Zoals een aantal al in mijn vorige blogs hebben gelezen, was ik tegelijk samen met mijn zusje. Wel was zij zo'n 3 maanden verder dan ons. Vorige week was het dan eindelijk zover. Wij zijn trotse oom en tante geworden van een meisje! Na ruim 20uur is zij ter wereld gekomen en moeder en dochter maken het goed, oh en papa trouwens ook hoor haha. Leuk om te zien hoe mijn zusje zo veranderd is in die afgelopen tijd. We hebben best wat struggles gehad en ik vond het echt niet altijd leuk om samen met haar zwanger te zijn. Het leek wel alsof zij het altijd beter wist. Als ik ergens last van had, was het direct ja hoort er bij. Uhm, flauwvallen door medicatie en een bloeddruk die enorm hoog was bij 14 weken. Oke, hoort er bij. Prima. Dat wij te horen kregen dat wij een Kleine Meneer krijgen was haar eerste reactie, oh een meisje had beter geweest. Dus ja het liep niet allemaal even soepel. Ik heb het inmiddels naast me neergelegd en probeer zo nu en dan even langs te gaan om te kijken hoe het met de kleine gaat. De kraamzorg doet gelukkig niet moeilijk als er na haar bezoek nog 1 iemand langs komt. Dus wisselen kersverse opa, oma en tante het even af. En nee niet allemaal op 1 dag natuurlijk. Want ja regeltjes regeltjes. Gevolg is wel, dat Grote Meneer haar dus nog niet heeft gezien en die is ook razend benieuwd! Maar komt vast snel goed!
Ondertussen rommelen wij lekker door. Morgen alweer 28 weken! Het lijkt steeds sneller te gaan. Grote Meneer is hier inmiddels ingetrokken, wat wel even wennen is hoor. Zo kunnen we nog even wennen aan het samenwonen met elkaar voor de Kleine Meneer er straks is. Gelukkig is zijn werk nog steeds op locatie en niet vanuit huis. Ik zou ook niet weten hoe hij een heel distributiecentrum mee zou moeten nemen. Dus dat maakt het wel fijner. Extra handje in het huishouden wat hij ook niet erg vindt om te doen, waardoor ik soms wat meer kan rusten. Want ja, de vermoeidheid was weg, maar is gewoon weer terug gekomen, helaas. De intake met de kraamzorg is geweest, kraampakket is binnen, en de klossen etc komen eind van deze maand. Het wordt allemaal steeds echter zo! Maar vind het echt wel heel spannend! Nog zo’n 12 weken op de teller en dan kunnen wij onze Kleine Meneer echt ontmoeten. Gelukkig hebben wij hem 1,5 week terug nog even via 3D kunnen zien tijdens de echo die ik kreeg na de suikertest. Die overigens helemaal goed was en me alles mee viel. Ja het wachten was wat saai, maar aangezien mijn zusje ook niet veel meer kon, hebben we lekker online samen een spelletje gedaan haha. Wat hebben we gelachen bij de 3D echo. Het zwaaien, gapen, glimlachen van de kleine en uhm ja Kleine meneer liet ook wel even duidelijk zien dat hij nog steeds een jongen is. We zien veel van de Grote Meneer terug in hem, zoals zijn kaak en neusje. Daarna zijn we nog even naar mijn schoonouders geweest en die hebben baby foto’s gepakt van Grote Meneer. Het is nu al bijna een kopietje! Zo tof om dat te zien. Deze week staat de groeiecho gepland. Helaas mag Grote Meneer niet mee naar het ziekenhuis als ik controle/echo heb. Maar inmiddels went dat wel een beetje. Al balen we er wel van.
Hoe gaat het bij jullie? Moeten jullie de afspraken in het ziekenhuis ook alleen doen?
reacties (2)