Mama!

Visioenen had ik, van mooi weer; een lekker zonnetje met een klein briesje. Van boeken die ik heerlijk kon gaan lezen terwijl de kleine man zijn dutje deed en als ik liefdevol opzij keek zag ik mijn vent lekker met zijn iPad spelen. Bos om ons heen, rust, de stress ver weg achtergelaten in de grote stad.
Visioenen had ik, van lachend het zwembad inlopen met de kleine man op mijn arm, voor het eerst in chloorwater, een beetje angstig, maar daarna lachend en spetterend in het water, terwijl papa aan de kant staat te filmen.
Visioenen had ik, van 's avonds genieten van onze privé sauna, met af en toe een pauze voor een slok rode wijn.
Visioenen had ik, van 's morgens heerlijk met een kopje koffie de krant weer eens lezen.
Visioenen had ik, van volledig uitgerust terugkomen van een weekje vakantie.
Maar ja, dan hadden we maar niet in Nederland moeten blijven, en al helemaal niet naar Center Parcs moeten gaan.....

Wij waren allebei Center Parcs maagden, nooit eerder geweest en geen enkele andere ervaring met bungalow parken. Maar ja, als je een kleintje krijgt, word je plotsklaps overspoeld met aanbiedingen links en rechts, en alles is natuurlijk even leuk voor je kindje.
Zo ook als ik de aanbieding krijg van de Jonge Gezinnen Pas. Ik heb die pas, omdat me korting werd beloodf bij kleertjes.com enzo, waar ik uiteindelijk nog niets heb gekocht...maar dat terzijde. De aanbieding van JG biedt 50% korting op een verblijf in CP. En tja, als je een baby hebt, dan moet je ook naar CP. Want dat is leuk. Want daar is zoveel te doen voor de kleintjes. En wij kunnen wel een weekje rust gebruiken.

