Wanneer hebben jullie verteld aan je ouders dat je zwanger bent. Ik ben niet zo goed in geheimen bewaren en al helemaal niet tegen over me moeder. Ik ben nu nog Maar 4+1 week zwanger maar ik weet het al 5 dagen. Me vriend vind dat we nog even moeten wachten met vertellen dat snap ik heel goed maar ik wil het het liefst van de daken af schreeuwen.
Mijn moeder altijd gelijk hoor! Als het misgaat bel ik ook gelijk mijn moeder. Maar dat ligt natuurlijk ook aan de band die je hebt. Ik bel elke dag even met mijn moeder ♥️
Meteen dezelfde avond van de zwangerschapstest. Maar onze ouders wisten ook dat we in het ziekenhuis liep om zwanger te worden. Wilden hun ook niet langer in spanning houden.
Ik zit precies met dezelfde vraag! Eerst dacht ik altijd dat ik het pas met 12 weken wilde vertellen, maar dat duurt nog 6 weken en aangezien we gister de eerste (goede!) echo hebben gehad weet ik nu al dat ik dat niet ga volhouden haha. Ik wacht in elk geval wel tot na de 8 weken echo bij de verloskundige.
Mijn vorige zwangerschap hadden we nog niemand iets verteld, zelfs niet dat we überhaupt kinderen willen en toen bleek ik op 7 weken en bbz te hebben. Midden in de nacht opgenomen en toen toch maar mijn ouders gebeld. Uiteindelijk was die steun juist ook heel prettig, maar ik vind het ook jammer dat ons geheimpje niet helemaal meer van ons 2tjes is. Kortom voor alles is iets te zeggen, vooral doen waar jullie je goed bij voelen, maar ik zou wel proberen op 1 lijn te komen.
Meteen dezelfde avond van de zwangerschapstest. Maar onze ouders wisten ook dat we in het ziekenhuis liep om zwanger te worden. Wilden hun ook niet langer in spanning houden.
Ik vind zo'n geheimpje best leuk. Maar mijn oudste dochter had me snel door. Mijn man daarentegen heb ik verrast met het nieuws op 11 weken. Mijn ouders pas rond 14 weken ofzo.
Dat ligt erg aan de band tusse jou en je ouders, ik ben bezig voor een 5de en mocht het eindelijk een x raak zijn dan is miin moeder 1 van dr laatste die het te horen zal krijgen hahhah, mischien pas na de bevalling zelfs🤪.
Nee hoor maar ik weet nu al dst ik geen leuke reactie ga krijgen dus die kan lekker wachten tot de kids het weten en dan zal.ze het vanzelf wel horen via hun.
Maar mijn beste vriendin krijgr het zeker als eerste te horen, nig voor de kids het te horen krijgen, al gok ik zomaar dat mijn man het meteen aan hun zal vertellen zodra het raak is hahaha.
Bij mijn 4de hebbrn we het met 8 weken al moeten vertellen omdat ik het jiet meer kon verbergen en hun het al riepen een tijd.
Als je het wilt vertellen, gewoon doen. Zeker als je gewend bent om alles te delen met je moeder, dan heb je ook steun mocht het mis gaan (geen zorgen, kleine kans). Wij vertelden het binnen een week aan beiden ouders, dat vonden ze zelf alleen maar fijn.
Doe wat voor jullie zelf goed voelt. Maar sta er wel beiden achter.
Bij onze eerste zwangerschap hebben we het verteld rond 8w aan onze beide ouders. Op 11w ben ik toen spontaan beginnen bloeden, zonder krampen, en had ik dus een missed abortion. Dus de personen die het wisten hebben we toen ook op de hoogte gebracht en daar heb ik ook heel veel steun aan gehad.
Tweede zwangerschap hebben we het eigenlijk vrij snel verteld. Ik was eigenlijk in paniek en ben gaan huilen bij mijn moeder. Mijn ouders wisten het toen dus meteen. Niet kort erna dus ook mijn vriend zijn ouders ingelicht.
Alles ging goed tot we bij de echo v 12+6 er een afwijking werd gezien. Onze dochter ging niet levensvatbaar zijn na de gebooete, dus ben ik op 15w moeten bevallen. We gingen na deze echo onze dichte vrienden inlichten en hebben toen dit nieuws in de plaats gestuurd.
