Het gaat niet goed met mij...

Ik zeg het maar van te voren: degene die moeite hebben met kinderen krijgen of voor degene die het dag in en dag uit geweldig vinden om mama te zijn moeten niet verder lezen, doe je dat wel dan is het op eigen risico. Degene die daarna zonodig negatieve reacties moeten geven, je doet maar, maar die verwijder ik gewoon. Ik heb namelijk positieve opbeurende reacties nodig, reacties waarin ik voel dat ik niet de enige ben. Want geloof me dat ben ik echt niet....

Goed en nu 'to the point'....

Mama zijn, iets wat ik altijd heb gewild. Achteraf gezien heb ik dat idee te geromantiseerd. Geweldig vind ik het niet, eerder 'af en toe wel leuk'. Ik vind het zwaar zeker met twee kids om de aandacht te verdelen. De twee meiden hebben een moeilijke leeftijd, een peuter van 2,5 jaar en een baby van 10 weken. Die combi is echt zo niet leuk op het moment. Leuk? Wat is dat? Is dit nou hetgeen wat ik altijd zo graag wilde? Sterker nog ik vind er geen reet aan. Ik voel me eenzaam, vrienden laten je vallen omdat je de eerste bent die kinderen krijgt. Ik wil mijn eigen leven terug, ik wil mijn eigen strakke lichaam weer terug! Ik wil weer de vrouw voor mijn man zijn die ik altijd was. Ik wil weer rust in mijn kop en niet te vergeten: IK WIL SLAPEN!!! Waar kan ik ze inruilen om ze eventueel over een jaar weer op te halen?
Begrijp me niet verkeerd hoor, ik houd echt zielsveel van ze, maar als ik het terug kon draaien had ik het anders gedaan. Misschien toch maar bij 1 kind gehouden of meer leeftijd er tussen. Er zijn natuurlijk altijd mensen die met alle clichés aan komen zetten.....doodvermoeiend! Nee, ik wist van te voren niet dat het zwaar zou zijn. Nee, ik wist van te voren niet dat het moeilijk was om aandacht te verdelen. Nee, ik wist niet meer hoe het was om slapeloze nachten te hebben! Degene die met die onzin aankomen hebben of geen kinderen of ze zijn al door een periode heen (de minder leuke dingen vergeet je snel als het weer goed gaat).

Ik moet mezelf gewoon bij elkaar rapen, want dit is een keuze die je niet ongedaan kan maken. Je moet door, voor jezelf, voor de kinderen en voor je relatie.

142 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • Moesje82

    mmm nog steeds herkenbaar en dat nu mijn oudste 3 is en mijn jongste 1,5. doodvermoeiend en slopend soms.

  • moederliefde

    hmmmmmmm behoorlijk herkenbaar...helaas

  • Mamasan88

    Ik lees dit nu pas en wil je zeggen dat ik dit heel erg herken hoor! Inmiddels is mijn tweede 15 weken en ik kan eigenlijk pas sinds een paar weken zeggen dat ik eindelijk een lekker ritme heb gevonden. En nog is het altijd rennen en vliegen om alles goed draaiende te houden. Ik werk nu ook weer en moet zeggen dat ik het best lekker rustig vind zo even zonder de kinderen. De eerste 8 tot 10 weken van Bo's leven heeft het huilen mij vaker nader gestaan dan het lachen. Het enorme slaapgebrek, het gebrek aan tijd voor jezelf. Nooit rust hebben, ben je niet met de één bezig, dan wel met de ander of met het huishouden. Er zijn dagen bij dat ik om half 6 opstond en pas om 11 uur s'avonds rust had. Nadat ik met Bo naar de osteopaat ben gegaan ging het stukken beter.. Ze vond eindelijk rust en ook ik kreeg een beetje rust. Maar nog is het niet allemaal soepeltjes hoor.. Eigenlijk gaat het te snel, het kleine. Vooral omdat wij geen 3e willen.. Maar ik kan haar ook wel groter kijken, zodat het allemaal makkelijker gaat.

  • jans75

    Herken het ook hoor! Vreselijk die nachten, het gehuil, het gezeur van een peuter... Gaat hier ook niet even soepel. Ik denk niet dat je depri bent maar 'gewoon' moe!
    Ik vond bij de eerste het eerste jaar niks, hoop dat het straks wat makkelijker wordt!

  • mamJN

    Herkenbaar en iederen in mijn omgeving roept hetzelfde ... Je gedachten over kinderen krijgen en opvoeden zijn totaal anders als de werkelijkheid ... Komt goed , neem lekker je rust en probeer zoveel mogelijk over de positieve dingen te praten als over de negatieve dan komt het helemaal goed

  • tristan

    Ik zag je vraag, en nu even je blog gelezen. Het is vaak topmensen snappen pas iets als ze het zelf ook hebben meegemaakt dat niet alles altijd leuk is of goed gaat.
    Wat goed dat je hulp hebt ingeschakeld, en ze even wegbrengen en bij slapen, doen. Ik moet zeggen ik kan gelukkig wel genieten mijn meiden, maar vind het ook zoooo heerlijk als ze even slapen en ik tijd voor mijzelf heb. En er zijn ook wel eens dagen waarvan ik blij ben dat ze voorbij zijn

  • deliefste.

    Meis, je moet zo nog nieuwe ritme vinden. T komt echt goed! Ff bikkelen nog:hug