Nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Even in spanning gezeten en gehoopt op dat wonder, maar nu dan toch de zekerheid. Vanmorgen werd ik wakker, wederom zonder symptomen van menstruatie. Maar eenmaal op toilet werd ik toch verrast. De rode duivels waren er!!! Niet heel erg teleurgesteld, want had me daar echt wel op voorbereid. Ken mijn lichaam toch wel goed genoeg om te weten dat een zwangerschap niet in de sterren stond. En zeker is iedere zwangerschap anders, maar ik geloof er niet in dat ik niets aan mijn lichaam zal merken, mocht het zover zijn. Even getwijfeld natuurlijk, want ja, wat is nog zeker als je een miskraam hebt meegemaakt. Een beetje onzekerheid blijft toch sluimeren, daar kom ik denk ik niet helemaal vanaf. Nu dus weer aftellen naar de vruchtbare dagen en dit keer wel goed en serieus aan de slag als het eitje komt. Och ja, het komt als het komt denk ik dan maar. Ik ben iemand die erin gelooft dat alles gebeurd met een reden en nu is het dus niet mijn maand. Het zal een reden hebben. We gaan in ieder geval vol goede moed de volgende ronde in. Heb er nog steeds alle vertrouwen in dat het ons gaat lukken. Er zijn trouwens nog wat zaken die af moeten in ons huis en misschien is dat wel de reden dat ik er nog niet klaar voor ben. De tijd zal het ons leren, want we kunnen niet in de toekomst kijken. En gelukkig maar, want dat zou een mens aan de ene kant misschien veel rust kunnen brengen, maar natuurlijk ook onze hoop kunnen nemen. En dat laatste daar wil ik niet aan. Waar hoop is, is leven en dat willen we nu juist creeëren, een nieuw leven.
reacties (0)