Bij deze zwangerschap hebben we gewacht tot een goede 10w om het te vertellen aan onze ouders. Dit ging ook ‘makkelijker’ door corona.
De overige familie en dichte vrienden hebben we pas verteld op 18w, gewoon uit voorzichtigheid.
Dus gewoon doen waar jullie - beiden - achter staan. Altijd in het hoofd houden wie je ook bij je zou willen hebben indien het fout gaat, zodat je een opvangnet hebt. Nu natuurlijk niet van het slechte uitgaan, uiteraard, want er gaan meer zwangerschappen goed dan slecht.
Bij mijn eerste zwangerschap was ik op bezoek bij mijn ouders toen ik ineens heel heftig begon te bloeden. Ik wist toen 2 weken dat ik zwanger was maar had het nog niet verteld. Dus mijn ouders kwamen er achter dat ik zwanger was toen ik bij hun mijn miskraam kreeg. Dat was echt vreselijk. Mijn andere 2 zwangerschappen heb ik het gelijk verteld en gelukkig zijn deze wel goed afgelopen!
Wat jullie zelf willen, zoals eerder vermeld er is hierin geen goed of out, ik zelf ga zodra het raak is meteen bekendmaken, waarom? ik wil de vreugde delen en kan het toch niet voor mij houden, plus ik heb de gedachte van mis gaan kan het altijd en als dat gebeurd sta ik ook niet alleen, maar heb ik fijne mensen om mij heen om mij te steunen. (ik ben overigens bezig met IUI voor het bewust alleenstaand moederschap dus hoef hierin geen rekening te houden met een partner)
Ik ben nu zeven weken zwanger en drie goede vriendinnen weten het. Zij wisten ook dat we al even bezig waren. Mijn familie niet en die vertellen we pas wat nadat we de eerste echo gehad hebben (bij 8,4 weken). De rest van de vrienden en collega's enzo vanaf 12 weken is de planning.
Je vertelt het wanneer je zelf wil, klaar. Mijn moeder wist het meteen. Zij is ook mijn steun als het misgaat. Schoonouders pas veel later, omdat zij niet zo goed zijn in dingen verzwijgen (weten ze ook van zichzelf).
Wat goed voor jullie beiden voelt. Zou je het ook vertellen wanneer het mis is gegaan? Welke mensen wil je het wel aan vertellen en welke niet? Houden die mensen het ook echt voor zich?
Bij mijn eerste zwangerschap wilden we het met twaalf weken vertellen, helaas hebben we die kans nooit gekregen. Achteraf vertellen konden wij niet, we waren bang dat de druk op weer zwanger worden te hoog zou liggen gevoelsmatig. Het was een verdrietige en eenzame tijd.
De tweede zwangerschap was ik met zes weken zo misselijk dat ik het mijn moeder toen we ergens aan het lunchen waren wel moest vertellen. Een goede vriendin heb ik het eerder al verteld omdat ik haar steun hard nodig had. Met ruim 7 weken, na de eerste echo hebben we het de rest van de familie verteld. Met acht weken helaas opnieuw een miskraam gehad. De steun die we gehad hebben was heel waardevol.
Zwangerschap 3 hebben we het met 13 weken verteld, mijn moeder en een goede vriendin weer eerder. Ons gezonde zoontje is nu 16 maanden.
Ik ben nu elf weken zwanger (4e zwangerschap) en na de eerste goede echo met acht weken hebben we het onze ouders verteld. Ik was zo beroerd en geen zin om als kluizenaar te blijven leven ;) Broers en zussen zijn we het vanaf toen ook langzaamaan gaan vertellen en nu na een mooie termijn echo vertellen we het aan de rest van de familie. Die goede vriendin wist het overigens weer al een paar dagen na de positieve test.
Heb het er rustig over en geef hem even de tijd om erover na te denken.
Wanneer jullie het allebei willen.... Wij vertelden het bij de eerste met 8 weken... Bij de tweede bij 7 weken en bij de derde met 5 weken... Maar je moet er samen achterstaan...
Mijn ouders wisten het pas aan 1ste echo. Dan weet je of alles goed is en of hartje klopt. Aan de rest hebben we het pas aan 12w gezegd. We wilden geen risico nemen.
Je kan het toch gewoon aan je moeder vertellen? Mocht het mis gaan en je krijgt een miskraam, zou het ook fijn zijn dat je dat met haar kan delen, toch?
reacties (33)