Mijn buikcorrectie met reven buikspieren (rectus diastase)

De avond voor de operatie hebben wij de kinderen uit logeren gebracht bij mij ouders. Dat vonden we wel prettig, aangezien we de volgende dag om 05.45 uur uit bed moesten om op tijd in het ziekenhuis te kunnen zijn. Maar goed ook, ik lag sowieso pas laat in bed, want ik wilde alles goed geregeld hebben. Vergelijk het maar als een soort van nesteldrang haha. Alles wilde ik nog schoonmaken en opruimen. Ik heb om 00:30 nog de badkamer staan poetsen haha. 

Op donderdag 29 januari om 07:00 uur kwamen we aan op de afdeling. Daar kreeg ik nog informatie over hoe en wat en mocht ik zelf nog vragen stellen. Ik kreeg een eenpersoonskamer! Echt wat was ik blij zeg! Ik moest daar mijn sexy operatiepakje met steunkousen aantrekken haha. Ik kreeg een bakje met medicijnen die ik in moest nemen, waaronder een kalmeringstabletje. Wow, die was lekker! Echt gek spul hoor; als ik aan de operatie dacht van te voren kreeg ik normaal gesproken zo'n adrenaline gevoel, je kent het wel. Na die pil was dat helemaal niet, ik was helemaal relaxed haha. Voor mijn gevoel ging ik er aardig waus van kijken hihi. Ik werd om 08:30 uur al op de OK verwacht, dus om 08:20 werd ik meegenomen. Even snel afscheid van manlief bij de ligt, slik. Doodeng vond ik het wel, ook al voelde ik dat niet aan mijn lijf. Het was mijn allereerste operatie onder algehele narcose, die meteen ook nog eens 2 uur zou duren. Beide keizersnedes duurde niet eens zo lang en dan ben je bij kennis, ik voelde tijdens die operaties ook steeds meer pijn bijkomen, dus ik was dit keer erg bang dat dat ook zou gebeuren alleen dat ik het niet kon vertellen! Of dat ik nooit meer wakker zou worden, die gedachten zijn vaak langs gekomen voor de operatie. 
Ik kreeg een infuus en de arts kwam alles even aftekenen. Eerst liggend, toen moest ik nog maar even gaan staan zei ze. En dat was maar goed ook, want het had anders niet gepast haha. Dus de lijnen aangepast en ik vroeg of het mogelijk was om (als ze toch bezig is) mijn gaatje van de navelpiercing te verwijderen. Ze zou haar best gaan doen, was haar reactie. 

Ik werd de OK ingereden en wat me opviel was dat het allemaal vrouwen waren, was wel leuk! En wat een aantal aan mensen zeg voor 1 persoon die geopereerd wordt. Ik stond er weer van te kijken! Ik moest op een ander bed gaan liggen en mijn armen werden vast gemaakt. Ok, nu was het dus echt! Ik kreeg een spuitje in mijn infuus met een of ander middel en daarna een kapje. Ik probeerde voor de gein om niet te gaan slapen; 'Mij krijgen ze niet onder zeil hoor!' Maar goed ik dacht aan iets leuks, ik ademde nog 1 keer diep in door het kapje en daar ging ik. Eerst mijn ogen die ik niet open kon houden en daarna is het zwart. En alsof ik maar even was weg gedoezeld, werd ik weer wakker in de uitslaapkamer. Mijn bril had ik al bij de hand, want ik vind het zo erg dat ik niets kan zien als ik ergens ben waar ik het niet ken. Maar goed ik kon mijn ogen amper open houden en misselijk dat ik was. Jeetje, ik was nat van het zweet en ze hebben me een paar keer wat medicijnen gegeven, maar ja ik had gewoon honger omdat ik nog nuchter was. 
Naast me lag een vrouw die een curretage had gehad, dat kreeg ik allemaal wel mee. Ze heeft de hele tijd liggen huilen en verteld tegen de mensen die daar werkten hoe ze zich voelde en dat ze gelukkig nog een kindje had waar ze haar aandacht op kon storten. Ik had het zo met haar te doen! Ik heb haar niet gezien ivm de gordijnen. Maar wel vreemd dat ze bepaalde patienten niet apart leggen ofzo. Niet dat ik last van haar had, maar meer voor haarzelf, privacy.

Nou eenmaal wat meer wakker, ging alles meer zeer doen. Niet zo gek als je je bedenkt hoe je er bij hebt gelegen! Ik ben voor een deel levend gevild geweest hihi. Er zaten ook 2 drains, maar er kwam gelukkig weinig uit. Die middag heb ik gesmeekt om pijnstilling, wat was dat heftig zeg! Echt 10x zo pijnlijk dan een keizersnede. Waarom wilde ik dit? Ik heb een morfine spuit gehad in mijn been. Daardoor kon ik weer slapen. Maar ik had ook enorm veel pijn aan mijn rug! 
De dag daarna zelf naar de wc gelopen, lekker krom dat wel. En ik ben enorm ziek geweest die nacht. Echt heel misselijk en toen moest ineens rennen omdat er van onderen alles uit zou gaan komen. Ik kon niet rennen, maar heb het gelukkig wel gehaald, toen was het over. Kon door alle medicijnen komen zei ze en de narcose werkt ook niet mee.
Ik heb in totaal 2 nachten en 3 dagen in het ziekenhuis gelegen. Nu na 3,5 week  is mijn wond erg mooi en mijn gaatje van de piercing is ook weg! De navel is onbedoeld de vorm van een hartje geworden, zo grappig en zeker niet lelijk hoor! Ik kan bijna weer alles, alleen tillen is lastig. Hoesten, niesen, lachen en draaien gaat ook weer goed. Omdat mijn huid weer strak staat zie ik de striemen die over zijn gebleven veel minder! De buikspieren zitten weer mooi aanelkaar vast en mijn buik is plat! Ik ben zo enorm blij al met het resultaat en heb er geen spijt meer van. Nu hopen dat het litteken net zo mooi wordt als het litteken van de keizersnedes! Maar daar heb ik alle vertrouwen in......