Zo gezegd, zo gedaan, we boeken een midweek in De Huttenheugte in Drenthe.
Ik zit nog wat dingen te checken op de site en ik snap de informatie niet. Wij hebben een huisje geboekt voor 4 personen en volgens de website zijn er 2 slaapkamers, is er ook een kinderbedje, maar is er op geen van beide slaapkamers ruimte voor een kinderbedje. Ik bel de Center Parcs hotline voor info, want waar moet ik dan dat bedje zetten? De dame informeert me, dat je wel een kinderbedje op de slaapkamer kunt zetten, maar dat er dan geen ruimte meer is, om erlangs te lopen. Aha. Nou ja, dat is niet zo erg, want we hebben toch 2 slaapkamers. En de box, waar staat die? Nee mevrouw, het kinderbedje dat in het huisje staat, kunt u óók gebruiken als box. Oh, hmm, maar ik heb nog allebei nodig. Dat zou dus betekenen, dat als ik de kleine in de box wil laten spelen, dat ik hem weer in het bedje moet leggen in de slaapkamer. Of ik moet dat ding steeds verplaatsen. Ik ben blij dat ik gebeld heb, want we besluiten iig ons eigen campingbedje toch ook maar mee te nemen (evenals de rest van de huisraad). De auto gepakt en we vertrekken richting Drenthe. Zoals gezegd, hebben wij geen ervaring met CP of soortgelijken en wij stonden dan ook een beetje raar te kijken, toen wij om 14.30 uur aankwamen en het park nog niet op mochten! Hup, naar het parkeerterrein, om 15.00 uur is inchecktijd. Huh? En nu? Wachten maar...
Met de maxicosi op de bestuurdersstoel en ik op de bijrijdersstoel geef ik de kleine man zijn fruithap en wachten we tot we door mogen rijden. Klokslag drie uur gaan de poorten open en gaan we in file-vorming het park op. Het eerste dat me opvalt, zijn de vreselijk deprimerende kleuren waarin de huisjes zijn geschilderd. Jeetje, wat een droefenis. 'Nou ja, wij hebben een 'vernieuwde VIP' bungalow besteld, die van ons is vast in een frisse witte verflaag gezet', denk ik nog, als we verder het park op rijden. Maar de huisjes blijven overal die gelige, oude, smoezelige kleur. Wellicht een soort schuttingkleuren in het bos?
Aangekomen bij ons huisje haal ik meteen de bed/box uit de berging en zet hem op. Maar na enig puzzelen in de slaapkamer wordt duidelijk dat we het CPbedje gaan gebruiken als bedje, want ons campingding past niet tussen het bed en de muur. Wat zijn die slaapkamers klein! Je zou toch denken, dat in een park waar eigenlijk alléén maar gezinnen met kinderen cq. baby's komen, dat er wel wat meer ruimte zou zijn.
Ook van de woonkamer word ik niet heel blij. In plaats van dat er met gezellige kleurtjes is gewerkt, staat er een bruine bank, zijn de gordijnen een soort geel/bruin en heb ik het gevoel dat ik in de jaren '70 ben beland. De badkamer is wel gaaf, met een bubbelbad en een eigen sauna! Yeah!
We hebben ook een supermooi uitzicht, over het meer heen, en de eendjes wandelen al op ons terras.
Mijn vent gaat naar Coevorden om boodschappen te doen, want er is natuurlijk niks in huis. Ik 'check nog even in' op FB en ga de hele boel uitpakken. Dat is ook meteen de laatste keer dat ik internet kan gebruiken.
Als de boodschappen gedaan zijn en de kleine man weer wakker is het alweer tijd om te gaan eten. We lopen dwars over het park, door het bos heen, naar de Market Dome. Helaas zijn de winkeltjes al dicht en gaan we naar het buffet restaurant. We hebben een arrangement geboekt, waarmee we 2 avonden hier eten, 1 x pizza en 1 x grill. We geven eerst de kleine zijn potje Olvarit voordat we zelf toeslaan op het buffet. De kwaliteit is ok. Niet uitstekend, ook niet slecht. Na mijn voorgerecht zie ik dat de kleine man met iets anders bezig is en pak ik de verschoningstas. In het damestoilet is een verkleedkussen. Op zijn rug liggen is sinds meneer kan draaien niet meer leuk en zodra ik hem neerleg, rolt hij naar z'n buik. En dan zie ik het...ik doe zijn shirtje omhoog en zie een grote, natte, bruine vlek halverwege zijn rug op zijn rompertje....oh..my...god.
De strijd brandt los. Ik kleed hem uit, heb 2 verschillende plastic zakjes openstaan (eentje voor de luier en de zes miljoen doekjes die ik nodig heb om hem schoon te maken en eentje waar zijn vieze romper in gaat) terwijl de kleine continue op zijn buik probeert te rollen en de kraan aanzet. En ik weer uit. En hij weer aan. Het zweet gutst me van m'n voorhoofd. Ik heb geen schone romper bij me, dus zonder romper, in zijn blote bast, loop ik na 20 minuten eindelijk weer het restaurant in. Mijn vent ziet de kleine en begint te lachen, want die weet al hoe laat het is. Pfff...de volgende luier is voor jou! We leggen de kleine lekker in de wandelwagen en hij valt heerlijk in slaap na zijn flesje, waardoor wij nog even kunnen genieten van ons hoofdgerecht en een drankje.
Uiteindelijk verschonen we iedere dag zo'n 7 tot 8 van zulk soort luiers....van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Het blijkt dat er een tandje doorkomt. Welja, net waar je zin in hebt op je vakantie.

