Het kinderdagverblijf

Het kinderdagverblijf

Lange tijd stond ik heel sceptisch tegenover een kinderdagverblijf.

Zeker als het niet echt noodzakelijk is, zoals bij mij, ik heb geen alledaagse baan.

Dus toen ik zwanger was en verhuisd en iedereen vroeg of ik hem al had ingeschreven bij een kinderdagverblijf, riep ik hard NEE! Is niet nodig!

Nu ruim een jaar later, begin ik te merken dat Farid toe is aan iets nieuws, en ik zelf toch wel iets meer tijd nodig heb om mijn zaken te regelen.

Dus besloot ik om Farid bij een kinderdagverblijf in te schrijven.

Sneller dan verwacht kwam er een plekje vrij!

We beginnen met 2 daagjes, tot er uiteindelijk nog een dagje vrij komt zodat Farid 3 dagen per week naar de opvang kan.

Een tijdje terug werden we uitgenodigt op gesprek, we kregen een rondleiding, dat was erg intressant omdat ik werkelijk nog nooit een voet had gezet in een creche!

Het zag er allemaal goed uit dus zette we de procedure voort.

Vandaag was het dan zover, Farid's eerste wendag!

Het was 1 uurtje en ik mocht erbij blijven, morgen gaat hij weer maar dan voor 2 uurtjes en alleen!

Ik was vandaag al een beetje nerveus maar morgen vind ik helemaal spannend!

We kwamen binnen en het was aardig druk, een kindje was jarig dus hielden ze een klein feestje.

Normaal gesproken zijn er nooit meer dan 9 kinderen en er zijn 3 leidsters aanwezig.

Farid en ik keken rond, hij werd een beetje overompeld door alle kindjes, Farid is gek op kindjes maar zoveel kindjes in een ruimte vond hij toch wel erg indrukwekkend.

Een jongetje begon te huilen, en Farid keek een seconde naar hem, toen draaide hij naar mij en begon heel zielig te huilen, echt zo sneu!

Ik trooste hem en even later hield ook het jongetje op met huilen.

Farid wilde op de grond om met wat speelgoed te spelen.

Kindjes rende om hem heen, en dat vond hij toch wel erg indrukwekkend.

De meeste kinderen zijn ouder dan hem, op een meisje van 5 maanden na, zijn alle kinderen anderhalf tot 2 jaar oud.

Op een gegeven moment zat ik even te praten met de leidster, Farid zat bij me in de buurt en het jongetje dat eerst zo huilde zat bij de leidster.

Farid keek nieuwschierig naar hem en besloot hem te benaderen.

Het jongetje was aan het spelen met wat speelgoed en Farid wilde mee doen.

Hij pakte het speelgoed en trok het naar hem toe, een moment later begon het jongetje weer keihard te huilen!

De leidster verzekerde me dat ik me er niet druk om moest maken.

Farid liep door de ruimte heen en weer en de leidster waren onder de indruk van het feit dat hij al met 9 maanden liep.

Telkens als hij ver was draaide hij zich om, om te kijken of ik er nog was, andere momenten liep hij naar me toe.

Even later werd een van de kindjes wakker, een meisje.

De leidster tilde haar naar binnen en direct nieuwschierig liep ze naar Farid, hij werd verlegen en verschool zich achter me.

Het meisje leek te merken dat hij het even moeilijk had en deed daarop iets dat zij nooit eerder had gedaan!

Ze bood haar kunffeltje aan om hem te troosten, echt zo lief!

Al met al was het een geslaagde dag, ik denk dat het wel moeilijk zal zijn als ik hem morgen alleen moet laten, maar daar zal Farid even aan moeten wennen.

Hij weet niet beter dan dat hij mama elke dag de hele dag ziet, en daar is niks mis mee, maar nieuwe dingen zijn heel goed voor zijn ontwikkeling.

Na dat uurtje kwamen we thuis, Farid was zo uitgeput dat hij op mijn moeders schoot in slaap viel.

Ik houd jullie op de hoogte,

Groetjes van ons!