Stephen King
Ik ben gek op de boeken van Stephen King. Heerlijk die thrillers, de actie, het mysterieuze en het enge, het verschil tussen goed en kwaad en de mogelijkheden die zich tussen hemel en aarde bevinden. Ja, die Stephen King, die kan er wat van!
De afgelopen maand voelde mijn leven net als zo'n thriller van The Master, met alle actie van dien.
Het begon met de mysterieuze vroeg-springende eitjes, die volgens de berekeningen van BB toch echt op zondag moesten komen, maar ik al op woensdag naar een smiley op het schermpje van mijn ovulatie testje stond te turen.
De 2 "verplichte" Gamma bezoeken (want waar doe je anders die ovu-testjes voor?) maar die zeer de moeite waard waren...(we zijn er gelukkig wel in geslaagd het klussen leuk te houden, ondanks de "stress")
Zo'n beetje 1 dag na eisprong, of misschien wel tijdens, de 65e party van moeders, waar ik me tegoed heb gedaan aan toch wel een half pakje sigaretten en een paar glazen wijn. Spanning en sensatie! Want ja, doe je het niet krijg je a) vragen en b) je weet niet eens of je wel zwanger bent. Je kunt daarna je leven nog 8 maanden "on hold" zetten qua alco en nico, maar nu al geheelonthouder worden leek me geen plan.
Daarna waren er natuurlijk de overbekende steekjes (ik zweeeeeer je, het is gelukt!) en plopjes (hmmm, nee hoor, dit heb ik elke maand, we gaan naar de volgende ronde) en pijntjes (ik weet het niet meeeeeeeer!!!!!!!!!!).
Volledig in de overtuiging was ik inmiddels, dat ik naar ronde 5 moest. Ik voelde niks, mijn borsten werden niet groter, ik eet normaal, slaap normaal (nou ja, voor mijn doen) en voel eigenlijk niets raars. Of eigenlijk helemaal niets.
Vorige week zondag moest ik naar Spanje voor een werkbezoek. Maandagavond laat weer terug.
Ik lag pas erg laat in bed, maar moest de volgende dag gewoon weer werken. Ik was duizelig. Dat voelde niet goed.
Vervolgens werd ik van de week 's nachts wakker met een loopneus. Ik voelde echt zo'n straaltje uit mijn neus lopen. Ik wist dat er nog een pyjama-shirt naast mijn bed lag dat de was in moest, en het was veeeeeeel te donker om op te staan, dus ik veegde -heel charmant- mijn neus aan de pyjama af. Groots was mijn verbazing toen ik een bloedneus bleek te hebben.
And that's not me! Ik ben niet iemand die vaak bloedneuzen heeft...kan me eigenlijk helemaal niet herinneren ooit zomaar een bloedneus te hebben gehad :S Mysterieus!
Tja, inmiddels hebben we natuurlijk allemaal wel genoeg over symptomen gelezen om te weten dat duizeligheid en bloedneuzen daarbij horen. Maar de rest dan?
Ook ik doe natuurlijk mee met het oh zo fameuze broekjeloeren en mezelf betasten (zijn ze al groter? doen ze pijn?) en zo ben ik de afgelopen dagen doorgekomen.
Dan: NOD, gisteren, bijna de climax van de thriller die Ronde 4 heet (jammer alleen, dat je bij deze versie niet meteen even kunt spieken op de laatste bladzijde!)
Niks, geen Bitch te zien! En, nog beter, mijn boobs doen zeer! Zou het dan toch....?
Voor NOD wordt niet getest hier, maar gisteren had ik geen test in huis. Vandaag dus maar na werk even naar de apotheek gereden (moest ook nog iets anders halen, vandaar geen kruidvat-run). "Heeft u ook een zwtest van Clear Blue?" "Nee, predictor of eigen merk." Hmmm, dat zijn allemaal van die dingen met "streepjes"...
Nou weet iedereen die wel eens een blog van mij gelezen heeft, dat ik een bloedhekel heb aan streepjes. Die kutdingen zijn gewoon vaak te vaag. En ik wil duidelijkheid.
"maar voor de predictorstick hoeft u niet tot morgenochtend te wachten, die kunt u de hele dag door gebruiken." Kruidvat is toch al dicht en tot morgenochtend wachten is ineens geen optie meer. Doe mij die Predictor maar!
Vriendlief komt thuis en we eten. Ik moet als een idioot naar de wc, maar moet nog even wachten.
Ja schat, ik ga het echt doen nu. Vooruit, "go pee on a stick" zegt hij. Mijn schatje.
Ik leg de stick op tafel en de tv gaat uit. We moeten nog even wachten en zitten heerlijk in elkaars armen al zoenend op het vonnis te wachten.
"We gaan kijken", zeg ik. We leunen samen naar voren en...
IK ZIE STREEPJES!!!!!!!!!!!! "JA!" gil ik! Het is gelukt!!
We zoenen en ik huil...
Na een miskraam in mei, 2 maanden niet mogen proberen en 4 "echte" rondes verder is het dan nu eindelijk zover: Ik ben zwanger :D
En even voor de duidelijkheid: ik hou nog steeds niet van streepjes, maar deze vond ik toch wel stoer!
Liefs
x
reacties (0)