De volgende dag is het zover. We gaan naar het zwembad! Voor de eerste keer zwemmen met onze kleine man. Spannend hoor! Het avontuur begint al in het kleedhok, waar we om de beurt de kleine in de gaten houden terwijl wij ons omkleden. Luiertas, rugtas, handdoeken, zwembandje, wat een gezeul. Even onder de warme douche en dan het zwembad in. Mijn vent staat langs de kant met de videocamera, zoals het een model-vader betaamt natuurlijk en ik loop langzaam het water in. De kleine man kijkt angstig om zich heen en trekt een pruillip. Als zijn grote teen het water raakt begint hij kei-hard te huilen. Yikes! Het altijd zo makkelijke mannetje, die altijd alles leuk vindt, is nog geen fan van het water bij het eerste contact. Ik laat hem drijven en speel wat met hem, terwijl hij het hele zwembad bij elkaar krijst. Hmm, dit gaat niet helemaal zoals in m'n visioen. Na een paar minuten houd ik het voor gezien en ga ik naar de kant. Dan maar het babybadje proberen, zonder zwemband. Nope, ook niet leuk. Dan maar terug naar ons tafeltje, waar ik een lekkere handdoek om hem heen sla en hem een crackertje geef. Hij is gelukkig weer stil. Vriendlief gaat Aquamundo even verkennen en ik blijf met ons ventje zitten. Dan wordt het toch stilaan tijd voor zijn boterham en fles. We besluiten hem maar eerst daar de fles te geven, en dan terug te gaan naar het huisje voor zijn boterham. Shit....fles vergeten in het huisje! En in de winkel zijn ze uitverkocht. In plaats van dus lekker rustig voeden, racen we terug naar een kleedhokje (afdrogen, aankleden, alles weer inpakken) en gaan we terug naar het huisje. We geven hem gauw z'n boterham en z'n fles en leggen hem voor zijn dutje op bed.
We eten zelf ook wat en installeren ons daarna op de bank. Het is niet echt weer om buiten te zitten, maar we hebben een grote tv en besluiten om even de tijd te doden tot de kleine weer wakker wordt, want dan moeten we wéér boodschappen doen, want we missen toch nog wel een hoop dingen in het huisje. Wij als CP-maagden, hadden het niet tot ons door laten dringen, dat er écht niets in zo'n huisje aanwezig is. We krijgen wel de broodjes aan huis geleverd (de VIP service), maar ja, daar komt natuurlijk niets bij. En helaas pindakaas: de krant, die ook tot de VIP service behoort, wordt niet aan huis gebracht, die moet je zelf gaan halen. En de winkel gaat pas om 10.00 uur open, als je al lang en breed aan je dagprogramma bent begonnen.
Ik pak mijn telefoon en open FB. Maar er gebeurt niks...geen wifi, dat snap ik, maar ook geen 3G! Geen digitale krant dus, geen FB en ook geen What's App berichten (dan maar genieten in het bubbelbad!). Ik vond het al zo verdacht stil. Bij navraag blijkt dat je wel voor een wife code kunt betalen, maar dan kun je die maar op 1 apparaat tegelijkertijd gebruiken! Wij, met 3 mobiele telefoons tussen ons, en een iPad, kunnen dus niks en ik word lichtelijk recalcitrant als ik de prijzen van de wifi hoor. Dan maar niet, ook lekker rustig :)
's Middags naar Coevorden en we winkelen wat. Best een schattig dorpje. Als we terugkomen, is de dag alweer voorbij en is het tijd om te gaan eten. Pizza en pasta vanavond. Het eten is prima te doen hier en rond half negen gaan we terug naar het huisje. De kleine is wat onrustig en wij willen voetbal kijken. Ik haal uiteindelijk de eerste helft niet eens, ik val voor de tv in slaap....

Inmiddels is het alweer woensdag, op de helft van onze vakantie, en geen van mijn visioenen is nog uitgekomen. Voor vandaag staat er iets bijzonders op de planning: babyzwemmen! Ik had er zo naar uitgekeken, maar de ervaring in het zwembad de dag ervoor stemt me niet erg hoopvol als ik weer met die kleine het water in moet. Een half uur voor de reguliere openingstijd van het zwembad staan er 16 moeders en vaders met baby's te wachten bij de ingang. Er is geen herrie, er zijn geen golven en ik loop rustig met de kleine op mijn arm het water in. Heel even begint hij weer met een pruillip, maar zodra we een liedje beginnen te zingen begint hij het zowaar leuk te vinden! Jaaa, eindelijk! Een lachende, spettende uk in het water! Na een half uurtje neem ik de camera over en gaat vriendlief met de kleine het water in. Koppie onder! Dat vindt 'ie minder leuk, maar huilt gelukkig maar eventjes. Na het ophalen van zijn spetterdiploma gaan we voldaan richting de kleedhokjes. De auto staat al op het parkeerterrein, want we gaan door naar Emmen, even eten en naar de dierentuin. Nog voor we de Market Dome zijn uitgelopen richting de auto, is de kleine al in slaap gevallen in zijn maxicosi, volledig gespendeerd van zijn eerste zwemles. Wat een heerlijke aanblik :)

Emmen is fantastisch. Het is prachtig weer en de dierentuin is echt een feest! Schitterend park, waar je dichtbij de dieren kunt komen. De kleine geniet ook, zit bij papa op zijn nek en kijkt zijn ogen uit.

