Eindelijk is de morgen aangebroken. Alleen heeft de nacht mij niet gebracht wat ik had gehoopt. Ik ben niet uit mijn nachtmerrie ontwaakt, want hij duurt gewoon voort.
Tis Moederdag en ik moet mezelf bij elkaar rapen. Mijn meisje heeft zich zo verheugd op deze dag en ik heb haar gisteren beloofd dat ik er het beste van zou maken. Weet alleen nog niet hoe. Mijn tranen lijken niet te stoppen, ik ben kapot en voel me leeg. Het enige wat ik op dit moment kan is uitkijken naar het moment dat deze dag voorbij is. Was er maar iemand die me moed kon inspreken. Die me kon vertellen dat er een einde komt aan deze nachtmerrie. En dat ik er, net als alle andere keren dat ik voor beproevingen heb gestaan, sterker uit zal komen.
Ik zal op mezelf moeten vertrouwen, dat ik de kracht weer vind hier doorheen te komen.
Hoop voor jullie dat jullie Moederdag er beter uitziet. Fijne dag allemaal!!
reacties (0)