20 weken.... 3 dagen (^_^)
Zo, de dag na n hele bewogen dag zit ik nu achter mn pc-tje met n bakkie koffie n nieuw blogje te schrijven.
Gisteren moesten we voor de 20 weken echo naar het ziekenhuis. Man! Wat was ik nerveus zeg! Ook al had ons kleine tijgertje zondagavond tijdens t tv-kijken aan ons laten weten dat hij/zij aanwezig was, was ik toch zenuwachtig. Was wel bijzonder om de kleine te voelen. We lagen lekker languit op de bank spartacus te kijken. Die nieuwe serie. Echt n kicke serie trouwens! Voor de verandering s n keer allemaal mooie mannen hihihi. Ik lag met mn voeten op n kussentje op de salontafel en Fred lag lekker met zn hoofd tegen me aan. Mn handen had ik om mn buik gevouwen en opeens voelde ik beweging! SCHAT!!! HAND!!!!!! Maar dat ging ff niet zo makkelijk zoals ie lag, dus ik zei dat ie ff zn hand moest geven om op mn buik te leggen. Zo gezegd zo gedaan. Ik drukte zn hand op mn buik en legde mijn handen eroverheen en drukte een beetje op mn buik. Eerst voelde we niks maar toen…… JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!!!! Fred keek me echt superblij aan en ik zei: das je kindje!!!!! Hij zei dat t net op n kloppend hartje leek. Ik was helemaal happy. Vooral omdat we dit bijzondere moment saampies beleefde……
Maandagochtend konden we n beetje uitslapen en ik werd rond n uur of 8 door Lisa wakker gemaakt. Dus hop, lekker uit bed en n bak koffie zetten. (gelukkig kan ik weer koffie drinken! Theeft me n aantal maanden echt niet gesmaakt ) Kvoelde me heel zenuwachtig en had gelukkig wel afleiding door t nieuws enzo. Had ook nog ff t werk gebeld ivm die poortwachterswet. Stond ook in mn contract dat ik 1x in de 3 dagen tijdens ziekte moest bellen. Goed, dan bel ik toch. Dus verteld dat de blaasontsteking weg was en dat de dokter n uitgebreid bloedonderzoek heeft laten doen om n volledig beeld te krijgen. En dat ik daar woensdagochtend de uitslag van krijg. Het hele gesprek duurde ongeveer 1 minuut. Toen ik ophing zei mn leidinggevende nog: “beterschap, en hou ons op de hoogte” En da was het….. Ik had ook express de leidinggevende gebeld die dus WEL positief reageerde op t nieuws van mn zwangerschap en niet die pleurislijer. Die ken van mij de t*fus krijgen!
Enfin, toen lekker gedouched en iets leuks aangetrokken en beetje make-up erop gedaan en we konden gaan! Bij t ziekenhuis aangekomen bleek de parkeerplaats vol te zijn, fijn! Dus Fred n paar straten doorgereden en had vervolgens n plekkie gevonden. 1,5 km van t ziekenhuis af! Pfffffffff En mn looptempo is ff niet zo snel meer wat dus als gevolg had dat manlief en dochterlief gezellig 10 meter voor me uit liepen en ik alle moeite deed om ze bij te houden. We hoefden niet lang te wachten nadat ik me gemeld had, want ja… we waren ook ietsjes te laat.
