Wat is wijsheid ??

Hier ben ik weer.....ik heb lang nagedacht of ik deze blog wel zou schrijven (uit angst voor negatieve reacties....) maar ik wil het toch met jullie delen en ik merk dat ik het ergens kwijt moet kunnen...


We hebben een pauze in ons traject genomen omdat ik erg slecht gereageerd had op de Clomid en me lichamelijk en geestelijk totaal opgebrand voelde door alle emotionele perikelen rondom onze kinderwens. Mijn hele leven lang heb ik last van depressies en angsten die telkens terug komen. Ik gebruik hier ook medicatie voor. Heel lang heb ik dan ook getwijfeld of ik een zwangerschap en een kindje wel aan zou kunnen. Na heel goed hierover nagedacht te hebben zijn we ervoor gegaan. We zijn er nu 2,5 jaar mee bezig en ik heb drie miskramen gehad. We weten nu dat ik alleen zwanger kan blijven als ik Clomid gebruik (anders heb ik geen goede eisprong en is mijn progesteron te laag waardoor het vruchtje niet goed kan innestelen). Vol goede moed ben ik in maart met Clomid begonnen maar al gauw werd ik er doodziek van....ook mijn depressie werd ernstig en we zagen in dat een pauze hard nodig was. In eerste instantie voelde ik een bepaalde rust door de pauze die we genomen hadden maar al gauw sloeg deze rust om in twijfel en besluiteloosheid......Ik voel en weet dat ik een kindje wil maar ik ben doodsbang voor alles wat er mis kan gaan; overal zie ik beren op de weg en ik weet niet meer goed wat nu wijs is om te doen.  De ene dag denk ik: waarschijnlijk is het beter als ik geen kindje krijg want stel ik kan het allemaal niet aan met mijn depressiviteit en angsten en de andere dag denk ik: we gaan ervoor en ik KAN het wel.


De beren op de weg zijn o.a. risico's ivm zwangerschap op latere leeftijd (ik word bijna 37), de risico's van het gebruik van anti-depressiva en bloeddrukmedicatie, de angst dat ik tijdens en na de zwangerschap erg depressief en angstig word, angst voor de heftige bijwerkingen van hormoontabletten, angst voor weer een miskraam en angst voor een gehandicapt kindje.......


Ik word gek van het gepieker en weet dat ik een keuze moet gaan maken; dat wil ik ook maar weer staat de angst me in de weg......


Vaak zou ik willen dat ik een kijkje in de toekomst mocht nemen zodat ik zou weten dat ik de goede beslissing neem maar helaas kan dat niet....


Bedankt voor het lezen van mijn blog.


Veel liefs van mij

486 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • Reian

    Heb je wel eens gehoord van de POP-poli's? POP staat voor psychiatrie obstretie en pediatrie. Ik ben op consult geweest voordat ik zwanger wilde worden en heb er veel aan gehad. Zij begrleiden vrouwen die psychische klachten hebben en zwangerschap. Misschien heb je er wat aan?

  • Foeksia

    Goed dat je dit met ons hebt willen delen. Ik kan niet de beslissing voor je/jullie nemen, dan kan alleen jij zelf door goed naar je gevoel te luisteren. Ik snap jou Clomid dilemma zo goed omdat ik veel herkenning lees in jou verhaal. Ik ben best gevoelig en op het moment dat ik Clomid slikte was het verre van gezellig bij ons thuis en zat ik regelmatig met de handen in het haar omdat ik mezelf kwijt raakte. Wat dat betreft reageer ik 1000% beter op het spuiten van medicatie. Als ik mag inhaken op jouw zorgen... het KAN altijd mis gaan heh, ookal gebruikt iemand geen medicatie en heeft iemand nog nooit een depressie gehad.
    Probeer niet te negatief overal over te denken, blijf in gesprek met jouw man en je vriendin/familieleden en volg je gevoel en vertrouw daar op, dan komt het allemaal goed!

