Kan wel janken...

Nou, iets te laat waren we dus int ziekenhuis. Mn schoonvader kon gelukkig vlakbij parkeren dus da scheelde weer lopen. Melde me netjes bij de balie en kon gaan zitten. En da wachten duurde heeeeel lang leek t wel! Maar goed, half uurtje daarna kon ik naar binnen.

n vrouwelijke gyn en n zuster gaven me n hand en vroegen eerst t 1 en ander over mn voorgeschiedenis. Want was daar nog maar 1 keer eerder geweest en sja, dan moet je alles nog n keertje vertellen he. Toen ging ze me nog even duidelijk uitleggen wat de bdoeling was en toen gaf ze t teken dat ik mn onderkleding uit kon doen en op de stoel kon gaan liggen. Kon mn laarzen gelukkig aanhouden want die dingen hebben van die fijne ritsen aan de zijkant en had me er net goed en wel ingewurmd hihi. Toen ik ging zitten stonden die beugels wel ERG hoog. Kzei toen ook dak geen 16 meer was en mn voeten niet meer in mn nek kon legge, zeker niet na afgelopen zaterdag! Maar moest t tog maar proberen, nou lag ik dan. voelde me net als in n circus pffff..
De eendebek werd ingebracht en de loep werd in positie gebracht. Links naast me stond een groot scherm, echt megagroot! Daarop kon ik meekijken zeiden ze. Nouuuuuuuuuuuuuuuuuuu, die camera werd aangezet en ik zag mn baarmoedermond dus echt 10.000x vergroot! Eigenlijk moest ik wel lachen want t leek net op n eikel van t mannelijk geslachtsdeel zo. Maar das echt supervaag om te zien joh!
Ze bestudeerde alles ff goed en ging toen even n andere arts bellen, want die moest ook ff kijken. toen had ik al zoiets van huh?
Enfin, t leek echt uren te duren voor die andere arts binnenkwam en ik lag daar maar. Letterlijk en figuurlijk open en bloot! Fijn :s
ging op n gegeven moment maar over koetjes en kalfjes praten want da beeld op da grote schemr was ook niet echt fijn om naar te kijken zeg maar.......
Na n tijd kwam de andere arts binnen en ze gingen eerst een soort azijnoplossing naar binnen spuiten.

KANONNE!!!!!!!!!

Terwijl ze dus da spul erop spoot zei ze: dit kan n beetje koud zijn hoor. JOH!!!!!! inmiddels zat ik al bijna tegen t plafond aan, maar goed. En da spul prikte als de hel, echt niet fijn! Tzou de bdoeling zijn dat er iets ging verkleuren, maar er gebeurde niks. toen zei de andere arts dat ze t met n andere oplossing moest proberen, en dan ook goed de diepte in, naar de baarmoedermond. er werd n gaasje gepakt en dat werd vol met n donkerbruine vloeistof bespoten en dat werd dan weer ingebracht. En ik lag daar nog steeds in standje onmogelijk! Dat spul prikte niet maar t gaf wel n ongeloofelijk vreemd gevoel! En ja hoor...... er gebeurde iets.... Wat precies weet ik niet, want ik keek maar niet meer. Werd er n beetje misselijk van eerlijk gezegd! de artsen begonnen met latijnse termen te smijten en ik zat ondertussen maar n poster te lezen die links van me hing.
Plotseling vroeg die andere arts, die later was binnengekomen, of ik n DES-dochter was. Ik weet dat DES n medicijn is wat vrouwen vroeger werd voorgeschreven en dat hun dochters daar vreselijke gevolgen van ondervinden nu. Vroeg ook niet verder maar maakte er maar n grapje van door te zeggen: nee ik ben geen DES-dochter, mn moeder heet Jeanne. Had t zo ondertussen helemaal gehad daar op die stoel. t enige wat ik hoorde was onverstaanbare taal maar toen er werd gezegd dat er biopties gepakt moesten worden was ik er opeens helemaal bij! de andere arts verliet de kamer en de vrouwelijke gyn vertelde me dat ze 3 hapjes ging weghalen. 1 van de binnenkant van de baarmoedermond en 2 van de buitenkant. Ik kan 1 ding zeggen...... dat doet echt fokking pijn gewoon! tgevoel is t best te beschrijven als een heftige ongesteldheidskramp! De hapjes werden in n potje gedaan en er werd met n oplossing op de wondjes gedept zodat die weer dicht gingen.. En toen mocht ik EIN-DE-LIJK uit mn benarde positie. toen ik eenmaal rechtop zat vroeg ik of ze me asjeblief in gewone mensentaal kon vertellen wat er nou allemaal gezegd was daarnet. nou, en toen kreeg ik t dus te horen...........

