Vanmorgen gingen we weer richting Düsseldorf voor de tweede follikelmeting.
Het baarmoederslijmvlies was van 4,8 naar 5 mm gegroeid en de follikel van 5 naar 6 mm. Er is dus veel te weinig gebeurd of zoals de arts zei bij het echobeeld: ze hebben er geen zin in....
We zijn vreselijk teleurgesteld en hadden zo gehoopt dat de follikel en het baarmoederslijmvlies mooi doorgegroeid zouden zijn maar nu is alle hoop weer in 1 x weg gevaagd. De arts zei dat hij niet meer verwacht dat er nog enige groei zal zijn en dat we ons erop in moeten stellen dat deze poging afgebroken moet worden. Dinsdag wil hij voor de zekerheid nog een echo maken om te kijken of er nog iets gebeurd is maar die kans is gering.
Verslagen zijn we weg gegaan en eenmaal buiten begonnen mijn tranen te stromen. We vragen ons af: waarom is het ons niet gegund ?
We hadden heel hard gehoopt dat het gebruik van het hormoon DHEA, een hogere dosis hormonen, een combinatie van hormonen en het korte behandelschema tot een beter resultaat zou leiden maar weer worden we met de neus op de feiten gedrukt. We vragen ons af: heeft het nog wel zin om door te gaan, hoelang houden wij dit vol ? Dit leven tussen hoop en vrees wordt steeds zwaarder en ik weet niet of ik het nog opgebracht krijg nog een poging te proberen.
Misschien wordt het nu toch echt tijd om te gaan inzien dat het er niet meer inzit voor ons maar deze gedachte is zo wreed, hard en pijnlijk dat ik er nog steeds niet aan wil.
Lieve meiden, hoe zwaar dit ook allemaal is, het is fijn dat jullie er altijd voor me zijn. Dat maakt het toch net iets draaglijker. Dankjulliewel.
Veel liefs van mij
reacties (0)