Nerveus.....

Sja, en na al dat vrolijke gebabbel dan nu tog n ietwat minder vrolijke blog.....

Ben nerveus voor straks. Heb zo die kolposcopie en ben erg gespannen. Hoop zo dat ik nu s goed nieuws te horen zal gaan krijgen. Ben r wel aan toe!
Maar omdat ik verhoogd risico HPV heb zie ik al donderwolken samentrekken.... wil er niet aan toegeven, maar das niet zo makkelijk.

komt ook nog s bij dat ik t er tog best moeilijk mee heb om in mn omgeving al die vrolijk zwangere vrouwen te zien. Begrijp me niet verkeerd hoor, wens ze echt n hele goede zwangerschap toe. Maar soms bekruipt me tog t gevoel van jaloezie. Want ja... ik had nu ook met n dikker wordende buik moeten lopen. En had ons wondertje ook al onderhand moeten voelen.
Gisteravond kwamen mn tranen toen ik Mac clouds daughters zat te kijken. En toen ik daarna mn tanden stond te poetsen voor t slapen gaan overkwam me t gevoel dat er dit weekend iets is gaan groeien in mn buik. Tzou op zich wel kunnen natuurlijk. Maar goed, zeker weten doe ik t niet. Want ik doe niet temperaturen dus weet ook niet wanneer er n sprong plaatvind. Vooral ook omdat mn lief op de kazerne zit doordeweeks en alleen int weekend kan klussen. ( wat dan ook zeker gebeurd)
Maar de wens voor n kleintje word alsmaar groter en groter. Ook gezien t feit dat mn lief nu dit jaar nog in opleiding is en volgend jaar de kans bestaat dat hij uitgezonden gaat worden. En Uruzgan is nu niet alleen ter sprake, binnen defensie begint Afrika ook steeds meer genoemd te worden. En mn ma is dan zo lief om te zeggen: Als je zwanger bent hoeft hij niet uitgezonden te worden. En ze bdoelt t lief, maar ik weet ook dat als hij opgeroepen word, hij gaat. Ben namelijk niet alleen n relatie met hem aangegaan, ook met defensie. En ik sta voor de volle 100% achter hem en dit is zijn werk. Dus ik zal de laatste zijn die hem tegenhoudt mocht t zover komen.
Maar goed, zover is het godzijdank nog niet om me daar druk over te moeten maken!

Eerst maar s vanmiddag afwachten. Mn schoonvader rijd met me mee omdat ik dus niet weet hoe t onderzoek gaat verlopen. Ziet alles er goed uit gebeurd er niks. Maar bij twijfel worden er hapjes weggenomen en da kan zorgen voor krampen en pijn. En dan wil ik niet alleen in de auto zitten in de file. Dus ga me zo maar s klaarmaken en dan richting schoonouders. Neem n paar muffins voor ze mee want ja, moest gisteren ff kijken of de huidige oven geschikt is om muffins in te bakken aangezien dochterlief vrijdag moet trakteren op school. En tis gelukt! Dus donderdag ben ik ff oma baktaart en ben ik bezig om 36!!! muffins te bakken. En die dingen die ik gisteren gebakken heb zijn zo lekker, dus moeilijk te weerstaan. tis alsof ze me roepen vanuit de keuken: EET MIJ!!!!! Kan er wel weerstand aan bieden maar ja....... de zenuwen zijn zo hoog dat ik inmiddels als n kip zonder kop 10 dingen tegelijketijd aant doen ben en eigenlijk nog niks ben opgeschoten.

Maar goed, kga me maar s klaarmaken en dan kan ik niks anders doen dan afwachten en hopen op n goed bericht van de gyn strakjes. En als t bericht wat ik krijg minder goed zal zijn dan staan er weer n aantal spannende dagen voor de boeg. Want dan zal ik tog de uitslag vd kweek af moeten wachten. En stiekem hoop ik dan dat ik zwanger blijk te zijn. En als dat niet t geval is.......... dan ga ik bespreken met de gyn wat de evt risicoos zijn om eerst n zwangerschap af te w88.

PFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFF Waarom gaat t nou nooit s een keertje makkelijk? Lijkt wel of ik in n 8baan zit die maar op en neer gaat en nooit s stilstaat.

Khou jullie op de hoogte!