Ik wil dolgraag een tweede kindje. Men man en ik hadden besproken dat we in september een poging gingen wagen en in die tussentijd zou ik wat afvallen.
Inmiddels ben ik wat afgevallen maar ook weer terug in het oude patroon vervallen. Door een gebroken teen en een zieke dochter kwam de emotie eter weer ten aanval en nam het roer weer over. Volgende week heb ik weer wat regelmaat en dan weet ik zeker dat het gezonde eten makkelijker op te pakken is.
Maar nu wil ik niet meer wachten tot september. Waarom niet nu gewoon meteen stoppen met die stomme condooms? Ik kan alles bespreken met mijn man maar ik vind het zo moeilijk om te zeggen goh schat zullen we deze maand al een gokje wagen.
Stel dat ik een miskraam krijg of het niet zomaar lukt. Dan heb ik weer een maand ' extra'. Mijn hersenspinsel draait een beetje door en wat me ook vooral opbreekt is die vreselijke menstruatie. Die is zo pijnlijk elke keer waarop de gynaecoloog zei dat ik maar gewoon zwanger moest raken dan ben ik er vanaf...
Verstand versus gevoel... maar vooral hoe bespreek ik dit met men man dat ik gewoon niet meer wil wachten?
reacties (0)