Vol overgave....zo gewenst. Brief aan mijn kleintje dat blijft ?

Toennik klein was wilde ik dolgraag later 4 zoontjes. Onze buren, daar waar ik mij zo welkom en geliefd voelde als het thuis niet prettig was hadden 4 zoons. Die warmte en gezelligheid, die liefde en betrokkenheid...zo wilde ik het later ook en dan ook jong mama worden, gezellig huisje met hond en kat en leuke man. Niet werken maar 100% alleen voor het gezin, zo wilde ik het. Deze wensen bleven....als jonge werknemer, docente op 21e jaar Mbo, stond ik nog altijd achter bovenstaande en alle generaties verklaarde mij voor gek. Werken was belangrijk voor mijn ontwikkeling, kinderen leerden zoveel op de creche....

Jong moeder werd ik niet. 26 was ik toen ik mijn ware liefde ontmoette. Na proces van groeien en bloeien voelde ik mijn kinderwens weer door mijn bloed stromen. 30 jaar, huis, partner, hond en kat....het was er al. Zwanger! Maar zoals natuurlijk is nog voor het testmoment al mis. Tja...dat kan.
1 maand later, waarschijnlijk door miskraampje extra pittig eisprongetje zwanger! Een tweeling en o yeh!
Het voelde goed, mijn intuitie bleef aangeven dat het goed zat, 2 jongens bij 37 weken. Wel wat klein maar volgroeid na eenbraaare bevalling. 1 gewoon...ander spoedkeizersnede. Maar die vond ik een eitje want ik zat al vanaf moment van wakker worden zwaar op mijn roze wolk. En ik wist: alles is goed! En dat was het!
1e jaar als een mooie droom...

Een inbraak, werkconflict verpeste mijn slaap en mijn vrolijkheid. Mijn veiliggeid was afgejat. Om te blijven staan ging ik bewust in standje: fuck the world....maar mijn hart bloedde. Deze stand maakte mij niet een zachtaardige mama en dat spiht mij nog steeds heel erg. Ik leerde dat ik mens was als moeder en ook moeders weleens uit de bocht vlogen. Ik baal er nog can maar het was zo of een burnout....ik maakte deze keuze en hoop dat mijn jongetjes niet teveel gevormd zijn...zo erg was ik nou ook weer niet maar toch...jammer?

Ten ti h de van deze ellende bleek ik zwanger. Wel bewust maar helaas ook verloren. Er zat geen vrucgtje in het zakje helaas...wel kankercelken bleek na de ruige curretage. Dus een Partiele Mola te pakken 6Maanden bkoedprikken wekenlijks....ik, bang voor prikken vertrouwde weer volledig op mijn intuitie. Alles zei dat het goed kwam. En dat was zo.
Na 6 mnd klaar. Helaas door ruige curretage littekenweefsel en Ashermansyndroom...2e zeldzaam is.. verwonderde muj niks. Dus operatie maar ik had aangevoeld hoe groot en waar en het zou goed komen...en weer klopte dit.

Ondertussen droomde ik over een lege meisjesslaapkamer en over nog een jongetje aan de keukentafel..
Net als ik gedroomd had van wie ik kwijt was bij miskraam 1 en van te voren droomde over tweelingjongetjes.
Mijn vriendin had met pendelen een tweeling voorspeld en veel later dat ik nog een zoon zou krijgen maar daar nog lang op zou moeten wachten..

Boem! Binnen maand na operatie zwanger en bij wk 6 voelde ik iets niet ok en schreef ik het al in een blog. Dat bleek ook te kloppen want met 15 weken...geen hartje meer?

Curretage....maar gelukkig geen Asherman, fantastisch liefdevol
Opgevangen door ziekenhuis en na later bleek...alle muskramen gewoonweg domme pech. Niets met mij of Mark te maken en gezond als een vis. Maar Mark reuze geschrokken en ik nog die kinderwens. Na half jaar verwijten aan Marks adres geprobeerd te respecteren en accepteren dat er geen kindje zou komen. Gewerkt aan eigen dingen en ervaren dat ik ook gelukkig ben zoals het is. ?

2 jaar na dato....ik voelde mijn leeftijd wegtikken...bijna 36. En het kwam weer volop. Die paniek an: ik heb nog een kansje...
Gooide het onderwerp er maar weer s in...ook met schuldgevoel naar Mark...maar Mark snapte het en heeft dat altijd ook wel gedaan....hij is in staat geweest om ja te zeggen uit liefde voor mij...ik ben hem werkelijk waar dankbaar en vooral word ik zo gelukkig van het feit dat hij vertrouwd op ons....

Want mijn kleintje dat blijft: weet je wel dat je papa en ik samen een superteam zijn! Dat we een hoop kibbelen maar op 1 lijn staan in onze liefde voor jullie en in kijk op opvoeding! Dat we een luie vrolijke teckel hebven en een poesje...we weer heerlijk zijn wie we waren en je 2 ge-wel-dige broers krijgt....

Weet je dat ik mij wel veel zorgen maak over mijn leeftijd...over jouw gezondheid maar dat dit ook aan het wegebben is...dat mijn hoofd bezig is met jou als dochter en mijn hart zegt dat je een jongen bent.
Dat ik zo hoop dat het mij, ons gegund is...dat ik niet bang ben voor wat komt en als ik aan je papa denkt en aan jou er blij golfjes door mijn buik gaan?

Dus.....even afronden om mijn lijf mijn streefgewicht te laten behalen zodat ik weer normaal kan eten.
Enne...ik ben 20kg lichter en rook al 3 jaar niet meer...dus GEZONDER DAN OOIT!

Hoe dan ook, kleintje....je bent gewenst....zin om je te ontmoeten. Laten we er samen een liefdevol 2014 van maken.
Wat hou ik van mijn gezin????? zoals het is en zoals het mag worden. Alles is en komt goed...ik voel het?