We kwamen de echokamer inlopen en de aardige echomevrouw die ietwat op n gereformeerde zwarte-kousen-kerk mevrouw leek stak haar hand naar ons uit en stelde een ander vrouwtje voor, iemand in opleiding. MOOI! Dacht ik nog, dan kunnen we extra lang genieten! Ik kon gaan liggen en t onderzoek begon. En jawel! Daar was ons kleine tijgertje al snel in beeld, bewegend en al! Willen jullie na afloop het geslacht weten? Vroeg de echomevrouw. En alle3 knikten we met ons hoofd. Goed, zei ze… dan gaan we beginnen met t aflopen van alle orgaantjes enzo. En gaandeweg kregen we alleen maar positieve dingen te horen. Alles zat mooi op koers qua groei, geen afwijkingen, alles was mooi gesloten, voetjes stonden mooi rechtop t beentje, handjes waren ook mooi, navelstreng had alle aders, de aorta zag er mooi uit… kortom: Voor zover ze kon zien, n gezond kindje! Ik keek even naar opzij en zag Fred en Lisa helemaal genieten van ons wondertje. Zo speciaal om te zien! Mn placenta ligt dus idd voor, aan de linker-voorkant van mn buik. Gelukkig ligt ie niet te laag. En omdat ie zo raar ligt, moest de echomevrouw soms echt helemaal in mn rechterzij gaan met da ding om n goed beeld te krijgen. Na een klein half uurtje gaf ze t echoding aan de mevrouw in opleiding zodat zij wat kon oefenen. Ondertussen ging zij alles in de computer invoeren en wij konden genieten van nog n extra kwartiertje. Er werd ook nog n mooi profielfotootje gemaakt van t gezichtje. En omdat ons kleine tijgertje de hele tijd met de handjes bij t hoofdje bezig was, hebben we n mooie duimende foto meegekregen. En toen was t moment daar, t geslacht! We keken elkaar aan terwijl ze t vertelde. En wat ik zag was zo bijzonder! Lisa begon bijna te huilen van blijdschap en zat te hupsen op dr stoeltje. Fred kreeg ook n traantje in zn ooghoek en kneep in mn hand en ik? Ik kon alleen maar huilen hahahahahahahahaha.
Ik moest weer n afspraak maken voor n nieuwe echo afspraak want t was standaard in dat ziekenhuis dat er bij 30 weken nog n echo gemaakt werd. Nou, prima! 31 mei hebben we die echo……. Weet dus alleen niet of ik dan nog bij dat ziekenhuis ben, maar goed…….. dat zien we dan wel. Ik was in ieder geval heel erg blij dat alles goed was!!!!! En… dat ik eindelijk naar t toilet kon!!!!! Moest gedurende t hele onderzoek al plassen hahahahahahaha.
Daarna zijn we naar t stadhuis gereden ivm de erkenning. We hadden de papieren al binnen vanuit Duitsland en België dus dat konden we mooi gelijk regelen……. Dachten we.
Daar aangekomen zagen we dat t stervensdruk was pfffffffffff. Na een kleine 3 kwartier te hebben gewacht waren we eindelijk aan de beurt. De mevrouw achter de balie zei dat ze de papieren even moest nakijken en zei dat we maar weer even plaats moesten nemen. Na 10 minuten werden we weer geroepen en was er nog n mevrouw bijgekomen. Het bleek de mevrouw te zijn die ik begin vorige week n mail had gestuurd met als bijlage de ingescande documenten en ik had gevraagd of ze even wilde nakijken of t nu goed was. Ze begon al met sorry sorry sorry te zeggen dus ik zag de bui al hangen. Ze zei dat ze mn mail idd gehad had maar nog niet gereageerd had. Had ze dat nou maar wel gedaan want… t was dus niet in orde! GRRRRRRRRRR!!!!!!!!!!! De papieren van Fred zijn wel goed maar die van mij niet. Die moeten dus opgestuurd worden naar Brussel en daar moet n stempel op (kosten: 10 euro) Als ik dan die stempel heb, dan kunnen we weert terugkomen en moet ik aan de balie een verklaring afleggen dat ik niet gehuwd ben (kosten: 20 euro) *zucht* En dan zeggen ze dat europa 1 is…. Nou… dikke neus! Dus nu moet ik die stempel nog verkrijgen uit Brussel. Hebben we dus voor niks bijna een uur in dat stadhuis gestaan!
Maar goed, wij weer naar huis en fred pakte zn spullen bij elkaar en vertrok naar de kazerne en ik bracht Lisa naar school. Had dr op t hart gedrukt dat ze na school naar oma moest lopen omdat mama naar de bedrijfsdokter moest.