De volgende ochtend staat er weer iets spannends op het program: babymassage! Ik heb dat nog nooit gedaan met hem en ben heel benieuwd hoe hij dat gaat vinden, want hij is nogal beweeglijk en stilliggen is niet zijn ding :S
Het is best leuk, maar ik zou niet weten hoe ik dit 3 keer per week (zoals ons wordt geadviseerd) in ons schema gepast krijg. Nou ja, maakt ook niet uit, het was een leuke ervaring!  De auto staat alweer klaar en we gaan de grens over richting Duitsland. Een dagje Nordhorn staat vanmiddag gepland. Gelukkig weer mooi weer en we genieten van een heerlijk bakkie koffie met Duitse broodjes en later gebak. Leuk dorpje, beetje pittoresk, heel Duits en vol met Nederlanders :)
Nog even langs de apotheek, want met het mooie weer heeft ook mijn hooikoorts zijn intrede gedaan en ik nies me een ongeluk en krijg geen lucht, maar met een pilletje en een spray op zak gaat het al weer beter en we hebben een fijne middag.
De vieze luiers van meneer blijven overigens ook onverminderd doorgaan, de hele dag door, iedere dag...

Onze laatste avond, in het grill restaurant. Het meisje dat ons bedient is niet de snuggerste en wenst ons geloof ik 5 keer een plezierige avond toe. Heeft ze nou niet door, dat ze het steeds tegen dezelfde mensen zegt? Het eten is wel ok, maar het 'Grand Dessert'  is een flinke tegenvaller. Het bestaat eigenlijk uit alle toetjes van de kaart die als een onsamenhangend geheel op een bord zijn neergekwakt. Heel jammer.

Intussen ben ik nog niet 1 x in de winkeltjes geweest, want die gaan allemaal pas om 10.00 uur open, als onze programma's al zijn begonnen voor de dag, en gaan om 17.00 uur weer dicht, terwijl wij pas om 17.30 uur komen voor het eten. Ik weet niet wie dit verzonnen heeft, maar erg commercieel is het niet. Ik vestig mijn hoop op de laatste dag. We moeten sowieso om 10.00 uur het huisje uit zijn en dan willen we nog even gaan zwemmen, voordat we onze reis richting Randstad gaan beginnen. De mei-vakantie begint vandaag en we willen geen risico lopen dat we in de file vast komen te staan.

Het weer laat ons in de steek vandaag. Het is koud, nat en grijs. Vriendlief is begonnen met het inpakken van de auto en ik draag koffers en tassen aan. Als ik met het vuilnis naar buiten kom, zie ik hem de achterklep van de auto dichtslaan...en op hetzelfde moment zie ik mijn achterruit in tienduizenden stukjes spatten. Ik sta aan de grond genageld met mijn mond open...dit ga je niet menen! Ik heb de mazzel dat ik in een leasebak rijd en ik neem dus contact op met de hulptroepen. De Autotaalglas wordt gealarmeerd en zij hebben dispensatie om het park op te komen, dus we hoeven gelukkig de auto niet te verplaatsen. Ik maak de rest van het huisje leeg en pak de kleine man in. We kunnen hier niet blijven. Ik ga met hem naar het zwembad, terwijl vriendlief met een paraplu boven hemzelf en de achterbak blijft staan. Arme vent, hij heeft zo ongeveer anderhalf uur gestaan. (De service van Autotaalglas was overigens super!)

