Startdatum IVF bekend

Lieve meiden,

Daar ben ik weer. Vorige week donderdag hebben we onze intake voor ivf gehad. Ik heb even de tijd nodig gehad om alles op een rijtje te zetten. We hadden verwacht algemene informatie over ivf te krijgen en het overviel ons behoorlijk toen ik ook al het behandelschema kreeg en een tas vol medicijnen. Achteraf natuurlijk hartstikke fijn omdat we nu weten wanneer we kunnen beginnen en we niet meer al te lang hoeven wachten maar op dat moment kon ik het allemaal totaal niet vatten. Het ging te snel voor mijn gevoel en bij thuiskomst voelde ik me erg verdrietig en in de war. Al snel werd me duidelijk waarom ik me zo voelde: het gevoel dat ons eindstation wel eens heel snel kan naderen, maakte me zo bang en verdrietig. We zijn nu 3 jaar bezig, hebben 3 miskramen gehad en hebben alle behandelingen stap voor stap doorlopen. Omdat ik 3 x zwanger ben geweest hadden we gedacht dat we nooit ivf nodig zouden hebben maar de werkelijkheid is helaas anders. Bij de start van de ovulatie-inductie met Clomid en Tamoxifen dachten we dat we binnen no time zwanger zouden zijn. De arts dacht dit ook. Toen dit niet zo was, hadden we onze hoop gevestigd op IUI en hoopten we dat hiermee onze grote wens eindelijk in vervulling zou gaan. Helaas was ook dit niet het geval en belandden we op de wachtlijst voor ivf, iets waarvoor ik altijd bang ben geweest.

Zowel de artsen als wij zelf weten dat onze kansen erg klein zijn; de kans is namelijk groot dat ik onvoldoende eitjes zal gaan aanmaken. Dit is reeds gebeurd bij IUI en vanwege mijn zeer kleine eicellenvoorraad en slechte kwaliteit eicellen is de kans groot dat dit nu ook gaat gebeuren. Daarom krijg ik de maximale hormoonstimulatie. We hopen dus heel hard dat ik genoeg eitjes aanmaak voor een punctie. Ik moet er niet aan denken dat onze poging afgebroken dient te worden omdat ik onvoldoende eitjes heb.

Ik ben woensdag begonnen met de pil en moet 1 mei starten met de Decapeptyl, 13 mei is de beginecho gepland. We vinden het enorm spannend.

We zijn realistisch en beseffen dat we misschien binnenkort uitbehandeld zijn maar we willen er ook voor de volle 100% voor gaan. De wonderen zijn de wereld niet uit en stel ik maak wel genoeg eitjes aan en er zit eens een goede eicel bij, dat verandert onze kansen en daar blijven we op hopen. Soms voel ik me erg schuldig dat we er ook rekening mee houden dat het misschien wel niet lukt maar ik denk dat het voor mij ook als een soort zelfbescherming werkt...De gedachte dat we begin juni mogelijk het advies krijgen om te stoppen met de behandeling is vreselijk en vaak ondraagbaar. Iets waar we zo lang voor vechten, waar we zoveel voor doen, wat ons hele leven in beslag neemt...stel dit is binnenkort zomaar voorbij. Ik kan me dat heel moeilijk voorstellen en ben bang dat ik dan in een gigantisch zwart gat val. Iets waar ik zo ontzettend bang voor ben gaat misschien gebeuren.....dat ik nooit mama zal worden.

Ondanks al deze heftige en dubbele gevoelens probeer ik kalm te blijven en alle energie te sparen voor de ivf en alles stap voor stap te bekijken. De ene dag lukt dit beter dan de andere dag. Ik probeer veel positieve afleiding te hebben en kijk ook enorm uit naar de komst van onze pup over twee weken.

Ik ben jullie dankbaar voor jullie steun en lieve woorden, ook dat geeft me de kracht om door te gaan.

Lieve meiden, ik wens jullie allemaal een heel fijn weekend toe.

Dikke knuffel van mij