  • Hartewens08

    Ik ben er van overtuigd dat je een geweldige mama zult zijn!!!!.
    Heb je wel eens gedacht om acupunctuur te doen? Ze kunnen je helpen om energetisch in balans te komen.

  • Lie

    Jullie vedienen ook een kindje. Iedereen is wel eens bang...ik ook! Maar ik weet dat je sterk genoeg bent om een fantastische moeder te worden.

    Veel liefs!

  • danika

    Goed dat je je blog hier zet, daar zijn we tenslotte voor, niet alleen maar voor blije babyverhalen...
    Ik ben er van overtuigd dat je een kindje zoveel moois te bieden hebt...het probleem is dat je die schakelaar zult moeten omzetten om daar toch tenminste een klein beetje in te geloven, wat vertrouwen in jou en je partner te hebben dat jullie supergoede ouders zullen zijn die heel veel voor hun kleintje overhebben, veel meer dan vele ouders die de kinderen maar vanzelf lijken te krijgen...veel nieuwe ouders zullen hun twijfels hebben...en gehandicapte kindjes kan iedereen op elke leeftijd en in elke omstandigheid helaas krijgen...denk niet dat je als je kinderen hebt alles zeker weet, alles goed zult doen en alles kunt voorkomen...dat kan niemand, een kind haalt op verschillende manieren je leven overhoop....kinderen hebben brengt veel emoties en onzekerheden met zich mee...probeer daar op te rekenen, anders leg je de lat voor jezelf te hoog en maak je jezelf onnodig ongelukkig...
    Ook nu tav je medische traject lijk je erg kritisch op jezelf, want ik ben niet mijn gehele leven bekend met klachten maar ben toch ook recent aardig onderuit gegaan van alle emoties, onzekerheden en behandelingen, net als zovele...dat ligt niet aan jou, dat is normaal in deze omstandigheden...je hebt al zoveel meer doorstaan dan vele die kinderen willen. Overweeg andere medicatie, clomid heb ik wel meer ellende over gehoord, en overweeg toch een gesprek bij een POPpoli in jouw regio, die hebben als het goed is dagelijks met vragen zoals de jouwe te maken...
    Persoonlijk denk ik dat je er spijt van zult krijgen als jullie er niet voor gaan, het in ieder geval geprobeerd hebben...jullie wens is sterk, dat is een gevoelsmatige keuze, daar kun je wel proberen tegenop te redeneren maar dat geeft alleen maar een hoop gepieker, want je wens gaat er niet mee weg...

  • surroKIWIbaby

    Och meis toch! Piekeren doen we allemaal hoor, en als je (ik) dan achteraf terugkijk, was het weer nergens voor nodig en komt t toch allemaal wel weer goed. Ik hoop dat je er voor jezelf uitkomt en bedenk je dat geen enkele moeder altijd 100% weet wat ze doet of weet waar ze aan begint. Je roeit toch met de riemen die je hebt en als je dan om je heen kijkt en ziet dat je 'maffe overbuurvrouw' het redt, dan red jij het ook meis, zekerweten! En er is altijd nog bb om te vraag-maar-raken Is er niet een ander soort Clomid min de bijwerkingen? Sterkte meis, je kunt het! XX

  • .FamilyFirst

    Ik denk dat je het ook kan hoor, een kindje is gewoon niet altijd even makkelijk , het is best zwaar soms maar daarvoor krijg je ook zoiets moois voor terug en als je naar je kindje kijkt dan weetje waarvoor je het allemaal doet, ik zou wel hulp of iets proberen te zoeken voor je angsten, maar zou ook je wens voor een kindje proberen te vullen, en ik weet zeker da alles Goed komt met je, succes iig!!

  • Yvje1977

    Kun je niet én gaan werken aan jezelf en je angsten middels hulp/ begeleiding én ondertussen verder gaan met jullie kinderwens? Ik ben er van overtuigd dat je het beide verdiend Succes in ieder geval