Ik ben intussen in het zwembad en elke moeder die weleens is gaan zwemmen met haar kindje weet (wat ik nu ook weet, maar toen nog niet) dat je eigenlijk meer handen nodig hebt.... Hij blijft niet liggen op het aankleedkussen (hij kan nog niet alleen staan), maar ik moet toch ook mezelf uitkleden, dus dat moet met 1 hand. Ik kan niet hem dragen én alle tassen, die in de locker moeten. Dus dat moet in 2 keer. Intussen ben ik mijn telefoon kwijt en moet ik alle zakken en vakjes nalopen. Wanhopig ben ik, en ik heb het warm. Een andere moeder, die mijn wanhoop schijnbaar herkent, schiet te hulp en belt mijn nummer. Gelukkig, ik hoor hem en kan hem zo makkelijk uit de tas vissen. Ze houdt de kleine in de gaten terwijl ik alles weer in de lockers stop. Heldin die vrouw!

Ik badder nog even lekker met de kleine en geef hem een boterham met banaan en een lekker flesje erna. Dan komt vriendlief ook nog, mijn auto heeft een provisorische ruit, en na nog een snelle duik gaan we weer naar de kleedkamers, want het is bijna tijd om te gaan.

Het regent pijpestelen, ik heb anderhalf artikel in de kranten gelezen die we kregen, ik heb geen enkel boek aangeraakt dat ik bij me had, niet in de sauna gezeten en ben al helemaal niet stress-vrij en relaxed. Ik zal blij zijn, als ik onze kleine man thuis weer lekker op zijn speelkleed kan leggen, want doordat er mieren in het huisje waren en we hem dus niet op de grond wilden leggen en dat in de restaurants sowieso niet deden, heeft hij werkelijk waar de hele week danwel in zijn maxicosi, wandelwagen of in een kinderstoel gezeten. Het park an sich is niet slecht, maar als je alleen een baby bij je hebt, is er, afgezien van het babyzwemmen en -massage, eigenlijk niet zoveel te doen. Voor Plopsa is hij te klein en de speelhoekjes in de restaurants zijn ook voor oudere kindjes. Kleuren en op een bankje zitten kan hij natuurlijk nog niet.
Jammer, wellicht hadden we dit zelf ook wel kunnen verzinnen, maar de parken worden als zó baby-vriendelijk omschreven, dat het niet in ons op is gekomen, dat er niet zoveel te doen valt.

Inmiddels is hij 11 maanden en brabbelt hij erop los. Ik vind het om te gillen! Volgens vriendlief hoor ik wat ik wil horen, maar hij zegt het toch echt: MAMA! (amamamamama, ok, dat zegt hij ook, maar ik hoor toch echt mama :D) Hij is begonnen met staan langs de tafel, stoelen, in bed, box en smijt nu al zijn speeltjes over de rand heen de box uit :)

Qua ziektes hebben we al een behoorlijke spaarkaart: had hij voor de kerst RS en een longontsteking (antibiotica); in januari had hij de zesde ziekte, buikgriep én een dubbele oorontsteking (weer antibiotica) in 1 week..., met Pasen had hij een luchtweginfectie (nóg een antibioticiakuur, die uiteindelijk geen zin had, omdat het viraal was) en momenteel is onze kleine man een krentenbol...jawel: de waterpokken! We hadden zo gehoopt dat hij het niet voor zijn eerste levensjaar zou krijgen, maar helaas, afgelopen vrijdag begonnen er wat rode vlekjes en inmiddels zit hij met name in zijn gezicht en op zijn lijfje onder. Zo zielig :(

Al met al topdrukte dus: tussen werk, ziektes, het kdv en de schaarse vrije tijd schieten de blogs erbij in.
Wel geniet ik met volle teugen van kleine Casper. Aan het einde van deze maand wordt hij 1. On-ge-lo-fe-lijk hoe snel dit jaar gegaan is. Ik kan er echt met mijn verstand niet bij! De taart is besteld, de slingers zijn in huis en het feest kan beginnen!

Lieve dames, ik ga eens onder de douche springen en nog wat van de dag maken.
Ik wens jullie allemaal nog een fijne zondag!

Liefs,
Spookje

Oh, en met broer en schoonzus gaat het ook goed, nog maar 2 maandjes te gaan! Ze krijgen een meisje!!!