Had om 3 uur die afspraak en moest toen ik daar zat wel ff wachten. Alweer! Maar goed, hij kwam me halen en we liepen naar zn kantoor. Ik ging zitten en vroeg hem meteen wanneer je eigenlijk bij n bedrijfsarts moest komen, hoelang dat je dan ziek moest zijn. Hij zei dat dat meestal na een week of 3 was. Toen ik hem zei dat dit mn 3de ziektedag was, keek ie wel ff vreemd en snapte niet goed wat ik daar deed. Ik legde hem mn klachten uit en hij zat alles in zn computer in te voeren. Na mn verhaal te hebben aangehoord zei hij dat t misschien kwam omdat het bedrijf wilde weten of mn klachten zwangerschapsgerelateerd zijn. Euh oke.. maar als ik opbel om me ziek te melden en zeg dat ik last van mn buik heb en mn rug en duizelig ben, terwijl ze weten dat ik zwanger ben lijkt me toch dat 1+1 ..2 is. Maar goed…… toen kwam hij met zn advies……….. hij zei dat hij niet verwachtte dat ik binnen n week of 2,3 weer aan het werk zou zijn en drukte me op het hart dat ik t de komende tijd maar eens rustig aan moest doen. Dat de klachten veroorzaakt konden worden door t vele lopen en trappen lopen. En dat ik misschien wel teveel hooi op mn vork had genomen. JOH! En dat ik even niet aan het werk moest denken omdat mn werkgever niks uit eigen zak hoefde te betalen omdat ik 100% van mn salaris kreeg omdat t zwangerschapsgerelateerd is. Dat ik voorlopig alleen even aan mn kindje moest denken en aan mezelf. Hij maakte een nieuwe afspraak, 7 april wilde hij me weer zien of zou me even opbellen. Dus tot die tijd zit ik zoiezo even thuis….. Dus meneer de bedrijfsarts, huisarts, gynaecoloog EN verloskundige hebben me allemaal dat advies gegeven. Nou, dan moet ik dat maar doen he!
En dus zit ik nu lekker thuis. Ik moet wel zeggen dat mn rugklachten wel n stuk minder zijn nu ik dus ook weinig doe. Dus das wel n voordeel. Morgen even naar de huisarts voor de uitslag van t bloedonderzoek, dus dan weet ik ook iets meer. De 22ste naar t ziekenhuis voor de lunchtest (dagcurve ivm zwangerschapsdiabetes). De 29ste weer voor controle naar t ziekenhuis. En dan de 7de april weer naar de bedrijfsarts. En als ik me dan weer goed genoeg voel, ga ik ook weer aan het werk. Wel in n langzamer tempo en ook hou ik dan meer rekening met mn aanwezige buik. En als die vervelende leidinggevende dan andere plannen met me heeft, dan is het heel jammer maar dan zit ik zo weer in de ziektewet! En als ze dan lastig blijven doen……. Dan ga ik vlak voor mn zwangerschapsverlof ook weer de ziektewet in en dan hebben ze dikke vette pech want dan kunnen ze me gedurende mn hele verlof gewoon zelf uitbetalen. Ipv t UWV….. En dan loopt mn contract af, dus? Heb me nu al voorgenomen om als dat gebeurd maar s eventjes de WW in te gaan en gewoon thuis voor mn kleintje te zorgen. En tijd voor mezelf te nemen. Dan maar iets minder salaris… dan maar n keer gehaktbal ipv biefstuk….. Maar dan ben ik wel thuis bij mn kleine tijger en mn grote tienermeisje……..
Lief, lief tijgertje……….
Wat is mama blij dat je t zo goed doet! Je groeit goed, je beweegt goed en mama gaat je nu ook voelen. Nu we weten wat je bent praat je grote zus heel specifiek tegen mama`s buik. Nu is het nog n kwestie van n hele mooie naam voor je vinden, maar dat komt helemaal goed! Ik ben zo blij dat je kleine beschermengeltje, ons kleine vlinderkind, zo goed voor je zorgt. Nu is mama heel gerust en kunnen we echt beginnen met de voorbereidingen op jou komst! Ik heb gisteren aan oma en tante pienjo gevraagd of zij in het ziekenhuis willen zijn als je gaat komen. Dus als je ter wereld komt, word je meteen omringd met heel veel iefde. Mama is best bang hoor voor de bevalling. Maar papa zal de hele tijd naast me staan en ervoor zorgen dat mama zich goed houdt. Die sleept me er wel doorheen. En als mama weer een keizersnee gaat krijgen, dan is papa de 1ste die je vast zal houden. Om je daarna aan mama te geven…….
Lief klein tijgertje. Ik ben zo benieuwd naar jou! Groei maar goed verder in mama`s buik. Je doet het zo goed!
Mama houdt van jou!
Veel liefs,
N trotse mama, n nog gelukkigere papa en n hele blije stoere grote zus
xXx
reacties (0)