Bevallingsverhaal

Het heeft even geduurd, maar ik heb natuurlijk meer dingen te doen. Nu heb ik er een gaatje voor gevonden, omdat ik het ook echt op wil schrijven.

17 december, 37 weken zwanger en ik ga naar de gynaecoloog voor mijn afspraak. Ze heeft me getoucheerd en daaruit bleek dat ik geen ontsluiting had en ook geen verweking. Logisch met 37 weken, maar toch enigszins teleurgesteld verlaat ik de spreekkamer.

24 december, 38 weken zwanger en weer ga ik naar de gynaecoloog voor mijn afspraak. Weer getoucheerd en weer geen ontsluiting, wel wat verweekt, maar dat zegt niets. Helaas weer niets dus. Het duurt allemaal veel te lang zo met mijn rug, ik ben het zat!

31 december, 39 weken zwanger....weer hetzelfde liedje. Ik helemaal in tranen en ik mag 4 januari nog een keer langskomen, dezelfde week nog dus.

Dezelfde avond is het natuurlijk oud en nieuw. Vrienden komen langs onder voorbehoud. Die nacht natuurlijk maar heel kort geslapen, de volgende nacht ben ik natuurlijk helemaal zo gaar als wat. Die avond vroeg naar bed gegaan en toen werd ik om 02.00 uur wakker van de pijn in mijn buik. Dit duurde tot ongeveer 07.00 uur en daarna was het weg. Het waren achteraf echt al wel weeën, aangezien ze langzaam opkwamen en langzaam weer weggingen. Gelukkig was die woensdag 2 januari mijn man thuis, omdat ik na twee schijtnachten helemaal zo gaar was als wat.
Mijn moeder vroeg die middag of ik zin had om naar de Prenatal te gaan. Dus wij naar de Prenatal en we komen om 15.30 uur bij de parkeerplaats aan, krijg ik dus een wee. De eerste bevalling begon met gebroken vliezen dus dit was wel even schrikken.
De wee was nog niet heel pijnlijk, eerder flink irritant. Gewoon gaan winkelen en op de eerste verdieping krijg ik weer een wee, precies 15 minuten later. We hadden al waar we naar op zoek waren, dus we besloten af te gaan rekenen. Weer 15 minuten later kreeg ik er weer een. Zo is dat eigenlijk tot 21.00 uur doorgegaan. In de tussentijd nog de badkamer gedaan, de strijk, gestofzuigd en het vuurwerk van de oprit geveegd haha. Ik kreeg de kriebels, dat snap je wel....haha.
Om 21.00 uur naar de toilet en daar trok ik (net als de eerste keer) in 1x de slijmprop eruit. Ik heb meteen mijn moeder gebeld en gezegd dat ze maar stand-by moest gaan staan, omdat het allemaal wel erg veel was in 1x. Wij naar bed, toch wel erg zenuwachtig, vooral mijn man. Toen ik ging liggen werd het allemaal pijnlijker en kwamen de weeën om de 7 minuten. Normaal geen reden om al te bellen, maar het is en de tweede en ik had bij de eerste een keizersnede gehad. Ik was bang voor het litteken en daarom belde mijn man al het ziekenhuis. We mochten dus op ons gemak naar het ziekenhuis komen. Ik ondertussen mijn moeder gebeld en zij was er om 22.30 uur.
Ik had nog een laatste keer naar ons meisje gekeken, soort van afscheid als enig kind. Het voelde zo raar, toch wel heel emotioneel...

Om 23.00 uur kwamen we aan in het ziekenhuis, daar mocht ik mezelf omkleden. Ik werd weer getoucheerd en ik had pas 1 cm. Hmmm, lekker dan.
Ook werd ik aan de CTG gelegd. De weeën waren op zich wel goed, beter dat de eerste keer. Ze waren ook pijnlijk, maar nog wel te doen. Na een uur had ik nog steeds 1 cm, waarom de VK besloot om de vliezen te breken en te strippen. Nou en dat heb ik geweten! De eerste wee na het strippen was een hel! Heel mijn lichaam stond in de fik en na een half uur wilde ik een ruggenprik. Die werd gezet....ik was zenuwachtig. Het was minder gevoelig dan de vorige keer. En deze keer bleef hij werken! Al snel had ik 2 cm, joepie dacht ik nog!
Het was inmiddels al 03.30 uur en ze haalden er een bed bij voor manlief. We hebben denk ik nog 3 uurtjes geslapen (schijtnacht 3 op rij voor mij). Ik had 4 cm na het wakker worden. Om 09.00 uur had ik nog steeds 4 cm! Tot 12.00 uur is het 4 cm gebleven waarop de gynaecoloog besloot om toch weer een keizersnede te willen gaan doen. Ik wilde toch nog even kijken wat mijn lichaam zou doen. De VK besloot om mee te gaan toucheren tijdens een wee. Wat blijkt, mijn lichaam deed op een gegeven moment het tegenovergestelde; de baarmoedermond kneep zijn eigen weer samen ipv dat hij meer open ging staan. Dat is dus ook de reden van de eerste keizersnede. Mijn lichaam kan het gewoon niet. Zo zie je maar dat niet iedere vrouw gebouwd is voor een natuurlijke bevalling. Ik vond het weer een grote teleurstelling, maar ik kon er niet omheen. Het werd weer een keizersnede...Gelukkig was er deze keer geen haast bij en dat merkte ik wel. Toch heb ik mezelf weer van spanning helemaal onder gekotst.
Omdat deze keer de ruggenprik nog werkte werd er een ander middel ingebracht via hetzelfde infuus in mijn rug. Het was blijkbaar iets nieuws ofzo, want deze keer kon ik alles nog bewegen en voelen alleen deed het geen zeer! Ik moet zeggen dat ik liever die andere prik had gehad....
Ze begonnen met snijden en op een gegeven moment kwamen ze bij het littekenweefsel van de vorige keer. Ik voelde gewoon dat ze haar best moest doen om er doorheen te komen, zo goor!
Na een paar minuten werd de baarmoeder opengemaakt en als eerste kwam er een handje haha. Die werd terug gestopt en later werd onze dochter geboren om 14.46 uur met een gewicht van 3668 gram. Ze was 600 gram lichter dan onze eerste dochter! Wat een verschil!