Je raad nooit wie ik tegen kwam!

Deel van mijn nieuwe ritme met Farid is wandelen, iedere dag (als het droog is) zo'n anderhalf á 2 uur.

Vandaag was een heerlijke dag, de zon scheen vollop toen we in de namiddag naar buiten gingen.

Amsterdam is echt mijn stad, ik ben er heel bekend, het jammere daarvan is alleen dat een wandeling maken dan al gauw gaat vervelen, weer langs dat ene gebouw, weer langs die gracht..

Dus besloot ik een totaal nieuwe weg in te slaan, ik liep door allerlij straten tot ik de naambordjes niet meer herkende.

Gisteren was ik hier immers ook in geslaagd, maar de route van gisteren verveelde me nu al, ik had behoefte aan wat anders dan straten, zijstraatjes, grachten of winkelstraten.

Om me heen kijken naar de mooie momumenten van Amsterdam viel mijn blik op een stukje park, het zag er van ver af mooi uit, er was een groen stukje gras, een prachtig bloeiende treurwilg en ik zag er bankjes staan, ideaal om mijn blikje fris te gaan drinken!

Ik had inmiddels al een uur gewandeld en na de drukke dag waren mijn benen behoorlijk moe geworden.

Alleen hoe kwam ik er?

In totaal waren er drie straten die deze richting op gingen, ik besloot te kiezen voor de straat waar de zon scheen.

Uiteindelijk was dit de langste weg, maar ach ik ben een ware optimist dit was goed om die extra kilotjes eraf te wandelen!

Eenmaal aangekomen liep ik over een pad bezaaid met kiezelsteentjes, er zat een oude man op een van de bankjes, hij keek me aan maar ik keek niet terug.

Ik liep door naar een cirkeltje van bankjes en ging aan het water zitten, zette de wagen op de rem en opende mijn blikje drinken.

Heerlijk was het, de zon scheen vollop in mijn gezicht, maar na twee slokken drinken begon Farid zich te vervelen en besloot het op het schreeuwen te zetten.

Toen ik opstond en de wagen voortduwde was hij weer stil.

Ik besloot terug te gaan maar was alleen een beetje de weg kwijt, en na 10 minuten lopen begon ook dat Farid te vervelen, ik had verwacht dat hij net als anders wel in slaap zou vallen..

Gelukkig maar dat ik het knuffeltje dat een muziekje afspeeld bij me had, ik trok aan het draadje en legde het naast Farid neer, hij was weer stil, maar deed geen moment zijn ogen dicht.

Gelukkig, ik had de weg naar huis gevonden en liep nu in de bekende Sarphati straat, in het gedeelte van het centrum.

De Sarphati straat is een lange straat die doorloopt tot Amsterdam zuid.

Ineens hoorde ik een bekende stem en dacht bij mezelf 'Waar ken ik die toch van?'

Een man stak over en naderde me, nog steeds herkende ik hem niet.

Hij was druk in gesprek aan de telefoon.

Toen hij me passeerde besloot ik in zijn gezicht te kijken, dit doe ik normaal nooit maar ik wist zeker dat ik hem kende, al gauw werd duidelijk waarvan, het was Dirk Taat!

'Wie?!' Zullen de meeste van jullie je afvragen.

Nou Dirk Taat, hij speeld Alex Luzack in ONM!

Ja ik moet toegeven dat ik graag naar deze soap kijk.

Dirk speeld sinds november een rol in mijn soap, hij speeld een vrouwenverslinder waar iedere vrouw helemaal gek op is!

Maar een echte domper.. Hij was amper 2 centimeter langer als ik, en ik val echt op mannen die een stuk langer zijn als ik zelf!

Misschien omdat ik zelf ook aan de lange kant ben..

We waren bijna thuis en Farid besloot in de wagen in slaap te vallen.. Echter 5 minuten na binnenkomst was hij al weer fris en fruitig om met mama te spelen! De boef..