Hoi Lieve damens en heren natuurlijk ook,
Daar ben ik weer eens bijna een half jaar terug dat ik mijn vorige blog schreef. Op veel van mijn blogs kreeg ik de vraag hoe ik zo positief kon blijven. Ondanks ons lange en moeilijke gevecht. Het makkelijkste antwoord is Chillme is mijn second name;)
En ik geloof gewoon in positiviteit dat dat je verder brengt. Of in iedergeval dat negativiteit je niet verder brengt. (al snap ik ook echt dat de moed je in de schoenen kan zakken dat je niet weet wat te doen, dat de spanning teveel wordt etc).
We hebben drie jaar geprobeerd voor onze kleine frummel en moesten toen noodgedwongen stoppen. Die stop heeft ons ook veel moois gebracht, studie, banen wissel etc. Uiteraard ging het ook gepaard met veel ziek zijn maar ja dat was ik in die drie jaar ook. En gezien ik niet weet hoelang ik te leven heb kan je maar beter genieten van elke minuut en elke dag. Nee inmiddels is mijn levensverwachting bijgesteld JA ECHT WAAR.! Mijn vechten is niet voor niks geweest, vechten voor dat kleintje vechten voor mijn gezondheid etc. Wat vechten is weet ik heel goed. (al voelt dat in deze oorlogstijd best dubbel kan ik je vertellen want die manier van vechten ken ik gelukkig niet).
Voor nu ziet alles er qua kinderwens positief uit. Tegen de zomer mag ik gaan wisselen naar medicatie waarmee we weer zwanger mogen worden. (best eng kan ik vertellen want dat zijn minder goede medicatie). Ik zal uiteraard onder strikte controle blijven. Maar we hebben weer zicht op onze wens., en daar heb ik best even minder goede medicatie voor over. Ons smurfje komt er echt wel. Wanneer weten we niet. Maar alle liefde is er nog steeds. NOU NEE alle liefde voor die kleine smurfje is alleeen nog maar groter geworden! kon dat? JA ZEKER dat kon. Ik heb eigenlijk haast medelijde mocht dat kleintje er komen. Kan hij of zij die hoeveelheid liefde wel aan die wij hebben? ;) vast wel toch. This tenslotte dan een kind van ons.
Haha nou okay dit is weer een verhaaltje van mij.
Stay strong iedereen
Liefs smufje
reacties (13)