Het aftellen is begonnen..

Het aftellen is begonnen..

Vanaf week 20 is voor mij het aftellen begonnen, alweer op de helft wat gaat dat snel joh, eerst tel je elke week op naar het moment 'Al bijna 19 weken!' hoor ik mezelf nog roepen, en als ik er nu dan bij stil sta dat het nog maar 10 weken is.. Gaan we pas echt aftellen! Net als oud en nieuw 10, 9, 8, 7, 6... alleen heb ik dit jaar hopelijk mijn kleine mannetje, het mooiste geschenk en inluiding van het nieuwe jaar, lieve Farid wie ik dan een kusje ga geven, maar dit jaar is ondanks de rottig nieuwjaarsviering toch heel goed geweest! Ik herinner met oud en nieuw nog heel goed, ik was thuis met mijn familie beter gezegd met de vrouwen. We keken tv en ik weet nog heel goed dat ik me zwaar verveelde, we hadden net de jaarlijkse ruzie's over eten achter de rug en konden eindelijk ontspannen, maar ja daar zat ik dan op de bank, af en toe keek ik naar buiten naar de jongeren die vroegtijdig vuurwerk afstaken en wenste ik eigenlijk dat ik daarbij kon zijn, tja dan flitst je kindertijd voorbij en zie ik mezelf nog staan met sterretjes in mijn handen en strikjes in mijn haren.. Iets later kwam het nieuwe liedje van Leaf langs op tv ''why's my live so boring'' en op dat moment paste dat echt heel goed bij mij. Ik had al tijden het gevoel dat mijn leven stil stond en doelloos was, ja ik had wel een doel voor ogen maar op de een of andere manier lukte me het steeds niet daar iets mee te doen en verder te komen, soms voelde het alsof de tijd stil stond. Ik had je niet gelooft als je me zou vertellen dat in 3 maanden tijd mijn leven zo zou veranderen en ik zo gelukkig zou worden,en mijn leven nooit meer 'boring' zou worden! Elke dag ben ik dankbaar voor dit mooie geschenk, hij vult mijn leven met liefde en hoop, hij is mijn reden om door te zetten, hij is mijn alles, mijn leven! Ik geniet van elk moment en elke dag van mijn zwangerschap, de zwangerschap verloopt in fase's, eerst tellen we de weken op en dan komt het moment van de bevalling steeds dichterbij. Ik voel me steeds sterker en klaar voor de bevalling, hoewel ik vaak tegen Farid zeg wanneer 'ie me zo hard schopt dat het lijkt alsof hij naar buiten wil komen, 'nog even geduld' en tegen mezelf zeg ik dit ook heel vaak. Straks zal ik niks anders doen dan mijn mannetje vasthouden en voeden als hij honger heeft, troosten als hij huilt.. Soms lig ik in bed en voel ik me buik als een gek op en neer gaan, ik kan er dan ook niet van afblijven! Dan leg ik mijn handen op mijn buik, net of ik hem omhels en denk dan 'Kon ik je maar even vasthouden en een kusje geven...' Maar dan geef ik een kusje op mijn hand en wrijf ik over mijn buik, geduld Serap geduld.. Het aftellen is begonnen, vanaf morgen kan ik beginnen bij 10...