ik voel mij een beetje dom... dat bén ik niet natuurlijk (althans, dat vind ik zelf) maar zo voelt het wel...
Er is niks mis met Saar, ze heeft geen koorts, spuugt niet, heeft geen diarree meer, drinkt alles op wat je haar aanbiedt, heeft plasluiers, zingt de longen uit haar lijf en kijkt verwaand naar iedereen die voorbij komt lopen.
De kinderarts zag geen reden om haar nog langer daar te houden en ik heb enigszins een beschaamd gezicht.
Feit blijft dat er gisteren natuurlijk weldegelijk een reden was om haar op te laten nemen, dat vond ook de kinderarts... maar toch...
En daarna stond ik nog meer verbaasd te koekeloeren toen hij in één zin zei dat ik Teun nu wel mee naar huis kon nemen, Sara vanmiddag en Eva morgen of overmorgen... HUH???
Eh... ok???
Dus ik heb Eva de fles gegeven, haar weer aangesloten op de monitor, babygym er boven, Teun de fles, ingepakt in jas en tas... hem in de maxi-cosi en even laten staan... dan kon hij daar vast in gaan slapen terwijl ik nog even naar Sara ging. En dus heb ik nu ineens weer een kind in huis... Teun... voor het eerst in twee weken in de buitenlucht, weer een autoritje en nu weer in zijn eigen bedje. Hij is lief verder gaan slapen....
Nu even snel een broodje, dan weer naar het ziekenhuis. om half drie krijgt eva de echo van haar heupen en schedel. Daarna neem ik Sara mee naar huis...
Gisteren vond ik 't bizar... maar vandaag doet er niet veel voor onder
reacties (0)