zoektocht naar donorzaad begonnen. De eerste keren heb ik het gewoon online besteld, maar na 2 x had ik wel door dat ik dat financieel gewoon echt niet kon bol werken.... Dus dan maar via donoren in nederland zelf. 

PFFF wat een zoektocht was dat zeg, en wat zijn er veel mannen die denken dat het een soort van tinder is en een snelle wip kunnen scoren..... En dan die keer dat ik iemand afwees omdat deze al 13 donor kinderen had, die bleef mailtjes sturen waarin hij me de huid vol schold, met verschillende email adressen. Nee echt gelukkig werd ik er niet van. Ik vond een donor,  helaas trok hij zich na 3 pogingen terug. Zijn nieuwe vriendin stond er niet achter.  Daarna duurde het bijna 12 maanden voor ik een nieuwe donor vond, dit keer via een andere site.

Na een aantal keer mail contact zijn we gaan bellen, ja het was corona tijd dus meteen face to face afspreken was gewoon erg lastig, maar uiteindelijk waren we het er helemaal over uit we zouden het samen gaan doen. Hij zei ik laat je niet zitten en ga net zo lang door tot het wel lukt. Tot mijn verbazing lukte deze in 1 x en nu ben ik 9 weken zwanger van een donor. Mijn lang gekoesterde wens ik ben eindelijk zwanger......