Mag ik even klagen?

De titel zegt het al, dit word een klaagblog!

Vrijdag hebben we onze termijn echo gehad en volgens de grote van onze mini staan we vandaag om 12.2.
Yes de twaalf weken grens is bereikt! En ik kijk echt halsreikend uit naar het moment dat de hormonen beetje settle in me lichaam!
Toen ik aan de pil was had ik ontzettend last van moodswings en was ik een stuk chagrijniger dan ik zou willen zijn.
Nu ik zwanger ben heb ik dat weer helemaal opnieuw!! Niet tof voor vriendlief, of de rest van me omgeving. Maar zeker ook niet voor mij!
Voel me helemaal niet mezelf en baal daar ontzettend van!! Afgelopen weken heb ik ook echt al paar keer gezegd, dit nooit meer.. kom ik wss vanzelf op terug hoor want heb altijd een wens voor twee wondertjes gehad.
Daarboven op kreeg ik van de week eerst nog een buikgriep en de uitslag van me bloed met een laag b12 gehalte.
Nou lees ik op internet dat je van een laag b12 gehalte ook aardig in de war kan raken dus hoop dat als dit weer is aangevuld ik me toch wat beter ga voelen!

Verder mag ik echt niet klagen hoor! De misselijkheid is zo goed als verleden tijd en ik slaap gelukkig weer heerlijk door..
Maar toch, dat niet jezelf voelen door hormonen, dat knaagt zo ontzettend aan me!!
13 april weten we wat voor geslacht we mogen gaan verwelkomen en dan wil ik in het kamertje gaan rommelen..
Hoop dat ook dat helpt zodat ik me ei beetje kwijt kan🙈

Sorry lady’s moest echt heel even ongegeneerd klagen..
fijne avond verder🥰