Omdat t er erg onrustig uitzag zijn er zoveel hapjes weggehaald..................

Op dat moment zou ik t liefst willen dat er n gat verscheen onder me zodat ik me kon verstoppen van alles en iedereen. Nee! Niet dit......................................

Ik had al n heel raar gevoel van te voor en nu werd t gewoon bevestigd! Ik heb al eens eerder n kolposcopie gehad maar toen werd er maar 1 hapje uitgehaald, vond t al zo vreemd dat er nu 3 werden genomen. De uitslag van die allereerste kolposcopie was totaal niet goed. Heb toen ook n ingreep gehad die kwaadaardige cellen heeft weggehaald. Kankercellen.
Nu zijn r dan 3 hapjes op kweek gezet...........pffff

er werd n afspraak gemaakt, n telefonische, voor de uitslag. 26 juni.... ik vroeg nog of ik dan niet gewoon even naar de balie kon komen voor de uitslag want ja....... de 26ste moet ik ook in t zelfde ziekenhuis naar de neuroloog om 11 uur. Maar nee, dat kon dus niet. De gyn zou me opbellen rond half 5 smiddags. fijn, kan dat niet int begin van de ochtend dan ofzo?????? Nee, hij belt na t spreekuur. Dus moet tot zolang wachten................... 2 weken in spanning zitten.

kijk, ik weet dat ik n verhoogd risico heb op HPV. Voor degeen die niet weten wat dat is, t HPV virus veroorzaakt baarmoederhalskanker. Meisjes die nog niet sexueel actief zijn worden nu ingeënt tegen dat virus zodat ze op latere leeftijd minder kans hebben op baarmoederhalskanker.
In 2006 heb ik n lis gehad, das die ingreep die die kwaadaardige cellen heeft verwijderd, echt geen pretje! Een hele pijnlijke, traumatische ervaring.

Toen ik bij schoonmams kwam vroeg ze me meteen hoe t was gegaan. Ik vertelde t haar zo, want zij heeft in n hospishuis gewerkt. n huis waar terminale patiënten heengaan om...... dood te gaan. dus zij is wel bekend met de nodige medische dingen zeg maar. Ik heb haar ook gezegd dat ik bang ben dat t nu mis is. En dat ik ook zeker de 26ste ga vragen of ik niet eerst n kindje kan krijgen voor ik me laat behandelen mocht t mis zijn. Ze ging voor me zitten, pakte mn handen en zei............ Maar lieverd, als t mis is dan MOET je je laten behandelen! Want jij bent belangrijker dan n baby die er nog niet is. Je dochter heeft je nodig en mn zoon ook. JIJ bent belangrijker en dus zal je je moeten laten behandelen.

Ik kan je vertellen dat haar woorden nu nog steeds in mn hoofd doordreunen........

Ik hoop echt zo dat er niks aan de hand is, dat de droom van mij en mn lief werkelijkheid kan worden. Dat onze liefde een gezichtje zal gaan krijgen...... Maar als ik heel eerlijk ben, mn gevoel zegt dat t mis is.
Ik probeer om er niet teveel bij stil te staan, en om positief te blijven.

Maar zie t nu ff allemaal helemaal niet meer zitten eigenlijk................